Ik ben veel beter in het zeggen van nee tegen dates die niet mijn persoon zijn

Lange tijd had ik het moeilijk mensen af ​​te wijzen, dus ik onderwierp mezelf aan meer datums waar ik niet op wilde zijn. Dit is in de loop van de jaren allemaal veranderd en ik krijg absoluut de mond vol "nee" tegen iedereen die gewoon geen partij voor me is.

Afwijzing wordt gemakkelijker met oefenen. "Nee" of "Ik wil je niet meer zien" zeggen, voelde de eerste keren dat ik ze moest zeggen, onmogelijk. Hoewel het martelend voelde om die teksten te verzenden, hoe meer ik het deed, hoe makkelijker het werd om mensen af ​​te wijzen. Afwijzing is immers slechts een normaal onderdeel van het dateringsproces. Net als al het andere wordt het praktischer met de praktijk.

Zelf "nee" krijgen is een nuttige oefening geweest. Niet alleen het afwijzen van anderen was goed voor het opbouwen van karakters, maar dat geldt ook voor de afgewezene. Ik heb vaak genoeg gehad om me 'nee' of 'ik ben niet in jou geïnteresseerd' te vertellen, en ik viel niet uit elkaar om nooit meer weer in elkaar te worden gezet. Nee, ik ben eroverheen gekomen en het heeft me geholpen de volgende keer dat ik werd afgewezen of iemand moest afwijzen.

Ik weet dat ik iemands gevoelens meer zal kwetsen door oneerlijk te zijn. Een van mijn grootste angsten om iemand de rug toe te keren was dat ik ze emotioneel volledig zou vernietigen. Hoewel ik ze misschien pijn doe, heb ik gewoon niet de kracht om na een bepaalde datum hun hart in de grond te steken. In werkelijkheid heb ik geleerd dat ik hun gevoelens veel meer zou schaden als ik ze gewoon zou meesleuren, alsof ik ze leuk vind als ik ze niet doe.

Wat zij van mij denken, is minder zorgwekkend. Vroeger maakte ik me grote zorgen over wat mijn date over me zou denken als ik hen zou vertellen dat ik er niet zo goed in was als toen. Ik zou doodsbang zijn dat ze zouden denken dat ik een teef of een gek persoon ben. In werkelijkheid kunnen ze deze dingen denken, maar dat doet er niet echt toe. Ik heb geen controle over wat anderen denken en hun meningen bepalen niets over mij.

Ik ben meer bezig met het juiste doen dan vroeger. Mensen slepen was mijn M.O. Ik zou schuldig zijn aan alleen maar de aandacht te geven die iemand me geeft, maar ik zou niet geïnteresseerd zijn in een relatie met hen. Dit was super oneerlijk. In mijn meer recente datings dagen, ben ik erg geïnteresseerd in wat het juiste is om te doen. Ik probeer vriendelijk te zijn en geen spellen te spelen.

Mijn vertrouwen in mijn intuïtie is gegroeid. Ik had niet al deze maladaptieve datingsystemen omdat ik een slecht persoon was. Integendeel, ik had nog geen zelfvertrouwen ontwikkeld door te leren wat goed voor me is. Nu mijn intuïtie sterker wordt, is het gemakkelijker geworden om het juiste te kiezen en "nee" te zeggen wanneer het tijd is om te beginnen. 

Een vierkante pin in een rond gat vasthouden is niet meer mijn tactiek. Omdat mijn zelfvertrouwen vrijwel niet bestond, wist ik niet echt of iemand geschikt voor me was of niet. Ik vond ze leuk omdat ze aantrekkelijk waren of een ideaal kenmerk hadden, maar in werkelijkheid waren we geen partij. Dit weerhield me er niet van om het toch te laten werken. Godzijdank dat ik vandaag de ronde pen weggooi als het niet past in mijn vierkante gat.

Excuses maken voor onacceptabel gedrag behoort tot het verleden. In een vorig leven zou ik zeker een tweede afspraakje hebben gehad met een gast die onophoudelijk heeft gepraat en me geen woord heeft laten weten. Hij was tenslotte schattig en had enkele van dezelfde interesses als ik. Ik had mezelf voorgehouden dat hij misschien gewoon veel had gesproken omdat hij nerveus was. Nu heb ik echter meer respect voor mezelf. In plaats daarvan vertelde ik hem op de datum dat hij te veel praatte en hij ging toch door om het te blijven doen. Dat was toen ik afscheid nam. Geen excuses!

Mijn zelfvertrouwen is hoger. Een deel van de reden waarom het zo veel gemakkelijker is om 'nee' tegen mensen te zeggen, is dat ik de rotzooi van mezelf waardeer. Ik geloof echt dat ik een geweldige vrouw ben die zo liefde verdient. Dientengevolge handel ik op die manier. Ik accepteer alleen de liefde die ik denk dat ik verdien, die liefdevol en respectvol is.

Settling voor minder rechtvaardig is geen optie. Op de een of andere manier kon ik veel tijd doorbrengen met een man die duidelijk niet om mij gaf, maar ik kan gewoon niet meer iemand troosten die me niet goed behandelt. Noem het een product van eigenliefde, maar het afwijzen van mensen die niet fit zijn, wordt tweederangs.

Ik gebruik niet langer mensen om een ​​gat te vullen. Een van de grootste drijfveren om bij mensen te blijven die geen partij voor me waren, was omdat ik het gevoel had dat ik iemand nodig had om me te vullen. Ik had dit onverzadigbare gat binnenin. Het is hetzelfde knagen dat om alcohol, snoepjes of een soort ontsnapping vraagt. Vroeger gebruikte ik mensen in een poging om deze krater te bevredigen, maar ik weet nu dat waar ik echt naar smacht, zelfliefde en acceptatie is.

Mijn persoon is daarbuiten. Ik hoef niet zoveel tijd meer te verspillen met de verkeerde mensen. Zodra ik het voorgevoel krijg dat iemand niet van mij is, ben ik weg. Dit laat ruimte in mijn leven voor de juiste om binnen te komen. Ik heb tenslotte de hoop dat mijn persoon ergens daarbuiten is. Hoewel als ze dat niet zijn en ik voorbestemd ben om voor altijd alleen te zijn, zal ik daar ook goed in zijn.