Ik ben al vijf jaar vrijgezel en ben eindelijk OK met op die manier te blijven
Ik denk dat ik de relatiehanddoek gooi. Vroeger werd ik gestresst over het vinden van liefde, omdat al mijn vrienden stamgasten zijn in de datingscene. Op dit punt ben ik echter al zo lang vrijgezel, ik kan er net zo goed mee doorgaan.
Ik zal een van die coole, alleenstaande 40-jarigen zijn. Ik kijk naar oudere vrouwen die alleenstaand zijn en denken, wauw, dat moet een geweldig leven zijn. Mijn generatie staat niet onder druk om te trouwen en een gezin te stichten zoals mijn moeder was, dus ik ga die vrijheid nemen en er mee vandoor gaan. Ik kan gewoon niet wachten om een oudere vrijgezel te zijn, mijn leven te leiden zoals het hoort ik willen.
Misschien ben ik slechts een van die mensen die geen partner nodig hebben. De maatschappij vertelt ons graag dat we moeten worden gekoppeld aan iemand om ons beste leven te leiden, maar er zijn heel veel mensen die niet echt de behoefte voelen om in een relatie te zijn en ik denk dat ik er één ben. van hen. Het is niet uit angst, het is gewoon een gebrek aan verlangen om deel uit te maken van een partnerschap. Is dat zo verkeerd?
Ik ben eigenlijk best blij dat ik alleen ben. Ik ben opgegroeid in een groot gezin, dus ik ben eigenlijk helemaal gelukkig met alleen tijd door te brengen. Ik kan dagen en dagen doorbrengen zonder een andere ziel te zien en me min of meer in orde voelen. Ik verzink niet in die gevoelens van eenzaamheid die veel mensen lijken te hebben.
Ik vind het leuk om alleen te wonen. Ik kan me zelfs niet voorstellen dat ik met een partner samenwoon. Het idee dat al hun spullen met de mijne worden vermengd of dat ik mijn leven volledig moet herzien om ze in te passen, maakt dat ik mijn haren eruit wil trekken. Ik hou van vrij zijn om te leven zoals ik wil leven. Ik zou daar nooit verandering in brengen, zelfs niet voor iemand van wie ik hou.
Er is niet echt ruimte voor iemand anders in mijn leven. Om eerlijk te zijn, ik heb al veel aan de hand. Ik heb een baan in de kunst waar ik 24 uur per dag mee bezig ben. Ik geef twee keer per week vrijwilligerswerk en volg lessen. Ik denk niet eens dat ik tijd heb om bij mijn zogenaamde partner te zijn.
Ik hou niet van delen. Zoals ik al eerder zei, ben ik opgegroeid in een groot gezin, dus ik deel het niet graag. Ik hou ervan te weten wanneer mijn melk opraakt (omdat ik de enige ben die het drinkt). Ik hou van het gevoel alleen verantwoordelijk te zijn voor mezelf en me geen zorgen te maken over wat iemand anders aan het doen is.
Het is nooit acceptabeler geweest om vrijgezel te zijn. Ik zou net zo goed mijn chronische singles kunnen omarmen. Het is nog nooit zo gewoon geweest om single te zijn, vooral in deze post-# MeToo-wereld. Ik geloof dat het de taak is van mijn generatie om voor eens en voor altijd een einde te maken aan genderongelijkheid en onze eigen weg te banen. Ik ben blij om er deel van uit te maken.
Ik kan me helemaal voorstellen dat ik met mezelf trouwen. Ik heb gehoord dat mensen met zichzelf trouwen en dacht: wauw, dat is het coolste wat ik ooit heb gehoord. Wie zegt dat je geen bruiloft voor jezelf kunt gooien? Het is alsof je de wereld aankondigt dat je je zult verplichten om voor altijd van jezelf te houden, wat er ook gebeurt. Ik vind het best wel lief.
Iedereen kent me al als altijd alleenstaand. Ik heb het gevoel dat ik een moment bereik waarop alleenstaand zijn permanent in mijn identiteit is verweven. Ik kom altijd alleen opdagen voor evenementen en familiefuncties. Ik heb nog nooit iemand meegenomen om mijn ouders te ontmoeten. Ik heb een paar relaties gehad maar heb ze nooit aan mijn familie voorgesteld en misschien is het omdat ik wil dat iedereen weet dat ik ben de alleenstaande meid.
Mijn carrière is belangrijker dan liefde. Toen ik op de middelbare school zat, merkte ik dat al mijn vrienden begonnen te praten over jongens en te daten en ik kon er gewoon niet enthousiast over worden op dezelfde manier als zij. Ik wilde het hebben over de clubs die op school gaande zijn of waar we naar school zouden gaan. Een jongen jagen was voor mij triviaal.
Het is duidelijk dat ik voorbestemd ben om alleen te zijn. Ik weet diep van binnen dat ik alleen moet zijn. Ik heb het van jongs af aan gevoeld en mijn desinteresse in daten door de jaren heen boort me gewoon verder. Ik veronderstel dat sommigen van ons alleen geacht worden solo te gaan.
