Ik ben zo lang zo vrij geweest dat ik niet eens weet wat liefde is

Ik had nooit gedacht dat ik zonder de liefde van een partner zou zijn zolang ik was, maar hier ben ik, jaar na jaar, in de hoop de juiste persoon voor mij te vinden en kom constant tekort. Ik heb al eerder liefde ervaren, maar ik ben bang dat het zo lang geleden is dat ik niet meer weet wat het is.

Ik ben vergeten hoe het voelt om de woorden te zeggen en meen het. Naast mijn familie en beste vrienden, kan ik me zelfs een tijd herinneren waarin de woorden "I love you" moeiteloos van mijn tong op iemand rolden die ik ken, net zo diep voor me voelt. Zelfs als ik dicht genoeg bij iemand ben gekomen dat mijn gevoelens overweldigend werden, wist ik niet concreet of het liefde was die ik voelde of het verdovende gevoel van kwetsbaarheid dat uiteindelijk altijd om me heen neerstortte.

Ik ben bang dat ik te veel vraag. Ik ben bang dat de liefde die ik wil volkomen onhaalbaar is. Ik ben bang dat ik verkering heb in een tijd waarin echte vriendelijkheid en genegenheid zonder spelletjes zo pijnlijk zeldzaam zijn dat er slechts een handvol mensen overblijven om het te ervaren. Daten voor de liefde van tegenwoordig voelt als het kopen van een loterijticket - meestal verlies je. Het is alsof ik een gedegenereerde gokker ben die steeds meer teruggaat naar meer, ook al bloed ik mezelf voortdurend droog.

Ik ben bang dat ik niet geliefd ben. Het is niet zo dat ik het vertrouwen in mezelf niet heb, het is gewoon dat ik zo gewend ben om stil te zwijgen en nooit zo goed genoeg ben voor iemand dat ik mijn vertrouwen verlies in het vinden van mijn perfect onvolmaakte match. Ik maak me zorgen dat de stukjes van mijn hart, hoewel gerepareerd, veel te heringericht zijn om ooit weer steeds hetzelfde te kunnen functioneren.

Ik ben bang dat ik te ver weg ben uit de relatie mentaliteit. Ik ben bang dat ik al zo lang vrijgezel ben zonder liefde en uit de relatie gewoonte dat ik niet eens weet hoe ik me moet gedragen als de partner die ik moet zijn voor die ene speciale persoon als hij uiteindelijk verschijnt. Ik ben bang dat ik het allemaal ga verpesten omdat ik er zo aan gewend ben om voor het leven te leven en te leven zoals een duo compleet vreemd voor mij is geworden.

Ik maak me zorgen dat ik geen liefde zal kennen, ook al slaat het me in het gezicht. Ik ben doodsbang dat ik zoveel BS heb meegemaakt dat ik niet eens echte liefde zou kennen als het me in mijn gezicht sloeg. Ik ben bang dat ik de man die voor mij bedoeld is, als een nieuwe verliezer zou kunnen afwijzen voordat hij de kans heeft gehad om me te bewijzen dat hij het bij het verkeerde eind heeft. Ik wil iemand in mijn hart laten, maar het is zo moeilijk als je niet gewend bent om verzorgd te worden op een echte manier.

Ik ben bang om opnieuw gebroken te worden. Ik ben bang dat als ik iemand in het verleden volledig laat zoals ik in het verleden heb, hij gewoon weggaat zoals iedereen. Ik ben bang om de belangrijke stukjes van mezelf en mijn leven te delen met iemand die het echt niet vergeeft en niet dezelfde dingen wil als ik. Ik ben bang om voortdurend te vallen, om nooit gepakt te worden.

Ik ben bang dat ik te vies ben om iemand geweldig te zien. Ze zeggen dat wanneer je je persoon ontmoet, je het gewoon weet, maar ik ben er niet zo zeker van dat ik het zal doen. Mijn muren zijn hemelshoog en het lijkt een schot in de verte dat iemand bereid is om die schokken met de nodige kracht neer te slaan. Ik houd vast aan de hoop dat de juiste man die angsten moeiteloos zal wegsmelten, maar als ik eerlijk ben, is mijn hoop dun.

Ik ben vergeten hoe het is om bemind te worden. De laatste keer dat iemand me vertelde dat ze van me hielden, betekende het dat het een leven lang geleden leek. Ik ben niet eens dezelfde persoon als toen. Ik ben zo vaak gebroken, gekneusd, verslagen en weer opgebouwd dat de nieuwe persoon die ik nu ben iemand is die nooit echt geliefd is geweest.

Ik wou dat ik zo sterk kon geloven als ik gewend was dat ik weer liefde zal vinden. Ik probeer mijn best te doen om positief te blijven en te geloven dat de beste dingen in het leven tijd vergen, maar het is soms moeilijk voor te stellen wanneer iedereen om me heen hun liefdesverhalen zo naadloos lijkt te vinden en te leven terwijl ik met nieuwe wegblokkades geconfronteerd blijf Ik hoop dat deze waanzinnige reis uiteindelijk de moeite waard is. Ik wil de liefde opnieuw ervaren en voelen, maar ik ben bang dat het zo lang geleden is dat ik niet meer weet wat het is.