In een relatie zijn verandert me in een gekke versie van mezelf. Ik herken zelfs niet

Krijg je ooit een relatie en begin je je opeens zo gek te gedragen dat je jezelf of je gedrag nauwelijks herkent? Dit is wat er met me gebeurt als ik niet langer vrijgezel ben. Ik voel me volkomen gezond als ik alleen ben, dan krijg ik een partner en maken mijn karakterfouten zich allemaal kenbaar. Ik werk eraan om ze onder controle te houden, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Mijn acties komen uit een plaats van angst. Er is een motivator voor elk gedrag, toch? Nou, mijn karakterfouten worden groter omdat ik doodsbang ben. Ik heb een hoop angst over het falen van de relatie, iemand pijn doen, gewond raken, iets verkeerds doen, en door en door. Ik acteer op mijn personagefouten omdat ik bang ben. Wetende dat de gekte voortkomt uit een plek van angst, wil ik dat ik zelfverzekerder ben met mezelf, maar ik weet ook dat het niet eerlijk is voor de persoon met wie ik aan het daten ben.

Ik word meer prikkelbaar. Ik heb mijn dagen waar alles mij van streek maakt. Aan het begin van de relatie speel ik het allemaal cool, maar als het echt begint te worden, begin ik een beetje te panikeren. De persoon begint me meer te irriteren en hun kleine eigenaardigheden raken onder mijn huid. Dit is normaal behalve dat mijn prikkelbaarheid dramatisch is en soms tot uitbarstingen kan leiden.

Ik word ongeduldiger. Ik beschouw mezelf als een aardig geduldig persoon op een goede dag. Ik heb genoeg geduld om me erdoorheen te krijgen zonder dat het te veel moeite kost. Als het gaat om relaties, wordt mijn geduld echter getest. Ik heb uiteindelijk een kortere lont dan ik zou willen in plaats van gewoon kalm en verzameld te zijn. In plaats van dit gedrag, probeer ik echt diep in te ademen en weet ik dat mijn ongeduld zal overgaan.

Ik ben meer paranoïde. In plaats van erop te vertrouwen dat mijn partner de beste bedoelingen heeft, denk ik dat ze mijn hart zeker zullen breken. Ik word achterdochtig over elk meisje met wie ze vrienden zijn en nog meer als een van hen opmerkingen maakt op de sociale media van mijn vriend of vice versa. Ik ben niet helemaal gek - ik weet wanneer ik moet relaxen - maar toch wordt het hinderlijk. Ik moet veel doen om mijn paranoïde zenuwen te kalmeren.

Het beïnvloedt mijn zelfvertrouwen. Ik vind het moeilijk om mezelf te vertrouwen omdat mijn personagefouten allemaal geschift kunnen worden. Als ik me als een eikel gedraag, zet het zeker mijn zelfvertrouwen onder druk. Ik heb het gevoel dat ik niet zo goed ben in een partner en daarna ga ik erover denken dat ik niet zo'n goed persoon ben. Ik zou graag willen dat mijn zelfvertrouwen niet zo zwaar zou vallen, omdat het allemaal natuurlijk is dat dit gebeurt.

Ik moet medelijden hebben met mezelf. Ik heb het over al deze echt negatieve dingen, maar de realiteit is dat ik gewoon een mens ben. Het gaat goed met mij. Ik moet compassie in mijn leven ademen, anders zullen de karakterfouten ongebreideld voorbij gaan. Mijzelf verslaan verergert alleen maar het probleem. Als er iets als jaloezie opkomt, moet ik er in mijn leven ruimte voor maken en het ruimte geven. Dan kan ik handelen vanuit een meer redelijke plaats.

Karakterfouten zijn geen doodvonnis. Zeggen dat relaties Miracle-Gro zijn voor mijn karakterfouten betekent niet dat ze zullen groeien en groeien totdat ze alles verpesten. In plaats daarvan betekent het gewoon dat ik moet blijven trimmen door indachtig te zijn van wat er komt en op de best mogelijke manier te handelen. Ik kan nog steeds gezonde relaties hebben en ik weet dat ik dat zal doen. Ze zijn misschien niet perfect.

Ik weet zeker dat ik hetzelfde zal doen voor mijn partners. Ik denk dat ik de enige ben die geïrriteerd, jaloers of ongeduldig wordt, maar ik vermoed dat mijn partners soortgelijke ervaringen hebben. Misschien groeien hun karakterfouten zelfs als tumbleweed in onze relatie - wie weet? Dit in gedachten houden helpt me om mijn geduld een beetje met hen te vergroten.

Ik doe mijn uiterste best. Uiteindelijk is bewustzijn van dit gedrag de eerste stap om het probleem te kunnen oplossen. Ik zal er misschien nooit helemaal overheen komen, maar hoe bewuster ik ben wanneer deze problemen opduiken, hoe meer ik eraan kan werken ze te corrigeren zodat ze mijn relaties niet beïnvloeden.