Ik vreesde dat ik 30 werd, maar het is al mijn favoriete decennium

Ik dacht dat mijn leven zou eindigen toen ik 30 werd en al het plezier en de opwinding van mijn twintiger jaren verloor, maar ik had niet meer verkeerd kunnen zijn. Dit is waarom mijn 30er jaren eigenlijk het beste decennium zijn.

Ik ben financieel stabiel. Gedurende mijn twintiger jaren was ik constant vastgebonden voor contanten. Hoewel ik ervoor zorgde dat ik naar buiten ging en veel plezier had, was er altijd een zeurende bezorgdheid over genoeg te hebben voor de huur aan het einde van de maand of boodschappen per week. Nu dat ik in de dertig ben, biedt mijn carrière me een betrouwbaar inkomen dat me in staat stelt om mijn leven te leiden zonder de voortdurende zorgen om geld.

Ik heb een kernvriendengroep opgericht. College vrienden zijn fantastisch, maar mensen gaan weg, carrières veranderen en huwelijken staan ​​in de weg. Het was een uitdaging om in de twintig een groep volwassen vrienden op te richten, maar nu ik 30 jaar oud ben, kan ik eindelijk ontspannen en genieten van de moeite die ik de afgelopen jaren heb gedaan. De mensen waarmee ik mezelf heb omringd, zijn vrienden voor het leven en ik ben zo dankbaar dat ik ze heb.

Ik ben eindelijk op een carrièrepad waar ik van hou. Het kan heel moeilijk zijn om je gebied te vinden als je eenmaal bent geïntroduceerd in de volwassen wereld van je 20-er jaren, en het kostte me een goede acht tot tien jaar om het uit te zoeken. Ik bracht zoveel tijd door met rennen naar sollicitatiegesprekken en loopbaantrappen maken, maar ik heb eindelijk een baan gevonden die me blij maakt dat ik door wil gaan in de nabije toekomst.

Ik ben niet geobsedeerd door mannen. Ik ben er vrij zeker van dat ik geobsedeerd was door jongens vanaf mijn negende tot de tijd dat ik ongeveer 29 was, en laat me je vertellen dat het veel mentaal en emotioneel vastgoed kost. Pas toen ik ophield met geobsedeerd te zijn, besefte ik hoeveel tijd ik eraan verspild heb. Nu dat ik me realiseer dat er meer in het leven is dan verliefdheid, heb ik zoveel tijd aan mijn handen om na te denken over andere dingen.

Ik heb veel meer zelfvertrouwen. Over hoeveelheid verspilling gesproken, de hoeveelheid energie die ik besteedde om te wensen dat ik anders was, is achteraf gênant. Ik was onzeker over mijn uiterlijk, mijn lichaam, de manier waarop ik sprak, de manier waarop mensen over me dachten, vrijwel alles. Zodra je 30 bent en je realiseert dat er meer in het leven is dan fysiek aantrekkelijk te zijn, opent zich een hele nieuwe wereld van mogelijkheden.

De datamediografie is veel beter. Het is geen geheim dat jongens van in de twintig het ergste zijn, maar wat je misschien niet weet, is dat mannen van in de dertig behoorlijk aardig zijn. Niet alleen hebben ze enige schijn van volwassenheid bereikt, maar ze zijn ook veel meer geneigd om zich te engageren met radicale ideeën zoals "toewijding" en "liefde" die in hun vroegere jaren ongehoord waren.

Ik ben niet meer zo bezorgd over mijn uiterlijk. Het leven is veel te kort om in paniek te raken over je vervallen wenkbrauw waxen regime of zichtbare poriën. Ik ben niet langer geobsedeerd door hoe ik eruit zie, en het heeft het leven een stuk eenvoudiger gemaakt. Ik slaap even later omdat mijn ochtendschoonheidsroutine radicaal is vereenvoudigd, ik veel minder nerveus ben om make-upvrij te worden gezien, en ik oefen omdat het goed voelt, niet omdat ik de kont wil die ik had toen ik 19.

Ik word met veel meer respect behandeld. Ik heb altijd gedacht dat ik er voor altijd 25 zou willen uitzien, maar nu ik kijk over de 30, noemen mensen me "mevrouw" en openen deuren uit respect in plaats van seksuele interesse. Het is een game-changer. Het gevoel dat je wordt gerespecteerd omdat je een volwassen vrouw bent, is zoveel meer voldoening dan je te zien als een aantrekkelijke twintiger..

Ik heb eindelijk het hele gezondheidsgeval bedacht. Ik experimenteerde vroeger met alle diëten en oefende rages, probeerde de magische formule te vinden voor het hebben van een perfect lichaam terwijl ik nog steeds een leven kon leiden. Nu ik een bevredigend leven en carrière heb, is het veel gemakkelijker om gezondheid een deel van mijn dagelijkse routine te maken. Ik oefen regelmatig en eet goed, en het voelt niet langer als een worsteling.

Ik ben er volledig in geslaagd volwassen te zijn en het is eigenlijk best verbazingwekkend. Je 20-jarigen zijn bedoeld om je volwassen persona te ontdekken terwijl je tijdens je jeugd zoveel mogelijk blijft ronddwalen. Toen ik 30 jaar oud was, was ik er klaar mee om een ​​kind te zijn en was ik klaar om een ​​volwassene te worden. Een gebalanceerd leven tot stand brengen, nieuwe vrienden maken en een nieuw hoofdstuk omhelzen, voelde aan als het begin van zoveel dingen, en ik ben meer enthousiast over de toekomst dan ooit.