Ik ben een workaholic, maar ik wil nog steeds tijd vrijmaken voor liefde
Ik geef het toe: ik ben een totale workaholic. Ik heb een heleboel verschillende banen, ben dol op wat ik doe en zou altijd liever dingen gedaan krijgen dan ontspannen. Blijkbaar is dit een super aantrekkelijke kwaliteit bij een man, maar wanneer een vrouw 24/7 werkt, wordt het als raar en onnatuurlijk beschouwd. Zo stom. Ik droom misschien van carrièresucces en het bereiken van mijn dromen, meer dan een witte houten schutting en het lopen door het gangpad, maar dat betekent niet dat ik geen tijd wil vrijmaken voor liefde:
Ik ben realistisch. Ik snap helemaal dat al het werk en zero fun niet het grootste langetermijndoel is, vooral als het gaat om vallen voor iemand en samen een leven opbouwen. Ik ben realistisch en weet dat wanneer ik iemand geweldig ontmoet, ik mijn werkweekenden ga opgeven en tijd met ze doorbreng. Ik vind het goed en kijk er zelfs naar uit. Ik denk niet dat een workaholic zijn nooit compromitteren betekent.
Mijn werk is wie ik ben. Ik ben schrijver, redacteur en foodblogger. Ik schrijf over mijn leven, mijn favoriete tv-programma's, wat er gaande is in de popcultuur. Mijn werk is mij en als een man het niet leuk vindt, krijgt hij geen tweede date.
Werk is mijn dealbreaker. Natuurlijk, dealbreakers zijn nogal controversieel, maar zoals bij de meeste vrouwen, heb ik er een paar. Mijn nummer één dealbreaker? Als een kerel zijn baan haat. Periode. Dat is eigenlijk het meest deprimerende, ellendige en zielige ding ter wereld. Als iemand zijn baan zo erg haat, moeten ze waarschijnlijk een nieuwe vinden.
Werk en liefde hebben niets met elkaar te maken. Ja, sommige vrouwen kiezen ervoor om families te stichten en dat is absoluut hard werken en daar geef ik geen korting voor. Maar het is helemaal mogelijk om van mijn carrière te houden en ook van iemand anders te willen houden.
Het zou geen uitschakeling moeten zijn. Ik zou denken dat de meeste jongens een sterke, ambitieuze vrouw willen die er meer om geeft productief te zijn dan schoenen en make-up. Workaholic zijn, zou nooit een turn-off moeten zijn, het zou een enorme turn-on moeten zijn.
Er mist iets. Ik ben niet het soort alleenstaande meid die denkt dat werk 100 procent van je behoeften kan vervullen. Ik wil ook liefde, omdat het voelt alsof een belangrijk stuk van mijn leven totaal ontbreekt. Dat drukt me niet eens, dat prikkelt me, want het geeft me hoop op een toekomst waarin ik alles zal krijgen wat ik wil: een leuke, bevredigende carrière en een persoonlijk leven om het ook te evenaren.
De juiste man zal mijn ambitie respecteren. Tegenwoordig ga ik veel eerste dates doen die nergens toe leiden, omdat de persoon die tegenover me zit in mijn favoriete bar zijn schouders ophaalt als ik praat over hoeveel ik dol ben op wat ik aan het doen ben. Dat is goed. Het is rot, maar zo zal het voor altijd niet zijn. Uiteindelijk zal ik de juiste persoon ontmoeten die mijn obsessie volledig zal respecteren, en ik kan wachten. Ik heb genoeg werk om me ondertussen bezig te houden.
