Ik ben super geneigd om naar een ander land te verhuizen en mijn leven te beginnen
Ik heb het gevoel dat ik al jaren rondloop op dezelfde oude plek die al jaren dezelfde oude dingen doet en ik ben klaar voor verandering. Ik heb me de laatste tijd niet goed gevoeld en ben ervan overtuigd dat verhuizen naar een ander land precies het juiste moment is om mijn leven weer op de rails te krijgen.
Ik heb amper verantwoordelijkheden. Er is letterlijk niets dat me in New York houdt. Ik werk op afstand, ik ben vrijgezel en ik heb geen huisdieren of kinderen. Ik denk niet dat er een andere keer in mijn leven zal zijn waarin ik vrij zal zijn. Alles wat ik nu in New York aan het doen ben, zou ik gemakkelijk ergens anders kunnen doen.
Ik heb een belangrijke levensreset nodig. Ik heb onlangs veel onverwachte veranderingen doorgemaakt: een breuk, mijn baan opzeggen, mijn carrière opnieuw beoordelen ... ik voel me een beetje verloren omdat ik me een totaal andere persoon voel die al die veranderingen doormaakt, maar hier ben ik, nog steeds op dezelfde plek. Ik denk niet dat ik door kan gaan tenzij ik de kans krijg om echt opnieuw te beginnen in de meest extreme zin.
Ik ben de perfecte leeftijd om het te doen. Ik ben net 28 geworden, wat betekent dat ik bijna op het punt ben gekomen waar ik een gevestigde carrière zou moeten hebben. Als ik wachtte tot ik 30 was om te verhuizen, zou het waarschijnlijk lijken (en voelen) alsof ik een vroege crisis in het midden van de dag had. Als mijn leven niet verloopt zoals ik het nu wil, dan denk ik niet dat het zo veel beter zal zijn als ik 30 ben, daarom moet ik het zo snel mogelijk oplossen.
Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit. Ik ben nu super enthousiast over het verplaatsen, dus dat is waarschijnlijk een groot teken dat ik er gewoon voor moet gaan, toch? Het is alsof ik deze enorme drang heb om een zet te doen en ik heb geen idee waar ik naartoe zou gaan - ik weet gewoon dat ik het moet doen en het moet nu gebeuren, anders doe ik het nooit.
Ik zou kunnen zijn wie ik wil zijn. Stel je voor dat je de kans hebt om jezelf opnieuw uit te vinden. Ik zeg niet dat ik mezelf haat, maar als ik naar een heel ander land zou verhuizen, zou ik dingen over mezelf kunnen veranderen zonder me zorgen te hoeven maken over wat mijn vrienden of familie zouden zeggen. Je weet wanneer een van je vrienden iets doet als veganist worden of beginnen te roken en je denkt: "Wacht, wat?" Als ik me zou verwijderen, zou ik mezelf daar echt kunnen neerzetten op manieren die ik nog nooit eerder had durven uitdagen.
Ik heb het gevoel dat ik mijn vrienden ben ontgroeid. Als je achter in de twintig bent, kijk je rond en zie je dat sommige van je vrienden behoorlijk zijn opgegroeid en dat anderen nog steeds, nou ja, een slechte invloed hebben. Ik kan de laatste tijd niet veel vertellen over veel van mijn vrienden. Ik kwam uit mijn recente problemen een veranderd en beduidend volwassener persoon te voorschijn en ik kan de kleine roddels en attitudes van mijn vrienden niet meer serieus nemen.
Het zou zijn alsof alle BS nooit heeft plaatsgevonden. Het ding dat echt mijn verlangen om te vertrekken stimuleert, is het idee dat als ik eenmaal aan de andere kant van de wereld ben, elk waardeloos iets dat me de afgelopen jaren is overkomen zich als een verre herinnering zal voelen. Ik heb het trauma van die gebeurtenissen meegenomen en als ik de kans had om opnieuw te beginnen, kon ik me gaan gedragen alsof het in het verleden was gebeurd, in plaats van me een beetje als een schelp van mezelf te voelen.
Ik ben meer geïrriteerd door mijn stad dan trots op het. Ik woon nu ongeveer zes jaar in New York. Toen ik hier voor het eerst kwam, voelde het romantisch en roman. Ik was er trots op uit "de grote stad" te komen en liep als een superchique twintigjarige door de straat, opgewonden over de kansen die de dag zou brengen. Tegenwoordig is mijn thuisstad meer een last dan wat dan ook.
Ik doe er goed aan alleen te zijn. Wanneer ik mensen vertel dat ik erover denk ergens anders heen te gaan, komen ze allemaal terug met hetzelfde: "Ben je niet bang om eenzaam te zijn?" Helemaal niet. Sterker nog, ik gedij in mijn eentje en sinds ik al zo lang vrijgezel ben, ben ik er echt aan gewend geraakt en vind ik het vooruitzicht om in het buitenland te zijn helemaal alleen opwindender dan eng.
Ik zou heel graag zien hoeveel ik groei. Ik heb al veel veranderingen ondergaan en ben daarom als persoon gegroeid, maar nu de storm voorbij is, wil ik zien hoe ik die nieuw geleerde lessen in praktijk kan brengen. Als ik zo gegroeid ben door een paar kleine veranderingen, stel je dan voor hoeveel ik zal groeien als ik een enorme verandering in mijn leven maak.
