Ik ben op 26-jarige leeftijd gesteriliseerd en nog nooit zo gelukkig geweest
Ik heb altijd geweten dat ik geen kinderen wil - sinds ik er zelf een was, in feite. Het is niet dat ik een hekel heb aan kinderen of neerkijk op vrouwen die ervoor kiezen families te stichten, het is gewoon niet het pad dat ik wil dat mijn leven neemt en ik heb daar nooit over getwijfeld. Toen ik 26 was, koos ik ervoor om gesteriliseerd te worden en het was een van de beste beslissingen die ik ooit heb gemaakt. Dit is waarom ik wist dat het goed was voor mij:
Eerlijk gezegd wil ik niet dat mijn lichaam verandert. Mijn lichaam is lang niet perfect, maar een baby zou het verder verpesten. Het idee van zwangerschap en geboorte haalt me helemaal uit de knoop. Ik zou mijn vajayjay intact willen houden. Ik wil die pijn niet ervaren. Bovendien zijn er alle andere lichamelijke symptomen: plassen, brandend maagzuur, enz. Geen van deze dingen maakt het idee van een zwangerschap op afstand aantrekkelijk.
Kinderen zijn dure AF. Ik ben absoluut NIET rijk, maar kinderen zijn zo verdomd duur! Luiers, eten, kleding, college ... het zou nooit eindigen. Ik maak sowieso een veel betere hondmoeder. Een hondenmoeder zijn, heeft wat geld nodig, maar ze gaan in ieder geval niet naar de universiteit. Ze hoeven geen kleding te hebben. (Mijn honden zijn verwend en hebben wel soms kleding.) Hondenvoer en hondenspeelgoed zijn een stuk goedkoper dan dat er nog een menselijke mond te eten is.
Ik geniet van mijn vrijheid. Een ander ding dat je verliest met kinderen, is je vrijheid. Ik zou graag willen kunnen reizen. Ik vind het heerlijk om gewoon mijn dagen door te brengen met doen wat ik wil doen, zelfs als dat helemaal niets is. Ik kan plannen maken om met vrienden uit te gaan zonder een oppas in te huren. Zelfs de simpele vrijheid om alleen naar de winkel te gaan zou verdwenen zijn als ik kinderen zou krijgen. Ik kan mijn eigen junkfood kopen en ik hoef het met niemand te delen. Mij werd altijd verteld dat ouders hun kinderen eerst moeten plaatsen. Dat kan ik gewoon niet, en ik wil het niet.
Ik hoef me nooit zorgen te maken over een "ongeluk". Ik had al de beslissing genomen om nooit kinderen te krijgen, dus het is geweldig om je geen zorgen te maken over ongelukken. Ik heb ook geen pijnlijke menstruatie meer, wat echt geweldig is. Zonder veel zorgen van seks kunnen genieten maakt het zoveel beter.
Ik lijd aan een chronische psychische aandoening en wil dat niet doorgeven. Ik ben bipolair, dus ik kon het idee niet verdragen om dat door te geven aan een kind. De angst en depressie kunnen slopend zijn. Ik zou het niet willen op mijn ergste vijand, laat staan een kind. Ik zou ook nooit lang genoeg van mijn medicijnen af kunnen zijn om zwanger te zijn. Ik ken veel vrouwen die aan een psychische aandoening lijden en nog steeds kinderen hebben en ik veroordeel ze niet, maar ik vind het niet prettig voor mezelf.
Het zou mijn carrière tegenhouden. Ik probeer mezelf te vestigen als een freelance schrijver. Als ik een kind de hele dag EN het werk moest achtervolgen, zou ik nooit iets gedaan krijgen. Er is een reden waarom het stereotype beeld van vrouwen die "alles hebben" zo gesproken en zo onmogelijk is. Op de een of andere manier moet je echt kiezen, en ik kies mijn carrière.
Geen periodes meer! Omdat ik endometriose had, werd mijn baarmoeder eruit gehaald. Ik zal nooit meer een periode hebben, en het is best gaaf. Ik had mijn reproductiesysteem eigenlijk nergens voor nodig, dus dit is nog een extra bonus.
ik ben egoïstisch. Ik besef het en ik bezit het. Om een goede ouder te zijn, moet je onbaatzuchtig zijn. Ik ben niet. Ik zou een kind helemaal verknallen omdat ik boos zou zijn op alles wat ik mis en alles wat ik moest opgeven aan mijn kind (wat ik zou doen omdat ik geen vreselijk mens ben). Ik vind het leuk om mezelf voorop te stellen en misschien toe te geven dat voor mezelf een van de meest onzelfzuchtige dingen is die ik zou kunnen doen.
Ik kreeg dat moederinstinct niet. Iedereen lijkt te veronderstellen dat alle vrouwen kinderen willen. Dat is niet waar. De keuze om ze niet te hebben, is een perfect geldige levenskeuze. Ik heb nooit het verlangen gehad om moeder te zijn en dat maakt me ook niet minder een vrouw of een minder aantrekkelijke partner voor een man. Het is gewoon niet voor mij, en dat is oke.
