Gewoon omdat ik jong ben, betekent niet dat ik niet weet wat ik wil en verdien
Als jonge vrouw word ik voortdurend in situaties gebracht waarin mijn geduld wordt getest. Vaak zit ik vast en voel me bekwaam en volwassen, terwijl andere mensen me het gevoel geven dat mijn jeugd mijn vermogen (of liever mijn onvermogen) definieert om beslissingen te nemen. Vanzelfsprekend kan dit niet verder van de waarheid zijn. Ik ben misschien jong, maar ik weet wat ik wil en verdien en ik zal niet genoegen nemen met iets minder.
Ik heb lang genoeg met mezelf geleefd om te weten wie ik ben. Natuurlijk, ik ben misschien nog maar 20 jaar in leven, maar dat betekent niet dat ik het leven niet heb meegemaakt. Er is veel woede, verdriet en teleurstelling in de wereld en ik heb geleerd dat je het kunt beïnvloeden of je kunt het gebruiken om een vuurtje in je ziel te ontsteken. Jong zijn in deze tijd betekent dat ik voortdurend onderhevig ben aan stereotypen en verwachtingen die me als een groeiende vrouw opvoeden. Ik ben echter te popelen om een verschil te maken in de wereld om die dozen me te laten beperken.
Mijn jeugd maakt me ambitieus en staat te popelen om de wereld te veroveren. Ik weet niet of het gewoon mijn generatie is, maar als duizendjarige, voel ik veel woede over de toestand van de wereld. In plaats van dat boosheid wordt gebruikt als destructieve munitie, wil ik het richten op positieve verandering. Als lid van de jongere generatie voel ik me verplicht om te handelen naar mijn streven om de status-quo aan te vechten.
Mijn levenservaringen hebben me voorbereid om elke situatie aan te pakken die ik tegenkom. Iemand kan veel beleven in een jaar en hoewel ik amper ouder ben dan ik, voel ik me in staat mijn leven te managen en een gezond evenwicht te bewaren tussen school, werk en mijn sociale leven. Wijsheid wordt verkregen door ervaring, en vaak merk ik dat ik verwijs naar situaties in het verleden om te ontcijferen wat de volgende stap is.
Ik heb gezien hoe de generatie boven mij leeft. En ik hou van wat ik zie. Ik wil een vaste baan kunnen hebben waar ik echt van geniet terwijl ik samen met mijn belangrijke ander woon in een huis dat we hebben gekocht met ons eigen zuurverdiende geld.
Ik heb geleerd van andermans fouten (en die van mezelf). Je leeft en je leert. Uiteindelijk begin ik met het herzien van mijn acties, omdat ik me realiseer dat de consequenties de moeite niet waard zijn. Wanneer mijn vriendinnen en ik praten, geef ik oprecht om hoe ze het doen, omdat onze levens erg op elkaar lijken. Het is beter om proactief te zijn in plaats van reactief, vooral als je een jonge volwassene bent.
Ik heb mensen om naar op te kijken die ouder en wijzer zijn. Het zijn mijn grootste rolmodellen, en zonder hen zou ik geen richting of doel hebben. Als ik zie dat mijn ouders werken en van hun leven genieten, herinnert het me eraan dat de eindeloze verschuivingen en huiswerk het uiteindelijk waard zijn.
De misvattingen van de maatschappij over vrouwen motiveren me om het tegenovergestelde te zijn. Vooral jonge vrouwen worden neergekeken als flitsende, besluiteloos en mogelijk roekeloos, maar de realiteit is dat velen van ons volledig gezond en veel intelligenter zijn dan de media ons doen uitkomen.
Ik weet wat hard werken is. En ik heb geleerd dat je werk nooit gedaan wordt in de zoektocht om jezelf te bewijzen aan je leeftijdsgenoten. Vrouwtjes worden gezien als amateuristisch en traag in het beklimmen van de ladder, maar velen van ons zijn veel bekwamer en vasthoudender dan mensen ons laten zijn. We hebben allemaal doelen die we voor onszelf hebben bepaald. Als jonge vrouw ben ik voortdurend op zoek naar manieren om mijn geluk en algehele kwaliteit van leven te verbeteren.
