Ik ging naar een knuffelfeestje en het was alles wat ik hoopte dat het zou zijn
Een knuffelpartij is zo ongeveer hoe het klinkt: een stel mensen komen samen met het uitdrukkelijke doel elkaar te knuffelen en vast te houden. Ik vond dat het op de meest onschuldige en geruststellende manieren verrassend bevredigend was en ik wou dat ik het eerder had ontdekt.
Ik was opgewonden en nerveus omdat het zo'n vreemd concept was. Ik ben een absolute knuffel-junkie als het gaat om vrienden en romantische partners, maar ik had nog nooit met vreemden geknuffeld. Ik was enthousiast om te zien hoe deze nieuwe dynamiek zou aanvoelen en nerveus zou zijn over mogelijk ongemakkelijke ontmoetingen. Wat als ik niet met iemand wilde knuffelen? Wat als ik ervan hou om met iemand een beetje te knuffelen te veel? Het was een totaal onbekend.
Het was echt ontspannen en helemaal niet ongemakkelijk. Zoals later bleek, was het hele ding echt chill. De ruimte was bekleed met matrassen en kussens, er was thee en een tafel met voedsel voor mensen om tussen de knuffelsessies door te bladeren, en de hele sfeer was super relaxed. Het leek zo normaal, binnen de beslotenheid van die ruimte, dat mensen zonder problemen bij elkaar moesten liggen.
Er was geen druk. Het was zo duidelijk dat toestemming een groot deel van het knuffelfeestje was. Mensen vroegen over het algemeen voordat ze me aanraakten en ik wist altijd dat ik een interactie kon verlaten als ik dat wilde. Ik was niet bepaald dol op knuffelen met mannen die dag en ik heb nooit enige druk gevoeld. Het maakte de hele ervaring heel veilig en gemakkelijk. Het hebben van het eetgedeelte bood ook ruimte aan mensen om te staan en te kletsen zonder in een gezellige omhelzing te hoeven worden gewikkeld.
Het was net als elke andere sociale ontmoeting, gewoon met veel meer fysiek contact.
Een van de vreemdste dingen aan de hele ervaring was hoe normaal het allemaal leek. Natuurlijk zijn we sociale dieren en fysieke aanraking geeft ons al die feel-good endorfines, dus waarom zouden we niet allemaal samenkomen en een groot liefdesfeest hebben? Toen ik eenmaal in een dergelijke omgeving was, leek het alsof ik mijn hele leven iets volkomen voor de hand had gemist.
Het voelde als een utopische droom. In veel opzichten was het surrealistisch. Het was alsof al mijn dromen uitkomen in deze bizarre alternatieve realiteit. Het leek krankzinnig dat net buiten de deur de 'echte wereld' gewoon doorweefde, terwijl hier tientallen vreemdelingen bijeenkwamen voor het pure doel van samen optrekken. Het was een vreemde en heerlijke ervaring om deel uit te maken van een geheim genootschap van knuffelaars.
Het was helemaal niet-seksueel. Een van de meest verhelderende dingen over de hele ervaring was het zien van een dynamiek van fysieke aanraking die niet ronddraaide of zelfs seksualiteit omvatte. In de meeste contexten zou ik alleen zo'n intieme aanraking delen met iemand met wie ik sliep of met wie ik graag wilde slapen. Kortom, ik zou normaal gesproken niet met iemand knuffelen zonder dat er enige seksuele spanning is. Op het knuffelfeest voelde het volkomen onschuldig iemand sensueel aan te raken zonder dat het iets betekende en het was ongelooflijk bevrijdend.
Ik voelde me helemaal thuis. Al snel droeg mijn eerste zenuwen af en voelde ik me helemaal op mijn gemak in deze nieuwe omgeving. Het was zo'n gezellige en gastvrije sfeer dat ik me niet anders dan comfortabel voelde. De meeste mensen waren in yogakleding of pyjama's en het leek zo gemakkelijk om mee te doen. Het delen van fysieke aanraking is zo'n gemakkelijke manier om het ijs te breken dat ik onmiddellijk voelde alsof ik daar hoorde.
Het verbreedde mijn kijk op genegenheid. Ik heb het grootste deel van mijn leven alleen geknuffeld voor mensen met wie ik een romantische interesse heb. Ik heb bijna nooit zo'n intiem contact met vrienden gedeeld, laat staan met totale vreemden. Het was alsof ik was ingelaten over het geheim dat genegenheid een op zichzelf staande ervaring kan zijn. Baanbrekend, dat weet ik, maar na een leven lang alleen maar in een bepaalde situatie te hebben geknuffeld, was het alsof een sluier was opgetild en ineens kon ik met iedereen knuffelen!
Ik wist dat ik meer van dit in mijn leven nodig had. Ik wilde meteen dat dit een groot deel van mijn leven zou zijn. Wetende dat er een gemeenschap van mensen was die dit vreemde nieuwe concept beoefende, was vertrouwenwekkend. Mijn hele kijk was veranderd en ik wilde erop uit gaan en het in praktijk brengen. Ik begon meteen met het verspreiden van het knuffel-evangelie, knuffelen met vrienden en toevallige kennissen en het aanpakken van de deugden van platonische genegenheid.
Het werd een levensstijl. Vanaf dat eerste knuffelfeest werd ik voorgesteld aan een netwerk van ruimdenkende mensen die geïnteresseerd zijn in aanraking en verbinding. Het leek alsof er elke week weer een knuffelfeestje was, ofwel open voor het publiek of privé gehost door vrienden. Het veranderde mijn hele sociale sfeer en het voelde geweldig om deel uit te maken van een gemeenschap van medestudle junkies, die contact met elkaar delen zonder verplichtingen..
