Ik heb het opgegegeven aan Love & Life Kinda Sucks Right Now
Ik was het meisje dat dacht dat ze met 25 zou zijn getrouwd, maar mijn datingsysteem zoog zo slecht dat ik uiteindelijk ... de liefde verloor. Het doet me pijn om het te zeggen, maar het is waar. Ik heb de handdoek in de ring gegooid en mijn leven is er nu nog vreemder door.
Ik voel me slecht voor het opgeven van romantiek. Zo'n groot deel van mij wil nog steeds geloven dat er iemand voor mij is, maar op dit moment wil ik gewoon niet meer tegen mezelf liegen. Ik controleer nog steeds "Gemiste verbindingen" om te zien of er iemand is die naar me kijkt en wenst dat ze de kracht hadden om me te vertellen dat ze me leuk vinden. Ik probeer op te houden met zoeken. Het is een gewoonte die moeilijk te doorbreken is.
Ik herinner mezelf er constant aan om niet op jongens te letten als ze me aanvallen. Ik zeg tegen mezelf dat ze niet blijven, dat ze gewoon op zoek zijn naar een snelle lek, of dat ze me gewoon gebruiken of misbruiken. Hoewel ikzelf weet dat ik meer verdien, verwacht ik niet dat jongens me geven wat ik verdien, dus ik stop met aandacht te besteden aan hun vorderingen.
Depressie is echt. Als dit allemaal deprimerend klinkt, is dat omdat het zo is. Als je een hopeloze romanticus bent zoals ik, was getrouwd zijn een belangrijk levensdoel van je - en je accepteert dat het nooit met je zal gebeuren. Wat is het punt als je dromen nooit uitkomen?
Ik ben veel meer kwijt dan alleen geloof in liefde. Ik heb het vertrouwen in het lot verloren. Ik verloor ook mijn geduld, mijn geloof in mannen, mijn geloof in de maatschappij en mijn geloof in God. Als ik ooit de grote man boven ontmoet, zou ik graag een goede verklaring voor deze onzin ontvangen.
Het is moeilijk om mensen uit te leggen waarom het zoveel pijn doet. Ik heb constant te maken met mensen die vragen waarom het zo belangrijk is dat ik een partner heb. Ze vertellen me dat ik gelukkig moet zijn en me op andere dingen moet concentreren. Het is gemakkelijk voor hen om dat te zeggen, hoewel - ze hebben meer geluk gehad dan ik, dus ze zouden het natuurlijk niet begrijpen.
Ik heb het gevoel dat ik geen opties meer heb. Ik heb met iedereen gedate van accountants tot wannabe bad boys en niets werkte. Mensen, stop alsjeblieft met het vertellen van mensen zoals ik om een "aardige vent" een kans te geven. De laatste "aardige vent" keek me aan en vertelde me dat hij geen meisjes met een grote maat had. Het verlagen van mijn normen zal het probleem niet oplossen.
Ik geloof echt dat Mr. Right nooit komt. Ik ben klaar om mensen uit te leggen waarom het niet gaat gebeuren. Ik gaf het stinkende oog op aan mensen die me vertelden "hij zal meekomen." Ik liep weg de vorige keer dat iemand me vertelde dat ik zou gaan trouwen. Ik wil er niet meer mee omgaan. Ik geloof het niet. Zelfs als er iemand langs kwam die probeerde dingen te verbeteren, geloof ik niet dat ik hem zou geloven.
Een deel van mij is begonnen mannen te zien als de vijand en ik ben begonnen ze als zodanig te behandelen. Jongens worden bitter van het feit dat meisjes ze niet leuk vinden. Het zou jongens niet moeten verbazen dat meisjes op dezelfde manier komen. De laatste man die de zetten op mij legde, kreeg een grijnzende sneer en een snauwende opmerking over hoe hij de tijd in de zak waarschijnlijk niet waard is.
Ik ben een soort IJskoningin geworden. Ik ben aanzienlijk gemener, onaantastbaarder en kouder geworden sinds ik het opgaf. Ik weet voor een feit dat ik wraakzuchtiger ben geworden. Ik ben iemand geworden die er geen probleem mee zou hebben om jongens in mijn eigen voordeel te gebruiken, wetende dat ze in een oogwenk hetzelfde met me zouden doen. Ik weet dat ik me schuldig of slecht moet voelen over sommige dingen die ik gedaan of gezegd heb, maar ik kan het niet. Ik heb het gewoon niet meer in me om te geven om hoe aardig of gemeen ik ben. Ik gaf liefde op - alle aspecten ervan.
Ik ben er vrij zeker van dat ik hier alleen ben. Voelt iemand anders zich zo? Is het tegenwoordig zelfs mogelijk om liefde te vinden tegenwoordig??
