Ik kreeg een nieuwe relatie voordat ik mijn oude afsluit en ik heb er geen spijt van

Ik was dol op mijn vriendje voor de lange termijn, maar uiteindelijk vielen we uit liefde net zo snel als we erin waren gevallen. Wanneer de meeste paren uit liefde vallen, beëindigen ze de relatie meteen of blijven ze bij de persoon, ook al weten ze dat er iets ontbreekt. Bij mij was er een andere kerel in beeld om me te realiseren dat mijn huidige relatie nergens snel ging.

De vonk was al weg. Mijn vriend en ik zaten al een goed jaar op de rotsen, misschien zelfs anderhalf jaar, voordat mijn hoofd zich omdraaide. We waren de passie in de relatie kwijt. Er was geen vuur. We hebben bijna nooit seks gehad en toen we dat deden, voelde het bijna als een taak. Dat laat zien hoe slecht het is geworden - wie in zijn juiste geest vergelijkt seks met het afwassen? In wezen was wat we eens hadden verloren.

Mijn vriend was gestopt met proberen. Weg was de lieve, gevoelige man die op me afstomte en er zijn prioriteit van maakte om me altijd gelukkig te maken. We wisten allebei dat hij lang geleden de relatie had gecontroleerd, maar hij was ook gestopt met proberen terug te checken. Na talloze gesprekken over hoe we allebei meer moeite moesten doen, deed ik er alles aan om zich aan zijn relatie te houden. behoeften en wensen, maar hij deed niets om zich aan de mijne te houden.

Ik was zo eenzaam als de hel. We woonden samen in een stad in het hele land van al mijn vrienden en familie en alles wat ik ooit kende. Toen ik werd opgenomen in jonge liefde, had ik hem per ongeluk alles gemaakt. Hij was mijn familie, beste vriend en vriend alles-in-één. Natuurlijk, het was geweldig in het begin omdat we ons nooit dichterbij hadden gevoeld ... totdat het niet zo was en we nooit zo ver uit elkaar hadden gevoeld. Ik begon me extreem geïsoleerd te voelen van mijn ondersteuningssysteem en, als gevolg daarvan, verschrikkelijk alleen.

De nieuwe heeft echt aandacht aan me besteed. Plotseling ontmoette ik iemand uit het niets. Iemand die me gevleid had, me overladen had met dagelijkse complimenten, en over het algemeen zoveel meer moeite met me deed dan mijn eigen vriendje. Ik zag het echt niet aankomen. Hoe meer aandacht hij mij schonk, hoe meer ik hem gaf en hoe meer ik mijn vriend wegnam.

Hij zorgde ervoor dat ik me speciaal voelde. Ik was een paar maanden eerder zover dat ik me ongelooflijk waardeloos voelde. Het werd al snel duidelijk dat ik vast zat in een doodlopende relatie en omdat mijn vriend mijn alles was, vond ik het moeilijk om eruit te komen. Het klinkt misschien cliché, maar ik werd een andere versie van mezelf in het proces. Ik had het koud, gevoelloos en in een permanente staat van stress. De nieuwe gast deed me weer mezelf voelen. Hij zorgde ervoor dat ik me levend voelde.

Hij maakte me enthousiast, en het voelde goed om weer zo te voelen. De nieuwe man was in eerste instantie als verboden vrucht. Ik kon kijken, maar niet aanraken, en het stak een vuur in me aan dat al meer dan een jaar eerder was uitgebrand. Hij gaf me de hoop dat ik niet alleen voor iemand anders kon voelen, maar me in het algemeen ook voelde. Ik had het gevoel dat ik al maanden sliep en plotseling was ik weer wakker.

Ik was jong en naïef. Ik classificeer dit niet als een excuus, maar ik was toen pas 23. Ik ben de eerste die toegeeft dat ik me goed en echt heb laten meeslepen. Ik dacht niet egoïstisch na over de gevoelens van mijn vriend of over het domino-effect dat het zou hebben op onze relatie. Ik dacht dat deze nieuwe gast geweldig was. Achteraf gezien was hij helemaal niet. Hij was een welkome afleiding voor de moeilijke tijd die ik doormaakte in mijn relatie.

Ik werd meegesleept in het moment. In de korte tijd dat ik de nieuwe man zag, was het net een wervelstorm. Ik zat niet te denken in die tijd, ik ging gewoon met hoe deze gast me het gevoel gaf omdat het goed voelde om me zo weer te voelen. Was het puur lust? Misschien, maar in die tijd geloofde ik oprecht dat ik hem leuk vond en dat het ergens kon gaan, wat geen zin had toen ik al in een relatie was.

Het deed me beseffen dat ik eruit moest. Tijd doorbrengen met de nieuwe man gaf me uiteindelijk de push die ik nodig had om uit mijn langdurige relatie te geraken. Hoe kon ik tenslotte bij mijn vriend zijn als ik gevoelens begon te krijgen voor iemand anders? Op het einde was ik walgelijk van mezelf dat ik het zover kreeg dat het zover was gekomen. De nieuwe man en ik hebben nooit seks gehad, maar we hebben wel gekust. Veel. En we praatten de hele tijd. Het werd steeds moeilijker om te verbergen wat ik van plan was van mijn vriend en de mensen die van me hielden.

Ik was uiteindelijk gelukkiger op de lange termijn. Toen ik eindelijk de moed had opgepikt en mijn langdurige relatie had beëindigd, stopte ik ook met het zien van de nieuwe man. Ik geloof dat hij naar mij was gestuurd om mij duidelijkheid te verschaffen in die situatie, maar we zouden nooit zijn uitgewerkt in de 'echte' wereld. Bovendien diende hij alleen maar als herinnering aan mijn schuld. Ik moest een tijdje alleen zijn en uitzoeken wat ik precies wilde, niet alleen van jongens, maar van het leven in het algemeen. Wat nog belangrijker is, ik groeide mezelf te haten voor het dubbele leven dat ik leidde tijdens die korte periode. Ik had tijd nodig om mezelf te vergeven en opnieuw verliefd op mezelf te worden.