Ik dacht dat ik angst had, maar ik was verkeerd

Toen ik 23 was, had ik het moeilijkste jaar van mijn leven. Ik liet een afstudeerprogramma achter dat niet goed was voor mij en begon te ervaren maar wat angst leek te zijn. Elke dag rond lunchtijd en tot de vroege avond, voelde ik me echt raar. Ik had geen energie, was altijd uitgehongerd en zou oververhit raken waar ik ook ging. Het was pas rond mijn 24^th verjaardag dat ik de waarheid leerde: dit was helemaal geen angst, maar een suikerprobleem met een laag bloedsuikergehalte dat me waarschijnlijk tot een bepaald jaar tot nu toe had geplaagd. Helaas zijn de symptomen van lage bloedsuikerspiegel en angst eng. Hier zijn enkele van de lessen die ik heb geleerd in deze tijd en diegene die ik nu nog aan het leren ben.

Er is geen schande in therapie. Omdat ik behoorlijk depressief was en de hele tijd angstig voelde, stelde mijn arts voor om met iemand te praten die deel uitmaakte van haar kantoor. Het was eerst moeilijk - je wilt denken dat je een samen, zelfverzekerde persoon bent - maar weet je wat? Er is absoluut niets mis met het zien van een therapeut. Ik vind het een geweldig idee voor iedereen, ongeacht wat ze meemaken. We hebben allemaal spullen om doorheen te werken en ik heb wat coping-mechanismen geleerd voor wanneer ik me gestresst of overweldigd voel. Mijn persoonlijke favoriet: als je je ergens zorgen over maakt, onthoud dan dat je er eerder doorheen bent gegaan en er niets slechts is gebeurd.

Je kunt het niet alleen doen. Ik zag een geweldige voedingsdeskundige die me leerde eten, dus ik had geen lage bloedsuikerspiegel meer. Het was een interessant proces en ik heb zoveel geleerd over gezond eten. Mijn familie was super ondersteunend en mijn vrienden accepteerden het gewoon en gingen verder. Het is super belangrijk om een ​​goed ondersteuningssysteem te hebben als je ergens doorheen gaat, hoe groot of klein ook.

Het duurt een paar jaar om te leren echt gelukkig en gezond te zijn. Het bleek dat een lage bloedsuiker de minste van mijn zorgen was toen ik na mijn 25e was^th verjaardag Ik kwam erachter dat ik behoorlijk ernstige voedselallergieën had. Ik ging op een eliminatiedieet en knipte gluten, eieren en zuivel uit mijn dieet, samen met bewerkte voedingsmiddelen en de meeste suiker. Ik werd verliefd op barre-lessen en nu, ongeveer een jaar later, ben ik de gelukkigste en gezondste die ik ooit ben geweest. Als je een gezondheidsprobleem hebt, weet dan dat het zeker een lange weg zal zijn en dat er moeilijke tijden zullen zijn, maar je zult het overleven. En wanneer je aan de andere kant uitkomt, ben je zo veel beter af.

Iedereen heeft zijn 'ding'. We ervaren allemaal een soort van ruig punt in ons leven, vooral in onze 20s wanneer we het leven uitzoeken en leren hoe we de mensen kunnen zijn die we willen zijn. Wanneer je voor een probleem staat, ben je misschien een beetje beschaamd of heb je een slecht gevoel over jezelf, en dat zal je doen terugtrekken. Maar je moet absoluut je verhaal met je vrienden delen. De kans is groot dat ze je vertellen dat ze zelf iets onder ogen hebben gezien.

Je bent niet raar. Toen ik hoorde dat ik een lage bloedsuikerspiegel had, betekende dat ik geen witbrood meer kon eten bij het ontbijt of de lunch, of ik zou super licht in het hoofd en zweterig worden. Ik kon niet willekeurig een cupcake of een koekje eten om 15.00 uur. Hoewel ik nog nooit een super "normaal persoon" ben geweest (en dat zou niet willen omdat dat super saai is), was ik nog steeds bang dat mensen zouden denken dat ik raar was. Maar niemand gaf er om. Het is een beetje vrij om te beseffen dat je voor jezelf moet zorgen en je geen zorgen hoeft te maken over wat anderen denken. Dus waar je ook doorheen gaat, je bent nog steeds cool, zolang je het je niet laat definiëren.

Wat zo belangrijk is, betekent al snel niets. Ik moet bijna lachen om het feit dat ik een paar jaar geleden dacht dat het een grote deal was om mijn eigen lunch mee te brengen naar mijn afstudeercursus of om een ​​gezette snack om 15.00 uur te eten. Dat is slechts een routine onderdeel van mijn leven en het lijkt helemaal geen grote deal. Als je denkt dat iets letterlijk het einde van de wereld is, geef het dan gewoon tijd. Binnenkort zul je ook lachen.

Gezond worden hoort bij het opgroeien. Niet iedereen lijdt aan een lage bloedsuikerspiegel, maar hier is één ding dat iedereen gemeen heeft: het feit dat ze niet kunnen leven van pizza, gegrilde kaas of donuts als ze ouder worden. Het is gewoon niet mogelijk ... of goed voor jou. Gelukkig is het nu vrij trendy om gezond te zijn met onze obsessies voor glutenvrij eten en groen sap. Ik ben dankbaar voor wat ik heb meegemaakt, want het heeft me veel geleerd over wat je in je lichaam zou moeten doen om je beste leven te leven.

Je lichaam vertelt je wat er aan de hand is. Afstemmen op je lichaam en luisteren naar wat het nodig heeft, is niet alleen beperkt tot yogalessen. Als je op deze manier leeft, leer je veel over jezelf. Als je bijvoorbeeld de hele tijd moe bent, betekent dat dat je boos bent over iets en dat het misschien tijd is voor verandering. Als je je onwel voelt voordat je de man ziet die je aan het daten bent, is dat een zeker teken dat het tijd is om het op te zeggen. Luister gewoon en je zult weten wat je moet doen.

Gefeliciteerd, je bent nu een volwassene. Niets doet je sneller opgroeien dan een gezondheidsprobleem. Serieus, het is als een spoedcursus om een ​​volwassene te zijn. Je kunt niet zeuren of klagen, je moet dingen repareren en voor jezelf zorgen. En daarvoor ben ik eigenlijk blij dat ik een lage bloedsuikerspiegel heb (alhoewel ik soms nog steeds zou willen dat ik gewoon kon intrekken en cake kon eten om 15:00 uur).