Ik ben een geweldige vrouw, dus waarom zuigt mijn liefdesleven?

Voor alle tijd en energie die ik de afgelopen jaren heb besteed aan datering, zou ik een medaille moeten krijgen ... of op zijn minst een relatie. In plaats daarvan leef ik nog steeds in mijn enige AF-leven, ga op de eerste date na de eerste date en vraag me af wanneer dingen zullen veranderen. Ik blijf mezelf afvragen waarom ik het zo moeilijk vind om liefde te vinden als ik weet dat ik een vangst ben, en ik kan er gewoon niet achter komen.

Ik kan het verschil niet zien tussen een nep aardige vent en een echte. Elke keer als ik denk dat ik eindelijk een echte lieverd van een man ontmoet, is het alsof het universum me uitlacht. Hij wordt emotioneel manipulatief of blijft in de ban of is gewoon een eikel. Ik wil positief blijven omdat ik niet denk dat elke man zo is, maar het kan gewoon moeilijk zijn om ze eerst te onderscheiden.

Ik heb dating-app-angst. Telkens wanneer ik contact maak met iemand die nieuw is of een online gesprek heb, vraag ik me af of dit daadwerkelijk tot een datum zal leiden of dat ik opnieuw zal worden opgezegd. Het gebruik van dating-apps maakt me angstig, en toch lijkt het de enige manier om jongens tegenwoordig te ontmoeten.

Ik vind het moeilijk om hoop te hebben. Ik wil het soort meisje zijn dat gelooft dat liefde altijd mogelijk is en dat het nog een extra datum kost om daar te komen. Maar dat willen en daadwerkelijk die persoon zijn, zijn twee totaal verschillende dingen. Met elke slechte datum en bijna relatie, wordt het nog moeilijker om hoop te hebben, en dat lijkt niet te veranderen.

Ik doe alles wat ik kan. Mijn best doen was altijd goed genoeg. Hard werken en me inspannen heeft me door de grad school heen geholpen en heeft me geholpen om de carrière van mijn dromen te vinden. Als het gaat om daten, is dat allemaal veranderd. Ik doe alles wat ik kan, ontmoet nieuwe jongens en zet mezelf op de been, en toch lijkt het nooit iets te zijn.

Ik ben altijd een bijna vriendin. Hoe hard ik ook probeer de echte deal te zijn, ik merk dat ik altijd op de lange baan word geschoven door een nieuwe persoon. Natuurlijk weet ik hoe ik weg moet lopen bij het eerste teken van iets vaags, en ik zou nooit genoegen nemen met een eikel. Maar het is nog steeds niet leuk om in deze positie te worden geplaatst.

Ik ben relatiemateriaal (ondanks het bewijs). Ik mag vrijgezel zijn, maar ik zou nog steeds een geweldige vriendin zijn. Ik ben onafhankelijk, slim, grappig en werk elke dag aan mijn doelen. Met andere woorden, ik ben een vangst, dus waarom ben ik nog steeds alleen?

Ik kan niet nog een teleurstelling nemen. Onlangs ontmoette ik een man die leek op het soort persoon waar ik naar op zoek was. Helaas bleef hij in de steek en onze plannen kwamen nooit echt uit. Het was slecht en ik wil echt niet dat dit nog een keer gebeurt. Er moet een limiet zijn aan hoe vaak dit kan voorkomen.

Ik ben de "bad date girl" in mijn vriendengroep. Het is bijna komisch hoeveel vreselijke datumnotaties er in mijn achterzak zitten en hoeveel tijd ik heb besteed aan het praten met mijn BFF's over mijn liefdesleven. Ik heb nooit deze identiteit willen claimen, maar het lijkt me overal te volgen.

Ik vraag me af of dit het voor mij is. Het is zo goed als onmogelijk om je niet af te vragen of de liefde die ik tot nu toe heb gehad in mijn leven is en of ik gewoon moet accepteren dat ik single AF ben. Zullen er nog meer vriendjes of zelfs vriendjes zijn? Is het belachelijk en dwaas om te blijven hopen? Ik weet het antwoord niet, en hopelijk zal ik al snel ongelijk hebben, maar voorlopig lijkt het alsof ik mijn lot zou moeten realiseren.

Ik haat echt daten. Het is moeilijk om nieuwe mensen te vertrouwen als het lijkt alsof daten de vijand is. Natuurlijk, ik kan tegen mezelf liegen en zeggen dat ik het leuk vind om verschillende mensen te ontmoeten en dat het leuk is om daar weg te komen, maar dat is gewoon niet het geval. De realiteit van mijn enige leven is dat ik echt een hekel heb aan daten. Ik hou niet van praatjes of vraag me af of de dingen ergens naartoe gaan of alle rare rode vlaggen. Het zou geweldig zijn om door te gaan naar het gedeelte waar ik iemand geweldig tegenkom. Tot die tijd zal ik hier zitten en me afvragen wat ik in een vorig leven heb gedaan om mijn liefdesleven zo te laten zuigen.