Ik word steeds afgewezen, maar het is goed - ik leer eigenlijk veel over mezelf

Ik heb lang geworsteld met afstoten. Ik heb het ten koste van alles vermeden omdat ik dacht dat ik verpletterd zou worden onder het gewicht van ontslagen te worden door iemand van wie ik hield of waarvan ik hield. Verrassend genoeg is het onlangs een aantal keren gebeurd en ik leer dat ik niet zo gemakkelijk wordt afgebroken als ik dacht dat ik.

Ik heb mezelf voor het eerst daar buiten gezet. Tot voor kort hield ik mijn hart weggestopt achter een enorme muur die ik had gebouwd. Ik hield zelfs liefhebbers op lange termijn op afstand, omdat ik doodsbang was om gewond te raken. De laatste tijd heb ik mijn muur gedemonteerd en mensen binnengelaten. Eigenlijk ben ik buiten de muur geweest om op de muren van anderen te kloppen. Het was een geweldig proces om dapper te handelen, maar het betekent ook dat mensen hun muren op kunnen houden zonder dat ik iets te zeggen heb.

Ik ben niet bang om kwetsbaar te zijn. Ik hield die muur om mijn hart omdat ik doodsbang was voor wat er zou gebeuren als ik mezelf zou blootstellen. Afwijzing was een overdreven monster dat me te lang in mijn laarzen deed schudden, maar uiteindelijk leerde ik hard slikken en het in het gezicht kijken. Ik vertelde mensen ongegeneerd hoe ik me voelde, eens iemand vertelde dat ik verliefd op hen werd, alleen om ze weg te laten lopen. Maar weet je wat? Ik voelde me waardig en sprak alsof ik mijn waarheid sprak.

Ik kon altijd wat nederigheid gebruiken (hoe dan ook tegenzin). In het verleden was ik degene die een einde maakte aan romantische relaties. Ik kreeg hierdoor een opgeblazen gevoel van vertrouwen omdat ik dacht dat ik beter was dan de mensen met wie ik uitging. In werkelijkheid was ik een bang klein meisje. Wel, datzelfde bang geworden meisje groeide uit tot een vrouw die bereid was door haar angst heen te lopen. Ik overweeg nu om te worden uitgebroken met een teken van groei. Ik kan het feit dat het me een beetje minder doet voelen, in de mond nemen en in plaats daarvan weten dat dit gewoon de realiteit is van daten.

In elke ervaring is een les te leren.  Dit is misschien een mild cliché dat geen enkele gebroken persoon wil horen, maar het is bewezen dat het me keer op keer trouw is. Ik leer zoveel van elke ervaring als ik bereid ben om open te staan ​​voor de lessen. In het boek van Pema Chodron, When Things Fall Apart: Heart Advice For Difficult Times, schrijft ze: "In plaats van onze negativiteit de overhand te laten krijgen, konden we erkennen dat we ons op dit moment als een stuk sh * t voelen en niet preuts zijn over het kijken. "Alle echte groei gebeurt door te onderzoeken wat we de volgende keer anders zouden kunnen doen.

Wat me niet doodt maakt me echt sterker. Ben je al moe van de clichés? Ze worden vaak met reden gesproken. Ik heb ontdekt dat deze ongelooflijk waar is. Ik ervoer een gebroken hart, waar ik voelde dat mijn ingewanden waren ontdaan. Ik had er absoluut een hekel aan hoe weinig controle ik voelde dat ik had. Toch, toen ik door de pijn heenging en ik het overleefde, verzamelde ik een waardevolle les. Ik heb geleerd dat terwijl ik probeer een relatie te voelen en naar mijn gevoel te luisteren, anderen ook hetzelfde doen. Voorafgaand aan deze relatie had ik dat feit echt niet overwogen. Nu benader ik relaties op een totaal andere manier.

Het ervaren van afwijzing heeft me vertraagd. Snelheid was mijn M.O. in relaties. Als ik iemand ontmoette waarvan ik dacht dat ik het echt leuk vond, was mijn energie uitzinnig. Ik zou altijd bij hen willen zijn en ik zou vanaf het begin samen dromen over onze toekomst. Dit alles naar de toekomst projecteren was een waanidee, het had geen basis in de realiteit. Nadat ik van talloze mensen was afgewezen, waarvan ik dacht dat ze 'die konden zijn', begon ik de remmen in te drukken. Ik besefte dat ik veel te ver vooruit was zonder zelfs maar te voelen of we een wedstrijd waren. Dit betekent ook de radicale daad van het blijven slapen met elkaar.

Soms was wat ik wilde eigenlijk niet wat het beste was voor mij. Ik liet regelmatig endorfines en fantasieën het beste van me krijgen. Ik zou graag mijn roze lenzen aantrekken zodat ik geen rode vlaggen meer kon zien. Zelfs als iemand serieuze dealbrekers bezat, wilde ik ze niet zien. Dus als mensen als deze een relatie met mij zouden beëindigen, zou ik er kapot van zijn, dan zou ik beseffen dat ze me een plezier deden. De Dalai Lama zei: "Onthoud dat soms niet krijgen wat je wilt een prachtige meevaller is." Ik begrijp eindelijk zijn gevoel.

Ik weet dat mijn eigenwaarde niet afhankelijk is van externe bronnen. Ik weet niet dat ik de afwijzing al eerder had kunnen afhandelen. Een van de belangrijkste redenen waarom ik er zo sierlijk doorheen kan komen, is omdat ik weet hoe ontzettend lief ik ben. Ik heb diepe spirituele oefeningen waarbij ik gebruik maak van deze niet aflatende bron van liefde en waarde. Ik ben tot mijn botten overtuigd dat mijn bron van liefde goddelijk is. Dat betekent dat geen mens het van mij kan afpakken, dus ik zal altijd terugveren van afwijzing.

Ik mag mijn ervaring gebruiken om een ​​andere vrouw met een gebroken hart te helpen. Het universum heeft een paar rare trucjes in petto. Ik heb een verwoestende breuk meegemaakt die niet mijn keus was, en een paar maanden later had ik hetzelfde overkomen met een goede vriendin. Die vriendin pakt de telefoon op om me te bellen en ik heb zoveel empathie voor haar. Ik kan mijn ervaring, tips delen en de hoop bieden dat ze er echt doorheen kan komen.

Hoe ik me voel gaat uiteindelijk helemaal over perspectief. Abraham Lincoln zei dat "we kunnen klagen omdat rozenstruiken doornen hebben, of blij zijn omdat doornstruiken rozen hebben." De praktijk van dankbaarheid kan echt wonderen verrichten. Als ik een stap terug neem van mijn situatie, kan ik mijn perspectief verleggen naar dankbaarheid.