Ik realiseerde me waarom ik nog steeds vrijgezel ben. Ik ben zelf in de Friendzone geweest

Ik heb mijn datageschiedenis goed bekeken en lang en diep nagedacht over waarom ik bij de meeste jongens altijd in de vriendschapszone terechtkom. Ik begon met hen de schuld te geven, maar toen besefte ik dat het probleem mij eigenlijk was.

Ik ben in paniek als een man romantische interesse in me toont. Als een vent naar me toe komt en me uit vraagt, bevriest ik een beetje. Als ik weet dat hij van plan is om te flirten of mijn nummer te krijgen, word ik gek van nerveus en heb ik de neiging om standaard in de vriendenmodus te gaan. Ik voel me veiliger als ik in de vriendenzone ben, want dan krijg ik geen ongewenste aandacht. Ik kan niet verklaren waarom ik me zo voel, het is gewoon hoe ik van nature reageer.

Ik ben doodsbang voor afwijzing dus ik zorg ervoor dat het niet kan gebeuren. Ik denk dat ik er vanaf het begin van uitga dat niemand in mij geïnteresseerd zou zijn, dus ik zette dit 'gewoon vrienden'-front aan om elke vorm van flirten in zijn tracks te stoppen. Immers, als ik mezelf daar buiten zet en mijn gevoelens erbij betrekt, zou het serieus zuigen om afgewezen te worden als hij niet hetzelfde voelde.

Flirten gaat prima, maar ik stop het voordat het te ver gaat. Ik ben eigenlijk niet zo slecht met flirten op basisniveau - ik vind het best leuk - maar als de kans bestaat dat flirten meer wordt, raak ik in paniek. Ik wil het niet riskeren om iets romantisch te worden, dus ik vind manieren om het uit te schakelen en mezelf stevig in de vriendenzone te houden. Ik noem ze "maat", ontwijk alle vragen over daten en ga gewoon rond. Ik voel me daar zeker op mijn gemak bij mannen, maar het laat me ook altijd een single achter.

Ik heb zoveel afspraken over seks. Om een ​​of andere reden voelt flirten voor mij verkeerd en dat komt misschien omdat ik zo verlegen ben als het gaat om praten over iets seksueels. Ik ben opgevoed om seks als een slechte zaak te zien, iets wat je alleen privé doet en waar je het nooit over hebt in het licht van de dag. Het is zo beangstigend om te praten over mijn seksleven of over verpletterende dingen en dat soort dingen. Het is gewoon zo waardeloos voor me, wat het niet erg gemakkelijk maakt om zinvolle relaties te vormen.

Ik begrijp de traditionele genderrollen bij het daten niet, duidelijk. Ik kan niet accepteren dat de vrouw moet volgen en de man moet leiden. Ik wil de leiding hebben en de beslissingen nemen. Ik wil met de ideeën komen en mensen vertellen wat ze moeten doen. Raad eens, jongens haten het als meisjes dat doen en zullen je vaak afschrijven als "gewoon een vriend" als je deze grenzen overschrijdt. Oops?

Ik kom als onschuldig en naïef af. Ik ben 28 en mensen denken dat ik 19 ben. Mijn gezicht leest gewoon als jong en onschuldig. Ik doe ook nogal onschuldig. Ik heb deze "sprookjesachtige" energie voor mij. Ik ben eindeloos nieuwsgierig, ik stel veel vragen en mijn hoofd is echt snel. Ik wou dat ik meer een "slechte meid" kon zijn, maar ik ben zo'n vierkant. Jongens krijgen snel de boodschap dat ik te onschuldig ben om een ​​relatie te hebben. Of dat, of ze gaan ervan uit dat ik naïef ben en proberen uiteindelijk misbruik van me te maken.

Ik ram hun ballen voor de lol, maar het maakt ze bang. Ik denk dat ik slim en leuk ben als ik grapjes maak over jongens, maar zij zien het als een beetje te veel. Het is prima dat jongens gekheid maken over mannen, maar als een meisje het doet, dan komt het af als bitchy of gemeen of zelfs gewoon te dominant. Ik heb teveel grappige grappen in mijn hoofd ronddraaiend om ze niet af en toe uit te laten. Het probleem is, jongens worden geïntimideerd door hoe snel ik ben. Ze hebben het gevoel dat ze niet kunnen concurreren, zodat ze me automatisch zien als gewoon een vriend, niet een meisje met wie ze een echte relatie kunnen hebben.

Ik verwacht "een van de jongens" te zijn en een potentiële liefdesbelang. Ik heb zoveel plezier in het rondhangen met mijn vriendjes, maar dan draai ik me om en klaag ik constant over single zijn. Ik moet beseffen dat ik niet allebei kan hebben. Zeker, er zijn een paar jongens die zich aangetrokken voelen tot meisjes die luid en grappig en tom-boyish zijn, maar ze zijn er maar heel weinig tussen. Ik doe mezelf dit aan en ik moet mijn manier veranderen anders zal ik voor altijd vrijgezel zijn.

Ik gedraag me helemaal alsof ik niet geïnteresseerd ben in daten als ik dat echt ben. Een andere reden waarom ik de neiging heb om in de friend-zone te vallen, is dat ik me gedraag alsof ik niemand wil dateren als ik dat echt doe! Ik denk dat ik cool of casual ben, maar het doet mijn kansen op het vinden van liefde pijn. Ik weet niet wat ik denk dat ik ga bereiken door zo te zijn maar dat weerhoudt me er niet van om het te doen.

"Vriendelijk" zijn is een diep ingesleten deel van mijn persoonlijkheid. Ik kan niet echt stoppen vriendelijk te zijn. Ik denk dat het compromis hier is om de man op zijn minst een beetje ruimte te geven om een ​​soort romantische relatie op te bouwen en mezelf te dwingen uit mijn comfortzone te komen. Het is moeilijk om mijn angst voor flirten en relaties onder controle te houden, maar ik weet dat ik er op een dag overheen zal komen.