Alles wat ik wou was voor jou om voor me te vechten, maar je gaf het zo gemakkelijk op
Ik heb echt van je gehouden en ik heb geen spijt van onze relatie, maar ik heb wel één wens: ik wou dat je voor me vocht, voor ons. In plaats daarvan gaf je het gewoon op. Het werd moeilijk en je probeerde het niet eens uit te proberen. Je zwaaide onmiddellijk met de witte vlag en gooide me opzij alsof je het helemaal niet kon schelen. Waarom?
Was ik het gevecht niet waard?? Duidelijk dat je niet dacht dat ik het was. Je kon gewoon niet de moeite nemen om moeite te doen, en dat zal ik nooit begrijpen. Tijden werden moeilijk, maar ze waren niet onmogelijk. We zijn er altijd in geslaagd om dingen te laten werken, maar opeens stopte je met proberen. Je gaf het zo gemakkelijk op, en zomaar, ik was helemaal alleen. Ik had zoveel meer gedaan om ons te redden, maar ik kon het niet alleen.
Ik was bereid om voor je te vechten. Dat is het lelijkste deel - wetende dat als de rollen omgekeerd zouden zijn, ik met alles wat ik had voor je zou hebben gevochten. Ik vroeg niets van je dat ik niet meer dan bereid was om mezelf te doen. Wetende dat je niet hetzelfde hebt gevoeld, maakt me zo zielig.
Heb je ooit echt van me gehouden?? Je moet niet verbaasd zijn dat ik die vraag stel, want aan het einde van onze relatie wist ik het niet echt zeker. Je gooide me weg als het nieuws van gisteren, en dat schreeuwt niet echt diepe en blijvende liefde. Je gaf ons op zonder zelfs maar te proberen dingen te laten werken. Hoe kon je?
Je hebt zoveel tijd verspild. Al die tijd dacht ik dat je echt om ons gaf en samen een echte toekomst zag, maar toen het erop aankwam, was je er niet voor mij. Ik dacht dat ik de perfecte man voor me had gevonden en je liet me geloven dat ik degene was voor jou. Ik heb jarenlang in dat geloof geloofd en toen heb je me verlaten. Ik had die tijd kunnen besteden aan het zoeken naar een man die echt van me kon houden.
Hoe kon je ons gewoon opgeven?? Op een dag was ik alles voor je en de volgende dag was ik niets. Het was alsof je niet meer van me hield, niet meer gaf om te zorgen, het een nacht niet probeerde. Je gaat gewoon rechtop staan en stopt met mij. Er was geen kennisgeving. Ik deed er alles aan om ons bij elkaar te houden, maar ik vocht een verloren strijd omdat het niet zinvol is om te vechten voor iemand die al is opgegeven. Ik wou dat ik wist wat er voor jou is veranderd.
Dacht je echt dat liefde altijd gemakkelijk zou zijn?? Elke relatie, hoe goed die ook is, vereist werk om het sterk en gezond te houden. Niets in het leven komt gemakkelijk en ik dacht dat je dat wist, maar het is net of je alles zo graag wilt hebben. De tweede die je moest proberen was de tweede die je stopte met proberen. Was ik het niet waard?
Wat de meeste pijn doet is beseffen dat al je beloften leeg waren. Je zei altijd dat niets ons uit elkaar kon scheuren, maar uiteindelijk deed je precies dat. Je hebt me een leven vol geluk beloofd. Je beloofde me nooit pijn te doen en dat je altijd van me zou houden. Je hebt beloofd dat we de rest van ons leven samen zouden doorbrengen. Ik geloofde elk woord, en het tweede dat je opgaf, ik wist dat onze hele relatie één grote leugen was.
Wat is er gebeurd met alle plannen die we hebben gemaakt? We waren samen een toekomst aan het bouwen en toen hadden we opeens geen cadeautje meer. We hadden het over samen intrekken, trouwen, kinderen krijgen en samen oud worden. Wanneer veranderde die visie? Wanneer ben ik de eenzame dromer geworden? Wanneer begon je een toekomst zonder mij erin te zien??
Ik verdiende meer van jou. Ik was een geweldige vriendin, daar ben ik zeker van. Waarom waardeerde je me niet? Toen we begonnen met daten, was je zo anders. Je was zo'n geweldige vent en een geweldig vriendje. Je hield van me en ik twijfelde er nooit aan dat je om mij gaf. Dat is allemaal veranderd. De tweede keer dat je voor ons moest vechten, gaf je net op. Ik verdiende meer van jou. Onze RELATIE verdiende meer.
Who cares wat iedereen dacht? Wat er toe deed, was wat WE dachten. Deze relatie was tussen ons twee. Meningen van buitenaf hadden er niet toe mogen doen. Dat hebben ze mij niet gedaan, dus waarom hebben ze jou? Aan het eind van de dag gaf je meer om wat andere mensen dachten dan om wat je zelf dacht. Ik denk dat ik beter af ben zonder jou.
