Mijn partner houdt me op een voetstuk en ik haat het

Na een te veel liefdesverdriet vroeg in mijn datingcarrière, beloofde ik mezelf dat ik altijd de afnemer zou zijn, nooit de gever in mijn toekomstige relaties. Fast-forward zeven jaar en ik ben nu getrouwd met een geweldige man die me als goud behandelt en me op een voetstuk plaatst. Ik dacht dat het geweldig zou zijn, maar het is het tegenovergestelde.

Passiviteit is niet sexy, vertrouwen is. Het is grappig, ik weet dat een gevoelige man geacht wordt iets goeds te zijn, maar soms wil ik een partner die niet bang is om mij uit te dagen; iemand om me op mijn onzin te roepen en een gevecht aan te gaan als hij het niet met mij eens is. Ik wil iemand die net zo gepassioneerd is als ik, over mij en over al het andere in het leven. Ook zal een passieve man je niet over de toonbank buigen wanneer je afwassen en laten we eerlijk zijn, soms is dat oervertrouwen precies wat je nodig hebt.

Ik neem hem als vanzelfsprekend aan. In plaats van te kijken naar de dingen die hij voor mij doet als de bedachtzame, individuele tekenen van liefde die ze zijn, zie ik ze als alledaags en gewoontjes. Ik wil alleen een man om het tapijt te stofzuigen ... totdat die man het kleed elke dag stofzuigt en dan wordt het oud. Het is saai. Dan begin ik hem kwalijk te nemen in plaats van van hem te houden, wat het tegenovergestelde is van de reactie die ik zou moeten hebben. De dingen die hij gewoon deed omdat hij van me houdt, zijn een dagelijkse takenlijst geworden en ik kan niets minder accepteren.

Ik voel me schuldig. Ik begin gedachten te krijgen zoals ik net deed aan het vacuüm en ik voel me een vreselijk persoon. Hoe kon ik me zo voelen over mijn partner, de veronderstelde liefde van mijn leven? Dit is de man met wie ik getrouwd ben. Hoe kan ik deze kwaliteiten op een dag in hem bewonderen en ze de volgende dag verachten? Ik begin mezelf te bevragen, wat me zelfbewust en verdrietig maakt.

Ik verdrink in verwachtingen. Hij denkt eigenlijk dat ik perfect ben, en dat is verlammend. En dan ik begin te denken dat ik perfect ben, wat niet goed is voor iemands ego. Als ik het verprutst, doet het erger pijn omdat hij deze onrealistisch hoge lat voor mij heeft gezet. Ik heb een persona die onmogelijk waar te maken is, wat betekent dat ik me nooit vervuld zal voelen in onze relatie.

Ik wil dat iemand van me houdt vanwege mijn gebreken. Weet je, iemand om mijn fouten te herkennen en om ze te omarmen. Ik denk dat ware liefde is wanneer iemand zelfs de lelijkste delen van je kan liefhebben. Ik ben te bang om hem zelfs een glimp van die lelijke kant van mezelf te laten zien. Aan het eind van de dag ben ik oprecht bang dat hij me zou haten en zou vertrekken. En terwijl ik veel klaag, wil ik echt niet dat hij weggaat.

Ik kan mezelf niet zijn. Sommige dagen is het alsof hij verliefd is op een ander persoon, met een op het scherm, glamoureuze versie van mij in plaats van wie ik echt ben binnen. Hij kan nooit echt contact maken met mij omdat hij iemand idealiseert die ik niet ben. Ik zal me altijd ver van hem voelen omdat ik niet weet of hij me ooit echt zal kennen, wat hartverscheurend is.

Zijn eigenwaarde lijdt. Hij heeft de neiging me boven zichzelf te stellen, wat betekent dat hij de zelfzorg mist die elk individu nodig heeft in een gezonde relatie. Net zoals het oude cliché zegt, moet je van jezelf houden voordat je van een ander kunt houden. Ik weet dat ik hem soms onvoldoende voel, maar het begint bij hem en zijn gebrek aan vertrouwen.

ik ben eenzaam. Ik heb geen partner, ik heb een bediende. Ja, dit klinkt hard, maar het is hoe het echt voelt. Hij zal alles voor me doen, maar op een gegeven moment, iets is te veel. We willen allemaal zorgen en verzorgd worden, en soms wil ik ook die lieve dingen voor hem doen. Het voelt gewoon zo vreemd omdat hij me nooit laat. Het is een vicieuze cirkel die ik niet heb kunnen doorbreken. Ik voel me meer alleen met hem dan zonder hem.

Ik wil dat we op dezelfde grond lopen. Ik heb geleerd dat de meest succesvolle relaties tussen gelijken zijn. Ik begrijp nu dat elke partner hetzelfde moet geven en nemen, zodat beide mensen geliefd en zelfverzekerd kunnen voelen, in en uit de relatie. Ik weet dat als we leren om elkaar gelijk te bekijken, hoe meer respect we zullen hebben van elkaar en hoe meer onze relatie zal groeien.