Ik trouwde met mijn soulmate, maar het is nog lang niet zo gelukkig geweest
Ik heb altijd al willen trouwen en ik dacht dat het binden van de knoop met mijn zielsverwant een droom zou zijn die uitkomt. Het duurde echter niet lang nadat we geloften hadden uitgewisseld dat ik me realiseerde dat het huwelijk niet alles is waar het om draait. Het zuigt niet, maar het is vrij ver van het gelukkige ooit nadat we als kinderen beloofd waren.
We argumenteren veel meer dan toen we aan het daten waren. Tijdens de wittebroodswekenfase dachten we in wezen dat de zon scheen uit elkaars peuken, zo gecharmeerd van elkaar waren we. Die gelukzaligheid duurde voort tijdens onze bruiloft, maar eindigde onvermijdelijk, en toen begonnen we steeds vaker ruzie te maken. We hebben veel verschillende ideeën over hoe we ons leven kunnen leiden, zowel als individu als als stel, en soms botsen ze. Niemand vertelt je echt over alle gevechten die je hebt over geld, appartementen, klusjes, het huis van de ouders om de vakantie door te brengen ... de lijst gaat maar door. Het is soms intens maar we werken er doorheen.
Ik besefte dat er veel is over mijn partner die ik nog steeds niet ken. Wanneer je met iemand trouwt, heb je plotseling veel dingen over hem te weten die als een verrassing kunnen komen. Mijn partner heeft veel problemen en onzekerheden waar ik geen idee van had en ik dacht dat ik alles over hen wist. Daarom was ik geschokt toen ik merkte dat er nog steeds stukjes van hen zijn die nieuw voor me zijn. Omgaan met deze nieuwe elementen kost veel genade en empathie, maar het is uiteindelijk de moeite waard voor ons geweest.
Schokkend ontdekte ik ook veel nieuwe dingen over mezelf. De realiteit dat ik de rest van mijn leven bij iemand anders was, bracht mijn eigen onzekerheden en problemen naar voren die ik ook moet verwerken. Het is absoluut niet leuk om te beseffen dat ik niet alles heb begrepen zoals ik dacht dat ik deed, maar iemand aan mijn zijde hebben om dingen te verwerken maakt het een stuk eenvoudiger.
Ik moest het idee opgeven om altijd en voor altijd te krijgen wat ik wil. Je moet een compromis sluiten in een relatie als je wilt dat het duurt, en dat voelt in het begin niet goed. Er zijn bepaalde dingen die mijn partner en ik willen en die over het algemeen niet bereid zijn om te wijken, dus het vinden van een gelukkig medium is soms gecompliceerd geweest. Toch zijn we beiden all-in als het gaat om ons huwelijk, wat betekent dat we beiden bereid zijn om een beetje te buigen om elkaar zo veel mogelijk te accommoderen.
Blijkt, mijn "eigenzinnige" gewoonten zijn niet zo schattig. Ik dacht dat ik de eclectische, eigenzinnige vrouw van de dromen van mijn partner was, en ik was ... toen we aan het daten waren. Dit werd echter al snel oud en ik moest de harde waarheid onder ogen zien dat ik mijn partner eigenlijk krankzinnig maakte. Dat wil niet zeggen dat ik op wat voor manier dan ook moest opgeven wie ik ben, maar sommige van mijn vervelende gewoonten die ze binnenhaalden te temperen, maar al snel dunner werd, heeft wonderen verricht voor ons huwelijk. Hetzelfde geldt ook in omgekeerde richting - mijn partner heeft genoeg vervelende gewoonten waaraan ze hebben moeten werken en ze zijn meer dan gewillig geweest.
We praten niet zoveel als toen we aan het daten waren. Toen we aan het daten waren, belde mijn partner om de paar uur op om even in te checken en hoi te zeggen. We zouden praten over onze dag, plannen maken om rond te hangen en zelfs een beetje over de telefoon flirten. Nadat we getrouwd waren, veranderde de dingen. We praten nu nog steeds dat we 24/7 samen leven, maar er zijn ook veel meer lange stiltes en oproepen die midden op de dag plaatsvinden, zijn er maar weinig tussen. Het is een schande, maar het is ook niet per se een slechte zaak - we zijn nu veel comfortabeler en veiliger met elkaar als een getrouwd stel dan ooit tevoren.
Tijd voor mezelf is tegenwoordig een stuk lastiger om te krijgen. Toen ik ging trouwen, dacht ik dat ik de hele tijd met mijn partner wilde blijven. Dat was een beetje het hele punt, toch? In werkelijkheid heb ik nog steeds tijd nodig voor mezelf en het is veel moeilijker om nu te komen dat we getrouwd zijn en samenwonen. Ik was verrast toen ik me realiseerde hoezeer mijn partner me soms de muur op sleept. Het betekent niet dat ik niet van ze hou, alleen dat er echt niet zoiets is als een weekend alleen.
Echtparen therapie is niet alleen voor koppels die zijn bestemd voor echtscheiding. Iedereen denkt dat relatietherapie de laatste optie is voor het einde van een huwelijk, maar ik kan uit ervaring zeggen dat dit helemaal niet waar is. Paartherapie is een geweldige hulpbron, vooral voor nieuwe stellen. Mijn partner en ik hebben het geprobeerd en het was echt geweldig.
Gelukkig is ooit onzin, maar van je partner houden is dat niet. Soms ben je boos op je partner en wil je ze wurgen, maar als je van elkaar houdt en bereid bent om het werk in te zetten, weet je dat het uiteindelijk goed zal gaan. Het huwelijk vereist heel veel geduld en begrip. Ik wist dat het een heleboel dingen over onze relatie ging veranderen, maar ik besefte niet hoeveel. Trouwen betekende dat we een verbintenis met elkaar aangingen, en die toewijding is de constante inspanning die we in ons huwelijk steken. Ik kan eerlijk zeggen dat het het waard geweest is.
