Ik heb een geweldige relatie, maar ik heb er nooit over gesproken om deze redenen

Mijn man en ik zijn afgelopen november getrouwd. Voordien hadden we al meer dan acht jaar aan het daten. Buiten deze basisfeiten, zou ik u waarschijnlijk geen andere persoonlijke details over onze relatie vertellen. Als je me echt op het onderwerp zou gaan drukken, zou ik super onhandig worden en op zoek gaan naar de dichtstbijzijnde afslag. Dit is waarom ik er niet aan doe om te praten over hoe blij ik ben met mijn man:

Mijn relatie definieert mij niet. Ik beschouw mezelf graag als een sterke, onafhankelijke vrouw. Ik had nooit het gevoel dat ik bij een man moest zijn of dat mijn eigenwaarde op de een of andere manier was verbonden met wie ik was of niet met wie ik was. Misschien komt dit omdat ik ben grootgebracht door een alleenstaande moeder die nooit heeft gehandeld zoals alles ontbrak of misschien is het gewoon zoals ik ben. Ja, ik ben gelukkig in mijn relatie, maar ik ben nog steeds mijn eigen persoon. Laten we daarover praten, alsjeblieft!

Ik ben compleet alleen. Ik kan niet uitstaan ​​wanneer mensen hun partner als hun "andere helft" noemen - sorry, ik heb gewoon een beetje in mijn mond gegooid. Serieus, denk na over wat dat betekent. Het zegt feitelijk dat je niet eens een hele persoon was totdat je je significante ander ontmoette. Dat is gewoon verschrikkelijk! Hoe functioneerde je vroeger? Hoe blijf je leven als er iets gebeurt? Ik ben graag bij mijn man, maar we kunnen zelfstandig doorgaan en ik denk dat dat gezond is.

Het is oneerlijk om deze foto van een perfecte relatie te schilderen. Ik weet dat mijn man en ik niet perfect zijn. Het leven zou zo saai zijn als we waren! Het zou misleidend zijn als ik mijn vrienden alleen vertel wat voor zoete dingen hij doet of wat een goede partner ik ben. Allereerst is het niet altijd zo. Ten tweede bestaat mijn relatie niet om anderen zich slecht te laten voelen. Het helpt me niet om deze foto van hem te schilderen als een ridder in een glanzend harnas of mezelf als een koningin. Bah. Het is beter dat onze relatie, zowel de goede als de slechte, tussen ons blijft. Dat is veel eerlijker voor alle betrokkenen.

Ik wil het niet kalmeren. Als ik altijd met anderen over onze relatie praat, voel ik dat het zou verminderen of aantasten wat we hebben. Onze relatie is iets speciaals en is alleen voor ons bedoeld. Ik denk dat als je er de hele tijd op een kleverige manier over praat, het voor mij zou verpesten. Ik hou van onze bubbel, bedankt.

Eerlijk gezegd, ik haat het wanneer andere mensen niet zwijgen over hun partners. Wanneer iemand me vertelt over hoe geweldig hun relatie is, krijg ik altijd een grappig gevoel dat het tegenovergestelde waar is. Als de dingen echt zo geweldig waren, zou je geen validatie van mij nodig hebben. Laat me alsjeblieft eruit. Ik ben blij dat je gelukkig bent en ja, een paar domme details zo nu en dan zijn geweldig. Ik wil gewoon niet dat je nieuwe relatie de basis van de onze wordt.

Ik ben bang om de jouwe te brengen. Dit is voor die vrienden van mij die op zijn zachtst gezegd niet zulke geweldige relaties hebben. Ik wil mijn significante ander niet naar voren brengen, omdat ik bang ben dat dit zal leiden tot een discussie over die van jou. Ik haat de manier waarop die donkere wolk over je heen gaat als je over je partner praat. Je wordt niet behandeld zoals je zou moeten zijn en je weet het. Ik wil eerlijk gezegd niet het meest recente, vreselijke wat je partner deed, want het maakt me zo van streek. Ik heb dat gesprek al te vaak gehad, en ik zal doen wat nodig is om het niet opnieuw ter sprake te brengen. In plaats van mijn partner te noemen, ga ik daarna gewoon naar huis en geef mijn man een extra dikke knuffel. Deze gesprekken herinneren me er altijd aan hoe gelukkig ik ben.

Niet alles hoeft op sociale media te staan. Ik heb bijna negen jaar een gelukkige relatie gehad, en ik rol nog steeds met mijn ogen als iemand iets sats op Facebook of Instagram plaatst over hun partner. Liefde is geen competitie! Stop met proberen te doen wat je hebt, is beter. Liefde is liefde. Het zou een privézaak moeten zijn. Ik hoef het niet te weten, en eerlijk gezegd wil ik het niet.

Het is niet van toepassing op mijn dagelijks leven. Mijn relatie komt niet vaak voor tijdens mijn dagelijks leven. Ik ga naar het werk, de sportschool, boodschappen doen, uit met vrienden, en geen van deze situaties vraagt ​​echt of ik willekeurig mensen ga vertellen over mijn relatie. Het zou gewoon raar en een beetje eng zijn als ik dat deed!

Mijn vriendschappen bestaan ​​buiten mijn man. Ik ben erg trots op deze. Ik ontmoette de meeste van mijn echt goede vrienden op de middelbare school voordat mijn significante ander een deel van mijn leven was. We hadden genoeg om over te praten over onze stijlvolle Frappuccinos met Java-chip, en dat doen we nu nog steeds over onze stijlvolle, in dozen gedane wijn. We zijn zo ver gekomen in het leven!

Ik ben een beetje bijgelovig. Misschien ben ik uiteindelijk een beetje bijgelovig. Ik wil het niet verpesten! Ik heb ongelofelijk veel geluk en gelukkig. (Klopt onmiddellijk op hout en gooit zout over schouder.) Ik wil niet dat dat verandert!