Ik bied altijd aan om de tab te splitsen, maar hier is hoe ik me echt voel
Hoewel ik mijn eigen geld verdien en graag mijn eigen weg betaal op data en in het leven in het algemeen, weet ik nog steeds niet precies hoe ik me voel als ik Nederlands ga leren. Ik bied altijd aan om de cheque te splitsen, zeker, maar ik hoop altijd dat hij mijn kaart weg zal zwaaien.
Ik geloof in gelijkheid, en daarom ben ik zo geschrokken van het feit dat ik in het geheim wil dat de man betaalt. Het is een strijd, omdat gelijkheid in de voorhoede van mijn rij-instincten lijkt te zijn, dus het lijkt enigszins archaïsch dat ik verwacht dat de man betaalt. Waarom zou hij de eerste zet doen, de leiding nemen over de datum, en het tabblad oprapen? Traditionele genderrollen zijn verouderd en in veel opzichten super verkeerd, en toch blijf ik op hen terugvallen.
Ik verdien niet zoveel geld. Ongepast, koos ik een carrière na de universiteit die niet het meest lucratief is. Misschien is het het feit dat ik in New York naar de universiteit ben gegaan, wat erg duur is en je niet echt het meeste geld geeft voor je geld. Misschien, door gedwongen gewoonte, spring ik de kans op een gratis maaltijd wanneer ik kan.
Dit betekent niet dat ik mezelf niet kan ondersteunen. Ik verwacht niet dat een man zal betalen, want ik kan het me niet veroorloven om voor mezelf te betalen. Ik heb het samen; Ik woon alleen, ik betaal mijn eigen rekeningen en ik heb het geld om op vakantie te gaan en mezelf hier en daar te verwennen met diners en daadwerkelijke manicures. Er is echter iets leuks om door iemand anders te worden behandeld. Het is een gebaar van inspanning en vriendelijkheid, en het is een serieuze turn-on.
Als ik meer geld verdien dan hij, moet ik helemaal betalen. Ik ben geen onbekende in financiële strijd en ik weet dat ze de beste van ons overkomen, dus ik vind het niet erg om de rekening zelf te betalen als de persoon met wie ik ben in die positie zit. Dat gezegd hebbende, als ik van plan ben om de rekening te betalen, zou ik idealiter meer controle willen hebben over waar we naartoe zouden gaan voor een drankje of een diner om ervoor te zorgen dat het binnen redelijke grenzen ligt. Als hij een chique plek kiest en verwacht dat ik ervoor betaal, verlaat ik die datum met een bitter gevoel en gebruikt. Ik vind het niet erg als iemand minder verdient, maar ik hou niet van freeloaders.
Ik ben ook best wel cool met nederlands gaan. Het splitsen van het tabblad is alleen maar eerlijk. We aten allebei / hadden drankjes / kregen koffie, dus het is logisch als we allebei betalen. Maar toch, wanneer dit gebeurt, is er altijd een deel van mij dat zich afvraagt of het een date was of dat we gewoon als vrienden rondhangen.
Meestal zal de man mijn aanbod om te splitsen toch afwijzen. Op dat moment haal ik een zucht van opluchting. Ik zou hebben gespleten, echt waar, maar in zekere zin voelt ridderlijkheid verdomd aardig. Dit cement ook het feit dat het een echte datum voor mij was. Misschien komt het omdat ik zulke old-school noties heb van wat een date eigenlijk is. Tegenwoordig lijkt het dat wat telt als een echte datum zo moeilijk te definiëren is. Een man die het tabblad oppakt, maakt het echt duidelijk.
Soms ben ik bang dat ik als een hoge onderhoudskist kwam. Heb ik mijn kaart te snel weggelegd, waardoor hij het gevoel kreeg dat ik niet hard genoeg probeerde in het beleefde spel? Ik hoop dat hij niet denkt dat ik gewoon dacht dat hij zou gaan betalen. Ik bedankte hem, toch? Heb ik genoeg gezegd? Al deze gedachten dwarrelen door mijn brein wanneer mijn date loont.
Ik wil ook niet irritant zijn. Wat als hij echt doet wil je betalen omdat het een afspraakje is? Is het vervelend als ik een beetje ruzie maak met hem, dat ik tenminste mijn helft moet betalen? Zal hij denken dat ik vrienden wil worden? Zal hij denken dat ik te intens ben? Of denkt hij dat ik vaak niet op dates ga en ik ben niet gewend aan dit soort gedrag? Het is gekmakend.
Het is niet alsof ik overboord ging bestellen. Ik probeer altijd een heleboel dingen niet op het tabblad te plaatsen. Ik onthoud me altijd van die tweede drank tenzij hij er eerst een besteld. Het idee van voorgerechten is bijna altijd van hem en ik ben meestal te vol voor een toetje. Ik bestel altijd met mate, zodat ik niet als freeloader afkom en dat ik niet verrast ben door een zware rekening voor het geval ik uiteindelijk betaal.
