Ik heb eindelijk een goede kerel gevonden en het heeft me laten zien hoe vreselijk mijn ex was

De man met wie ik nu ben, voelt als een engel uit de hemel. Het is de eerste keer dat ik die "droomrelatie" ooit heb meegemaakt waar ik altijd van gehoord heb, maar het denken was een mythe. Maar het is best grappig - het duurde een geweldige ontmoeting om me te laten beseffen dat mijn ex een graad-A-douchebag is.

Hij liet me altijd spelen volgens zijn regels. Telkens wanneer ik met mijn ex rondliep, had ik altijd het gevoel dat het zijn wereld was en ik op bezoek was. Als hij bijvoorbeeld een film wilde zien en ik niet, zou hij me alle redenen vertellen waarom ik moeten zie de film en vertel me gewoon "vertrouw hem" in plaats van iets anders te suggereren dat we kunnen doen of me te vragen wat ik wil. Ik laat die jongens graag leiden, maar hij laat me nooit iets zeggen, en voor mij is dat bewijs genoeg dat hij beslist een eikel is.

Hij zorgde ervoor dat ik een paar behoorlijk bizarre gunsten deed. Op een keer liet hij me naar huis rennen om zijn portemonnee te pakken, omdat hij het vergeten was en het nodig had om alcohol te kopen. Ik verloor bijna mijn baan omdat ik dit deed, en hij zei nooit bedankt! Hij ging er gewoon van uit dat ik het zou doen en dacht dat het normaal was om je vriendin voor je door de stad te laten lopen. De man met wie ik nu ben, zou mijn baan nooit in gevaar brengen alleen maar omdat hij dronken wilde worden. Dat ben ik Van niemand assistent.

Hij vertelde me dat hij van me hield, maar deed nooit echt alsof hij het deed. Ja, mijn ex vertelde me keer op keer dat hij van me hield, maar hij deed het zelden. Natuurlijk, we kusten, omhelsden, hadden seks, praatten ... maar als het ging om de saaie dingen zoals plakken aan mijn zijde door de moeilijke tijden of daar zijn wanneer ik hem nodig had, zou hij dat zijn weg zonder een spoor. Mijn huidige squeeze zegt dat hij van me houdt EN zet het werk in om het te bewijzen.

Hij gaf meer om zichzelf dan om ons. Ik kreeg altijd het gevoel dat hij aan zichzelf dacht, zoals 100 procent van de tijd. Zelfs toen we diepe, intieme gesprekken voerden, kwam het altijd bij hem terug. Hoe zijn carrière is aan het doen, hoe hij wil cross fit proberen voor de miljoenste keer of wat hij dacht aan de film die we net zagen. Hij was zijn favoriete gespreksonderwerp, terwijl mijn nieuwste boe een hoop vragen lijkt te hebben.

Hij vond het altijd een beetje raar als ik huilde. Deze hinderde me het gemakkelijkst. Als ik huil, is dat niet omdat ik aandacht wil - het is omdat ik een echte reactie heb op iets dat is gebeurd en ik ben terecht overstuur. Mijn ex zou me troosten, maar in plaats van echt luisteren naar wat verkeerd is, maakte hij er een grapje van en het maakte me een dwaas om zo kwetsbaar voor hem te zijn. Het is het feit dat hij mijn gevoelens niet serieus nam, wat me echt van streek maakte. Ik hoef me daar nu nooit zorgen over te maken omdat mijn huidige vriend begrijpt dat huilen geen lachertje is.

Hij vertrouwde me nooit. Ik betrapte hem er nooit op om op mijn telefoon rond te snuffelen, maar ik kan garanderen dat hij het een of twee keer heeft gedaan. Ik kreeg altijd het gevoel dat hij me nooit volledig vertrouwde en dat hij gewoon de minuten aftelde tot ik hem zou gaan bedriegen. Ik weet dat het normaal is om een ​​zekere mate van jaloezie of achterdocht in elke relatie te hebben, maar ik gaf hem geen reden om me niet te vertrouwen, dus ik kon de schetsmatige looks die hij me gaf echt niet waarderen. Mijn nieuwe man knippert niet in het oog als het op dingen als dat aankomt, hij weet wat een goed persoon ik ben en ik hou van hoeveel hij mij vertrouwt.

Hij flirtte met meisjes voor me. Dit was vreselijk. Als een mooi meisje naar ons toe kwam, moest hij ALTIJD iets zeggen. Hij zou het excuus gebruiken om gewoon een 'vriendelijke kerel' te zijn als ik hem erover zou confronteren, maar toen dacht ik altijd: 'Waarom heb je nooit iets gezegd tegen de vieze daklozen die voorbij liepen?' Hij deed het om me te laten denken dat hij me niet nodig had, waardoor ik me verder op hem vastklampte. Hij wist precies wat hij daar aan het doen was. Het was manipulatie op zijn best. De goede man flirt nooit met andere meisjes omdat hij WEET hoe erg het me stoort en hij respecteert dat.

Hij zou onze plannen laten vallen als iets spannenders voor hem opkwam. Ik had nooit een topprioriteit voor hem. Nooit. De tweede van zijn maatjes belde met iets beters te doen, hij was de deur uit zoals DAT. Hij heeft me zo vaak in de steek gelaten, ik kan niet eens tellen. Het komt allemaal neer op respect in relaties en absoluut NIET mijn tijd respecteren, of mij trouwens. Mijn vriend zou nu nooit een willekeurig feestje geven voordat ik quality time bij mij zou doorbrengen.

Hij was altijd te laat. Dit gaat terug naar het respect waar ik het eerder over had. Hij respecteerde noch waardeerde mijn tijd en liet me bijna elke keer wachten als we ergens heen gingen. Ik kan me voorstellen dat ik zo laat laat opdagen voor een date, maar hij was CONSTANTELIJK laat en wist heel goed dat ik het niet goed vond.

Hij verwachtte teveel van mij. Ik moest de perfecte vriendin zijn, en als ik niet iets deed waarvan hij dacht dat ik het had moeten doen - zoals, bijvoorbeeld, mijn benen scheren - zou hij eigenlijkteleurgesteld raken. Het was gek! Ik voelde me alsof ik er gewoon was om zijn vriendin-fantasieën te vervullen, en toen hij erachter kwam dat ik niet de lieve kleine prinses zou worden die hij dacht dat ik was, liet hij me vallen. Maar uiteindelijk ben ik hem dankbaar omdat hij nu bij iemand kan zijn die me accepteert voor wie ik ben. Stel je voor dat!