Het plannen van een bruiloft bijna vernietigde mijn relatie
Ik heb nooit enige illusies gehad dat de perfecte relatie bestaat. Dat gezegd hebbende, toen ik mijn verloofde vier-en-een-half jaar geleden ontmoette, was alles verdomd bijna perfect. Voor de eerste keer voelde ik me alsof ik deel uitmaakte van een team en het duurde niet lang voordat ik erachter kwam dat hij de man was met wie ik voor altijd wilde doorbrengen. Het bleek dat hij hetzelfde voelde. Hij nam me mee naar onze favoriete plek, haalde er een schitterende blauwe ring uit en vroeg me om zijn vrouw te worden. Ik wist niet dat dit hoofdstuk in onze relatie bijna ons laatste zou zijn.
Alles gebeurde zo snel. Mijn verloofde en ik waren enthousiast om aan de slag te gaan met weddingplanning, maar aangezien we de rest van ons leven samen zouden doorbrengen, besloten we om niets te haasten. We waren van plan om onszelf een solide jaar te geven om alles te weten te komen en misschien een datum te kiezen voor een mooie, koele dag in de herfst. Plannen veranderden toen we onze trouwlocatie tegenkwamen. Het was een prachtige lavendelboerderij, die toevallig mijn favoriete bloem was, en de wijd open ruimte was absoluut perfect. Mijn verloofde kneep in mijn hand en glimlachte. We wisten dat dit vrijwel meteen de plaats was. Tot onze verrassing was er in juni net een datum aangebroken. We boekten het zonder een tel te verslaan.
Ik ben niet zo'n planner. Plotseling was alles in gang gezet. We hadden minder dan de helft van de tijd om te plannen dan we aanvankelijk hadden verwacht en mijn neiging om uit te stellen werd al vanaf het begin een probleem. De weddingplanner die bij de locatie was gekomen, was schrikbarend georganiseerd en streng over deadlines, en alleen al dichtbij haar schoot mijn angst door het dak. Wat leuke kleine klusjes hadden moeten zijn, klusjes geworden.
Mijn relatie is altijd super relaxed geweest. Mijn verloofde en ik zijn altijd net met de stroom dingen gegaan. Toen hij en ik obstakels op onze weg hadden, werkten we samen om ze zonder problemen te overwinnen. Ik geef toe dat we een beetje vals en veroordelend zijn geweest toen we getuige waren van onze angsten over het gekke plannetje tijdens het planningsproces van de bruiloft. Plots stonden we elke dag voor nieuwe problemen en het was een zware verandering voor ons. Een cateraar die we leuk vonden, belde ons niet terug, of een van mijn bruidsmeisjes vond het vervelend om haar metingen op tijd in te voeren. Kleine dingen die ons normaal gesproken niet zouden hebben lastiggevallen als ze een voor een gebeurden, werden plotseling samengevoegd en rolde over ons heen als een lawine.
De subtiele details in de weg hingen de dingen in de weg. Ik realiseerde me nooit het gebrek aan zorg dat ik over centerpieces en bloemen gaf tot ik gedwongen was om een vergadering van een uur lang over hen uit te zitten. In plaats van samen quality time door te brengen, werden we door ambachtelijke winkels gesleept en door Etsy-winkels tot diep in de nacht geklikt. Hij en ik begonnen ons te bezighouden met ingewikkelde details die een gemiddelde bruiloftsgast waarschijnlijk nooit zou opmerken. Ik had het gevoel dat ik hem op de een of andere manier verloor. Hij en ik waren altijd samen, maar we waren niet echt bij elkaar.
Ik begon zijn familie kwalijk te nemen. Mijn familie spaarde al sinds mijn jonge jaren voor mijn bruiloft, dus ik dacht dat het alleen maar eerlijk was om open te staan tijdens het planningsproces als het om hun mening ging. De familie van mijn verloofde en ik waren in de loop der jaren heel dichtbij gekomen, dus ik probeerde ze zo betrokken te houden als ik kon zonder hen te veel te laten dicteren. De moeder van mijn verloofde begon met stoomrollend over mijn ideeën en vulde de gastenlijst met vrienden in de breiclub en andere mensen die mijn verloofde en ik nog nooit hadden ontmoet. Het was moeilijk voor mij om te geloven dat een familie waar ik zo dichtbij was geworden, niet kon vertellen dat ze echt op mijn tenen begonnen te springen (of het gewoon niet konden schelen).
Ik begon te twijfelen of dit de moeite waard was. Zelfs op mijn laagste momenten wist ik dat ik mijn relatie niet wilde beëindigen. Mijn verloofde was er voor mij elke frustrerende stap, maar ik wist dat de huwelijksplanning ook een tol voor hem eiste. Er waren tijden dat ik dacht dat het misschien het beste was om alles te schrappen en te doen zoals we oorspronkelijk hadden gepland. Helaas hadden mijn ouders al een paar flinke stortingen gedaan en was er geen weg meer terug.
Een ontmoeting met onze officiant heeft ons recht gezet. Mijn verloofde en ik zijn niet bijzonder religieus, dus vroegen we de beste vriend van mijn vader om ons huwelijk te officiëren. Hij is een voorganger en ik ben in enkele van zijn preken geweest en heb er heel veel van genoten. Hij beloofde ons dat we geen weken van slopende voorhuwelijkse counseling zouden hoeven doormaken, maar hij vroeg ons wel om een korte quiz te doen. De quiz was een gelegenheid om ons stil te houden en na te denken over waarom we in de eerste plaats door al deze gekte heengingen.
Ik begon mijn gedachten te uiten. Mijn verloofde en ik besloten om echt op te staan en georganiseerd te worden na een ontmoeting met onze officiant. Hij herinnerde ons eraan dat we een solide team zijn en altijd zijn geweest en dat stressvolle tijden zullen komen en gaan. We stopten met het toelaten dat andere mensen de leiding hadden over het gesprek en onze bruiloft begon weer als ONZE bruiloft te voelen.
We laten de kleine dingen ons niet in de weg lopen. Het huwelijksplanningsproces is een droom voor sommige mannen en vrouwen. Mijn verloofde en ik zijn veel meer bezig met het maken van onze grote dag leuk voor ons en onze geliefden dan iets anders. Kleine dingen zoals tafelinstellingen en bloemstukken zijn niet de lijm die onze relatie in de toekomst samenhoudt, het is ons vermogen om problemen te verwerken en de communicatie open te houden. Ik zal nooit het type vrouw zijn dat houdt van huwelijksplanning, maar ik twijfel er niet aan dat trouwen met mijn verloofde de gelukkigste dag van mijn leven zal zijn.
