Mijn hele leven viel kort daarna uit en ik kon niet gelukkiger zijn
Veel mensen zien het leven uit elkaar vallen als vreselijk nieuws. Ik bedoel, het is behoorlijk angstaanjagend als alles wat je weet verschuift en om je heen instort. Ik heb echter geleerd dat dit eigenlijk een heel coole plek is om te zijn. Onlangs leidde mijn worsteling met een psychische aandoening tot een periode van ziekenhuisopname die mij onder meer mijn werk kostte. Het leek alsof mijn leven voorbij was, maar zoveel lessen kunnen uit de ruïnes worden getrokken en vreugde is gewoon aan de andere kant.
Ik heb uiteindelijk een keuze in mijn perspectief. Ik heb inspraak in hoe ik besluit om naar een bepaalde situatie te kijken. Ik zou kunnen besluiten dat alles uit elkaar is gevallen omdat ik zuig, het universum een hekel aan me heeft en omdat ik nooit meer gelukkig zal zijn. Of ik zag het leven uit elkaar vallen als een gigantische zegen. Mijn perspectief is uiteindelijk de mijne om te kiezen.
Geluk kan worden gecreëerd door dankbaarheid. Sommige mensen denken dat geluk iets is dat gewoon gebeurt. Dat kan soms het geval zijn, maar vaker wel dan niet, moet ik geluk scheppen door dankbaar te zijn. Ik kan de positieve dingen kiezen en kiezen die zelfs uit de meest onbeholpen situaties komen. Als ik dat doe, laat ik een gelukkiger persoon met een beter perspectief.
De enige constante is verandering. Het is behoorlijk gestoord om te proberen alles op dezelfde manier te houden, maar ik doe het altijd. Ik ben schuldig aan het proberen mijn leven te laten blijven zoals ik het wil. Dan gebeurt er opeens iets onverwachts en stort mijn plannen in duigen. Het leuke van dit gebeuren is dat ik gewoon mijn houding moet aanpassen om te weten dat eigenlijk, verandering het enige is dat hier is om te blijven.
Het duurt vaak een dramatische gebeurtenis om me te herinneren aan wat belangrijk is. Wie wil de dood, het verlies, de ziekte en andere vreselijke dingen ervaren? Ik ken niet veel mensen die actief voor hen zouden kiezen. Niettemin gebeuren ze. Als ik ze me laat leren, hebben ze veel te bieden. Een les is dat verdriet alles wegbrandt wat niet essentieel is in mijn leven. Als ik kapot ben, concentreer ik me alleen op wat echt van belang is.
Het leven is te kort om niet elke dag de essentiële dingen te kiezen. Wanneer alles uit elkaar valt, laat het me alles los dat mij niet dient. Het doet me denken aan hoe kort mijn tijd op deze aarde is. Ik wil zelden over mijn eigen sterfelijkheid nadenken, maar mooie dingen komen van het vierkant in het gezicht kijken. Eén uitkomst is dat ik alleen vasthoud wat essentieel is.
Interne zaken zijn van veel meer belang dan materiaal. Ik kan merken dat ik achter geld, roem en herkenning aanjaag, maar aan het einde van mijn leven zal geen van deze dingen van belang zijn. Bijna-doodervaringen maken me wakker om de interne zaken te ontdekken, zoals hoe diep ik hield, wat voor soort vriendelijkheid ik uitspreidde en hoeveel ik mezelf respecteerde. Deze dingen ga ik op mijn sterfbed overwegen.
Er is niets leuker dan trouw te zijn aan mezelf. Wanneer alles uit elkaar valt, verlies ik het vermogen om mezelf en anderen te BS. Ik heb echt niet de energie om mensen aardig te maken die me schade hebben berokkend of om ja te zeggen tegen alles waar ik alleen maar nee tegen wil zeggen. Deze verschuiving is echt een zegen omdat het betekent dat ik echt ja zeg tegen mijn waarste zelf.
De ene deur sluit om de andere te openen. Net als ik denk dat mijn leven voorbij is omdat alles waar ik voor heb gewerkt is ingestort, opent er een andere deur voor mij. Ik had me nooit kunnen voorstellen dat deze andere deuren opengingen, maar dat deden ze als een direct gevolg van de sluiting van de andere. Het universum heeft meestal veel meer voor mij in petto dan ik me ooit had kunnen voorstellen.
Ik kan niet bij de volgende apenbar komen totdat ik bereid ben degene los te laten die ik op heb. Die volgende deur kan openen, maar ik moet die andere gesloten laten. Op dezelfde manier, als ik in de apenbalken zit, kan ik niet verder gaan naar die volgende balk totdat ik die achter mij heb losgelaten. Als mijn leven volledig is ontploft, moet ik dingen laten gebeuren. Ik moet die deur gesloten laten en mijn handen naar de volgende apenstang bewegen. Er zijn mooie dingen voor de boeg.
Ik ben hier eerder geweest en ik ben er beter in geweest. Mijn uit elkaar vallen van het leven is geen nieuws voor mij. Ik heb dit al een paar keer meegemaakt. Het lijkt me altijd een grote verrassing te zijn, maar dan leun ik in op wat er gebeurt en hoop ik alleen maar op het beste. Wat altijd lijkt te gebeuren, is dat er om de hoek gigantische geschenken zijn en dat de hele ervaring me tot een beter persoon maakt.
Ik heb meer vertrouwen in het vertrouwen in het proces. Niemand wil dit ooit horen, maar ik heb geleerd dat ik zo weinig controle heb over iets dat in mijn leven gebeurt. Ik ben beter af dan alleen op de golven te rijden. Mijn favoriete auteur Pema Chodron zegt in haar boek When Things Fall Apart: "We denken dat het erop aankomt de test te doorstaan of het probleem te overwinnen, maar de waarheid is dat dingen niet echt worden opgelost. Ze komen samen en ze vallen uit elkaar. Dan komen ze weer bij elkaar en vallen weer uit elkaar. Het is gewoon zo. "De tijd om los te laten en een vertrouwen te scheppen, valt in het universum.
