Mijn verloofde heeft een hekel aan zijn baan en het is onze relatie aan het verloochenen

Mijn verloofde heeft zijn breekpunt op het werk bereikt. Hij wordt onderbetaald, ondergewaardeerd en zijn vaardigheden worden voortdurend uitgebuit door hogere ups die hem geen eer aandoen. Ik leef mee met zijn frustraties, zoals de meeste millennials. Het probleem is dat zijn doodlopende baan een ernstig negatief effect op onze relatie begint te krijgen.

Hij brengt de negativiteit mee naar huis. Ik denk dat er veel waarde zit in het ventileren van frustraties naar mensen die erom geven. Het binnenhouden van gevoelens leidt alleen maar tot een uiteindelijke uitbarsting, wat totaal onaanvaardbaar is in een professionele werkomgeving. Ik heb geen probleem om naar de problemen van mijn man te luisteren, maar het lijkt het enige gespreksonderwerp te zijn tijdens de week. Ik ben begonnen mijn werk voor mezelf te houden omdat ik me zorgen maak dat hij zich slechter zal voelen over zijn huidige situatie.

Hij zal mijn hulp niet accepteren. Hij heeft er geen probleem mee om al zijn problemen met mij op te lossen nadat hij de avond heeft afgesloten, maar hij heeft de neiging om mijn advies in twijfel te trekken. Telkens als ik een plan van aanpak voorsta, schiet hij me neer en vervolgt hij gewoon zijn tirade.

Hij zal zichzelf niet helpen. Een groot probleem dat ik gemerkt heb met zijn situatie op het werk is de krachtdynamiek. Mijn verloofde is een lieve, passieve kerel en hij werkt met een aantal serieuze koppen die elke prijs voor zich zullen winnen. Hij wil geen onnodig drama veroorzaken, maar dat betekent ook dat hij zelden voor zichzelf opkomt of spreekt wanneer hij geen eer krijgt voor extra werk.

Hij heeft geen energie meer voor mij. Tegen de tijd dat hij thuiskomt en hij al zijn frustraties heeft gelost, is hij als een leeggelopen ballon. Plots voelt het alsof er geen tijd over is voor onze relatie. Hij zal zichzelf willen afleiden met tv of videogames en plotseling is de nacht voorbij en gaan we naar bed. Ons seksleven heeft drastisch geleden door zijn onzekerheden op het werk.

Hij kan niets drastisch doen. Mijn verloofde zit op een moeilijke plek. Hij heeft een jonge zoon uit een vroegere relatie die hij financieel steunt en we sparen allebei om ons eerste huis samen te kopen. Hoewel hij fantasieën heeft om zijn bazen te vertellen wat hij echt vindt van de manier waarop ze hun bedrijf runnen, kan hij het zich niet veroorloven zijn baan in een dramatische bloei achter te laten of impulsief te handelen.

Zijn zelfdestructieve gedrag wordt erger. Toen mijn verloofde en ik verloofd waren, besloten we minder wijn te drinken en meer te gaan bewegen. We waren enkele maanden bezig met "zweten voor de bruiloft" toen dingen op het werk erg slecht begonnen te worden. Hij kwam naar huis en schonk meteen een glas whisky in. De oefening werd snel vervangen door slechte films en nog erger eten.

Hij heeft een sombere kijk op zijn toekomst. Elke dag is het werk bijzonder slecht voor mijn verloofde, of hij heeft geen geluk tijdens het zoeken naar werk, hij gooit zijn handen in de lucht en vraagt: "Wat is het punt?" Hij kijkt duidelijk uit naar zijn toekomst en sommige van de dingen die hij zegt zijn kwetsend, vooral gezien het feit dat we over een paar maanden gaan trouwen.

Dit is niet de man waar ik verliefd op ben geworden. Toen ik mijn verloofde voor het eerst ontmoette, was hij zo blij dat ik dacht dat hij het deed alsof. In de loop van de tijd begon ik te beseffen dat hij echt zo positief was en dat hij zoveel goeds zag in andere mensen en in het leven in het algemeen. Natuurlijk zou ik nooit verwachten dat hij altijd op en blij zou zijn, maar de man die ik ooit kende begon te verdwijnen nadat hij besefte dat dingen op het werk nooit ten goede zouden veranderen. Hij is een schil van zijn vroegere zelf en het breekt mijn hart.

Hij was er voor mij toen ik dit doormaakte. Er was een jaar waarin ik drie banen verloor. Ik voelde me alsof ik niets goed kon doen en de hele wereld was tegen mij. Ik zou met tranen thuiskomen en ik zou niet dagen achtereen mijn bed verlaten. Ik word zo boos op mezelf en kijk nu terug op die dagen dat ik medelijden met mezelf had terwijl ik mezelf meer op het werk had moeten toeleggen of op zoek was naar kwaliteitsbanen. Ongeacht de manier waarop ik handelde, was mijn verloofde er voor mij elke stap van de weg totdat ik eindelijk uit mijn lul kwam en begon te werken aan dingen die ik echt leuk vond.

Ik moet nu de sterke zijn. Hij was er voor mij toen ik hem het hardst nodig had, en ik ben van plan om rond te blijven totdat hij verder gaat met een bedrijf dat hem waardeert. Ik weet nu dat een loopbaan belangrijk is, maar het mag nooit worden toegestaan ​​om elk aspect van iemands leven te definiëren. Voor nu zal ik gewoon een manier moeten vinden om hem te helpen er doorheen te werken.