Ik kies mijn partners - ik wacht niet om gekozen te worden

Sommige mensen zijn tevreden om potentiële partners achtervolgen, maar dat is niet mijn stijl. Ik ken het type partner waar ik naar op zoek ben en wanneer ik iemand vind die de rekening past, daarom heb ik er geen moeite mee om op hen in te spelen en de eerste zet te doen.

Ik ga na wat ik wil. Al sinds ik een kind was, ben ik een doorzetter. Ik heb altijd gemakkelijk mijn zinnen op een doelwit kunnen richten en kan uitzoeken welk pad ik moet volgen om daar te komen, en ik heb dat deel van mijn persoonlijkheid ook op mijn liefdesleven toegepast. Zodra ik besluit dat ik iemand leuk vind, ga ik niet verder en hoop ik dat ze me ook mogen; Ik maak de eerste beweging zonder aarzeling.

Ik ben niet bang om het voortouw te nemen. Ik begrijp volledig waarom sommige mensen de persoon willen die ze verpletteren om gesprekken, datums en alle andere interacties te starten, maar ik heb geen vreselijke angst voor afwijzing. Natuurlijk weet ik dat het pijn doet als de persoon die ik leuk vind me afwijst, maar het ergste wat ze kunnen doen is "nee" zeggen, toch? Niet iedereen is in de manier waarop ik de teugels neem als het gaat om liefde en daten, maar het maakt het gewoon veel gemakkelijker om potentiële partners die geïntimideerd zijn door sterke vrouwen, uit te roeien.

De meeste mensen voldoen niet aan mijn normen. Als ik wacht totdat iemand mij kiest, zal ik rond een a wachten lang tijd. Ik heb geprobeerd achterover te leunen en te wachten om al eerder gekozen te zijn, en het liet me door een groep mensen ziften die ik absoluut niet voor mezelf had uitgekozen. Tegenwoordig vind ik mensen die aan mijn normen voldoen en achter hen aan gaan, en het is zo gemakkelijk gemaakt daten.

Ik hou er niet van om tijd te verspillen. Ik ben druk bezig en ik heb geen tijd om bloemblaadjes van een madeliefje te plukken met de vraag of hij me leuk vindt of niet. Sommige mensen kunnen nemen voor altijd om te beslissen of ze iemand willen achtervolgen of niet, en eerlijk gezegd ben ik niet bereid om te wachten tot ze een beslissing nemen. Ik kies liever wie ik wil en maak de eerste zetten, zodat mijn intenties vanaf het begin duidelijk zijn en we dingen kunnen verplaatsen.

Het is alleen eerlijk. De tijden veranderen en vrouwen maken de eerste stap vaker, maar er is nog steeds een maatschappelijke verwachting voor mannen om de vrouwen te kiezen die ze willen dateren, in plaats van andersom. Ik denk niet dat het redelijk is om te blijven verwachten dat de jongens al het werk doen, dus ik doe graag mijn deel om verandering in de moderne datingswereld tot stand te brengen door dingen op gang te brengen..

Ik weet wat ik naar de tafel breng. Ik ben verre van perfect, maar ik weet dat ik een vangst ben. Ik had echter niet altijd dit vertrouwen en het leidde me om achterover te leunen en te hopen dat een of andere kerel daar interesse in zou hebben. Nu ben ik lang genoeg in de datinggame geweest om te zien dat ik mezelf een slechte dienst zou aandoen door te denken dat ik "gelukkig" was om iemand aan te trekken. Ik weet dat ik een goede partner ben en het geeft me de zekerheid dat ik moet gaan naar het soort mensen dat ik graag zou willen daten.

Ik ben te oud voor games. Maandenlang achterlijk spelen was acceptabel toen ik jonger was, maar op dit moment in mijn leven wordt het erg snel heel saai. Ik ben een volwassen vrouw die andere volwassen mensen wil dateren, en dat zal niet gebeuren als ik niet de moed heb om de relaties te beginnen die ik zou willen hebben. Ik weet of ik de rol speel van een verlegen meisje, dat is hoe ik behandeld zal worden, en daar houd ik helemaal niet van.

Ik haat het gevoel niet te weten of iemand tegen me is. Ik ben 100% die persoon wie interpunctie en emoji's overanalyseert in sms-berichten, dus een deel van mijn reden om de mensen te kiezen die ik wil dateren, is om het giswerk uit alles te halen. Als ik iemand achtervolg en ze er niet in zitten, kan ik verder met mijn leven. Indien ze zijn erin, we kunnen zien waar de dingen gaan. Hoe dan ook, ik hoef me nooit maandenlang bezig te houden met 'gewoon praten' zonder te weten hoe ze over me denken.

Ik ben geen prinses in een toren. Het idee om op The One te wachten om in mijn leven te duiken en me te "redden" van de eenwording, is niet mijn ding. Ik ben in mijn eentje helemaal gelukkig en als ik iemand vind die het waard is om dat te veranderen, dan zal ik de juiste stappen zetten om van hem mijn partner te maken. Ik speel van begin tot eind een actieve rol in mijn relaties, en dat kan ik niet doen als ik gewoon wacht tot iemand me van de grond vegen.

Ik ben niet het type dat genoegen neemt. Mijn hoge normen betekenen dat ik tot nu toe zelden mensen vind die ik leuk genoeg vind, maar ik weiger ze te verlagen alleen maar om in een relatie te zijn. Door te wachten tot iemand me kiest, loop ik het risico dat ik door eenzaamheid of verveling wordt overtuigd dat ik bij iemand ben waar ik niet helemaal gek van ben, en dat spreekt mij helemaal niet aan. Ik zou liever iemand volgen die ik echt leuk vind en verworpen worden dan iemand in mijn leven accepteren die ik niet voor mezelf zou kiezen.