Mijn partner is verslaafd aan zijn telefoon en heeft invloed op onze relatie

Constant gebruik van mobiele telefoons is tegenwoordig de norm. Helaas kan dit onze echte relaties negatief beïnvloeden, en dat is precies wat er met me gebeurt. Mijn significante andere is bijna altijd op zijn telefoon en het is ernstig vervelend.

Hij gebruikt zijn telefoon als een stressverlichter. Mijn partner werkt tot 80 uur per week. Wanneer hij thuiskomt, wil hij ontspannen. Ik begrijp het - ik weet dat hij iets nazonders nodig heeft om te doen na een lange dag. Zijn telefoon is een handige afleiding, en dat is prima, maar ik begin te denken dat het belangrijker voor hem is dan ik.

Ik zit ook veel op mijn telefoon, dus ik voel me een beetje als een hypocriet. Ik zeg niet dat ik mijn telefoon niet te veel gebruik, omdat ik dat waarschijnlijk doe. Omdat ik soms hetzelfde doe, vind ik het jammer dat ik geïrriteerd ben door zijn gebruik. Ik heb echter niet het gevoel dat ik bijna net zo slecht ben als hij. Ik ben in staat om mezelf te entertainen zonder mijn telefoon, een vaardigheid die hij lijkt te missen.

Hij neemt het naar een ander niveau. Hij kan de telefoon letterlijk niet neerleggen. Als we niets anders doen, vind ik het niet zo erg, maar hij zit eraan, zelfs als ik probeer een serieus gesprek met hem te voeren of als we op date zijn. Wanneer ik probeer contact met hem te maken en hij wordt afgeleid door zijn telefoon, is het buitengewoon frustrerend.

Hij negeert me meestal volledig. Hij geeft meer om scrollen door Instagram en het bekijken van domme YouTube-video's dan om het moment dat hij weer contact met me wil maken. We praten nauwelijks meer. Ik heb het gevoel dat ik niet echt weet wat er in zijn leven aan de hand is, en meestal vraagt ​​hij me ook niet naar wat er met me aan de hand is. Soms wil ik dat er geen smartphones bestaan.

Het voelt als een echte verslaving. Hij beweert dat de gewoonte van zijn mobiele telefoon geen probleem is, omdat hij in staat is om het neer te leggen als het moet, maar de tweede doet niets anders, die telefoon moet in zijn hand zijn. Het is absoluut niet normaal. Hij ziet het probleem echter niet en neemt het niet serieus als ik er met hem over wil praten. Ik denk niet dat hij me expres pijn doet, maar hij ziet gewoon niet wat er aan de hand is.

Het begint echt onze relatie negatief te beïnvloeden. Als ik hem constant vraag zijn telefoon weg te zetten om tegen me te praten, krijg ik het gevoel dat hij zijn tijd niet met mij op prijs stelt. Het voelt alsof hij mij als vanzelfsprekend beschouwt en ik begin hem erom te kwalijk te nemen. We verbinden niet zoals we altijd deden en ik ben bang dat als het zo doorgaat, we te ver uit elkaar gaan drijven om ervan te kunnen herstellen.

Het wordt 'technoference' genoemd. Het is vandaag zo'n probleem geworden in onze samenleving dat onderzoekers het een naam hebben gegeven. Technoference gebeurt wanneer technologie interfereert met ons dagelijks leven en relaties. Een studie onderzocht 143 vrouwen in serieuze relaties en ontdekte dat degenen die een hoger niveau van technoference rapporteerden ook lagere tevredenheid bij relaties rapporteerden, evenals een lagere algemene tevredenheid met het leven. Ze hebben ook meer symptomen van depressie ervaren. Dit levert enig bewijs op van de tol die teveel telefoongebruik in beslag kan nemen. Dus ik reageer niet overdreven wanneer ik mijn partner vraag zijn telefoon neer te leggen.

Ik weet niet hoe ik het moet stoppen. Revalidatie voor gsm-verslaving bestaat niet, dus ik heb moeite met hoe ik met de situatie moet omgaan. De wereld van vandaag kan niet functioneren zonder smartphones, dus het is niet dat ik hem kan vragen er vanaf te komen. Ik heb vele keren met hem gepraat over moeite om het minder te gebruiken, maar het is moeilijk om te voorkomen dat je je telefoon ophaalt wanneer deze altijd binnen handbereik is, dus ik begrijp dat het niet gemakkelijk is. Soms wordt hij een tijdje beter, maar uiteindelijk gaat hij altijd terug naar de manier waarop hij eerder was.

Ik begin klein. Het enige dat ik kan doen, is om er met hem over te praten en blij te zijn met kleine verbeteringen. Ik heb bijvoorbeeld een regel zonder telefoons voorgesteld toen we op afspraakjes waren en hij was het ermee eens dat het een goed idee is. Hopelijk zal hij beseffen hoeveel plezier we samen kunnen hebben zonder onze telefoons en hij zal het vaker willen doen. Het leven kan ook zonder schermen plezierig zijn en ik denk dat hij er soms aan herinnerd moet worden. Technologie gaat nergens, dus we moeten leren hoe we het beter kunnen balanceren met onze persoonlijke interacties.