Ik heb zoveel gewicht gekregen sinds ik in een relatie ben geraakt, maar we zijn zo blij dat het me niets kan schelen

Ik ben nog nooit een fitnessfanaat geweest, maar ik ben er altijd trots op geweest dat ik een behoorlijk fatsoenlijke lichaamsbouw heb gehad, dat wil zeggen totdat ik me in een gelukkige relatie heb gevestigd. Sindsdien is de gezonde ik verdwenen en in haar plaats is een hebzuchtige vriendin. Ik weet dat ik uit de hand loop, maar ik kan het gewoon niet helpen. Liefde maakt me dik.

Al die dinerdata beginnen me te raken. Het enige leven heeft me misschien niet al het kleverige van binnen doen voelen, maar het heeft er zeker voor gezorgd dat ik geen flauw middenstuk meer had. Ik ga graag uit eten met mijn BF en behandel onszelf, maar het resultaat is dat het zijn tol eist op mijn middel. Al die hamburgers en friet zouden niet voor altijd verborgen blijven en in mijn geliefde toestand draag ik ze trots.

Ik ben misschien niet mans van grootte, maar ik begin zijn porties te eten. Als ik alleen ben, eet ik als een doorsnee persoon. Omdat ik regelmatig tegenover een volwassen man zit te gaan eten, ben ik ervan overtuigd geraakt dat ik ook zijn portiegrootte nodig heb. Niemand wil bij hun maaltijd kiezen met een vork wanneer de persoon aan de overkant in een spaghettiberg duikt. Dat is tenminste wat ik mezelf nu vertel.

Ik ben eindelijk comfortabel met wie ik ben. Het beste ding over het zijn in een relatie? Weten dat iemand van je houdt zoals je bent. Waarom zou ik tijd verspillen met proberen in mijn magere spijkerbroek te persen als de man met wie ik ben niets om mij geeft? Dankzij mijn BF voel ik me eindelijk sexy in mijn vel - ik zou het moeten omarmen en er niet tegen vechten!

Ik maak me geen zorgen over mensen imponeren. Als je elke vrijdag in de stad rondloopt in de magerste jurk in je garderobe, is voeding begrijpelijkerwijs een topprioriteit. Nu ik niet probeer mensen te imponeren, heb ik me zorgen gemaakt over hoe ik eruit zie. Het is een opluchting om achterover te leunen, dat koekje te eten en te weten dat het geen verschil maakt voor mijn geluk of ik een paar pond zwaarder ben of niet.

Ik geef het toe - ik nest me op een belangrijke manier in. Als een beer die samenkomt voor de winterslaap, ben ik serieus gaan nestelen. Verliefd worden maakt dat ik thuis wil blijven en koekjes wil bakken, niet op de loopband. Ik kan zelfs niet geloven dat ik het licht niet eerder heb gezien.

Als hij er niet is, eet ik om de leegte te vullen. Ik geef het toe, ik heb een slappe AF en ik ben er aan gewend geraakt dat iemand op elk moment van de dag of de nacht iemand kan bellen. Het resultaat? Als mijn BF er niet is, vervang ik hem door chocolade. Als ik troost nodig heb, snijdt een stuk gegrilde vis het gewoon niet.

Wie heeft een goed lichaam nodig om op de bank te kunnen zitten?? Lichaamsbewust voelen wanneer ik met de meiden op stap is niet leuk, maar als het gaat om knuffelen binnenshuis, kan het letterlijk niet minder. Nu de meeste van mijn avonden nachten zijn geworden, kan ik het zich veroorloven om de sportschool te laten glijden. Waarom zou je al die energie verspillen aan het tinten van mijn benen als ze toch voor het grootste deel van de nacht onder een deken verborgen blijven??

Mijn man is niet bij mij puur voor uiterlijk. Natuurlijk, als ik met een heel oppervlakkige man aan het daten was, zou dit alles ertoe leiden dat ik vrij snel het eenzame leven omarmde. Het feit dat mijn BF mijn waarde niet waardeert door de manier waarop ik kijk, bewijst alleen maar dat we iets speciaals hebben. Plotseling lijkt het me verschrikkelijk oppervlakkig om me zorgen te maken om wat hij zal bedenken over hoe ik in mijn outfit kijk.

Sinds wanneer was romantiek ontstoken over salade? Als er liefde is, verstop je je zeker niet in het fruit- en groentenpad (behalve misschien aardbeien). Niemand heeft ooit een romantisch diner gekookt onder 600 calorieën en het is gewoon niet leuk om dat soort voedsel als een paar te eten. In een relatie zijn gaat over samen genieten van alles, en dat is inclusief een stevige maaltijd.

Mannen krijgen geen soep. Het gaat niet alleen om eten waar je bij kunt zitten en genieten - samenzijn met iemand anders betekent dat je naar smaak kunt koken, en mannen houden heel veel van hun koolhydraten en eiwitten. Niemand heeft me ooit bedankt voor het plaatsen van een verwarmende kom soep voor hem, en ik zou veel liever een maaltijd delen die we allebei leuk vinden.

Ik ga op dieet voor de bruiloft. In een relatie zijn is geen excuus om met mijn gezondheid volledig van de rails te gaan, maar het is een welkome stap in de richting van normaliteit, waarbij het niet uitmaakt of ik die zak chips eet of niet. Ik weet dat als ik er warm uit wil zien voor een speciale gelegenheid (zoals, ik durf te zeggen, een bruiloft), ik in een mum van tijd af kan slanken. In de tussentijd geniet ik ervan een inhoudelijke, zij het enigszins mollige versie van mezelf te zijn.