Ik word zo nerveus over de eerste data en ik denk dat het me tegenhoudt van het vinden van liefde

Ik verander in een bal van zenuwen wanneer ik op een eerste date sta en hoe hard ik ook probeer mijn angst te bestrijden, het lijkt nooit te verdwijnen. De tweede datum is goed - het is gewoon die eerste ontmoeting die me helemaal in de war brengt, en ik begin me zorgen te maken dat het me weerhoudt van het aantrekken van de jongens en de relaties die ik verdien.

Ze krijgen niet te zien wie ik werkelijk ben. Ik voel me alsof mijn nervositeit een sluier over het ware ik creëert en ik kan me helemaal niet openen voor mijn date. Natuurlijk, ik heb fantasieën waar ik zit met mijn date cool als een komkommer, nippend aan mijn drankje en vrijuit gesproken over de details van mijn leven. De realiteit is dat de zenuwen het overnemen en elke hoop die ik had voor een ontspannen tijd uit het raam verdwijnt. Ik vind het moeilijk om echt te weten of ik ze leuk vind omdat ik mezelf niet ben en ik voel dat het buiten mijn controle is.

Ik vermijd daarom daten. Als ik het wordt gevraagd, ben ik het uiteindelijk wel met me eens, maar ik zou nooit online gaan daten en mezelf bewust laten kennismaken met het litteken dat de eerste date is. Als ik niet bang was voor eerste afspraakjes, zou ik nu waarschijnlijk een vriendje hebben, maar dat is iets waar ik meestal niet naar op zoek ben. Om dezelfde reden hou ik niet van achtbanen - waarom zou ik mezelf expres afschrikken?

Ik voel me onwaardig. Het idee dat ik niet eens een gesprek kan voeren over een eerste date zonder intern uit te frissen, maakt me niet zo goed over mezelf. Na de date loop ik met mijn hoofd naar huis en heb ik spijt van alles wat ik zei en deed. Ik vraag me steeds opnieuw af waarom ik het niet gewoon samen kan trekken en normaal kan doen, maar om de een of andere reden kan ik het gewoon niet.

Ik heb er moeite mee mensen te vertrouwen bij het ontmoeten van hen. Ik heb een sociale angst die alleen betrekking heeft op mensen die ik nog nooit ontmoet heb. Nogal ongemakkelijk als je alleenstaand bent en op zoek naar liefde, zou je niet zeggen? Zelfs als iemand in eerste instantie in mij geïnteresseerd was, vertrouw ik er nog steeds niet op dat hij me echt leuk vindt. Het wordt gewoon niet berekend in mijn hersenen. Zodra ik iemand goed ken, kan ik mijn hoede laten, maar in een situatie met een eerste date ben ik altijd op mijn hoede voor wat ze moeten denken.

Het maakt mijn dates vreemd. Ik weet dat ze waarschijnlijk net zo nerveus zijn als ik, maar ik kan het amper bij elkaar houden en ik ben er zo zeker van dat mijn datums denken dat ik er helemaal raar voor ben. Ik weet dat een symptoom van angst is om situaties te catastroferen en de dingen ongeveer 10 keer slechter te laten lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Ik weet dat ik een slechte indruk maak op mijn afspraakjes en er is geen manier om het te stoppen! Ugh, het is zo frustrerend.

Ik was een late bloeier, dus dit is allemaal nog nieuw voor mij. Ik weet niet helemaal wat ik doe als het gaat om daten en dat komt vooral omdat ik het nog niet zo lang heb gedaan. Ik had een lange-termijn relatie voor het grootste deel van mijn 20-jarig bestaan ​​en begon niet eens te daten tot mijn 21e. Ik moest tot nu toe nooit echt op de eerste date gaan en ik ben bang dat ik het verprutst vanwege gebrek aan ervaring.

Eerste data zijn al zoveel druk. Ik ben niet alleen een chronisch nerveus persoon, maar eerste dates zijn als het geven van een toespraak op de nationale televisie - tenminste voor mij. Ik voel me alsof ik optrad, en misschien is dat waarom het me zo nerveus maakt. Het is alsof ik door de andere persoon wordt beoordeeld op hoe goed ik me gedraag of hoe mooi ik ben. Het is teveel druk!

Ik heb een paar eerste date ervaringen gehad die moeilijk over te halen waren. Er is een reden waarom ik deze intense angst heb voor eerste dates. Om te beginnen verliet mijn date me op de avond van de avond, waardoor ik me een eeuwige verliezer voelde. Ten tweede ben ik meerdere keren opgestaan. Ik heb niet de beste referenties als het gaat om de eerste data en dit heeft direct invloed op mijn houding en de manier waarop ik me tegenwoordig gedraag.

Het komt allemaal neer op hoe ik mezelf zie. Ik weet dat aan het eind van de dag, Im degene die dit mezelf aandoet. Mijn nervositeit komt voort uit de schaamte die ik voelde over eerdere datingervaringen. Ik weet dat ik het mijn liefdesleven niet mag laten beïnvloeden, maar het is moeilijk om het slechte van me af te schudden als er zoveel voorbeelden van zijn.

Het is niet wat ik gewend ben als een introvert persoon. Ik ben een van nature verlegen meisje en mezelf daar buiten zetten is een heel enge gedachte. Socialiseren is voor mij aan het aftappen en op een date zijn is een vrij intense sociale ervaring, om nog te zwijgen van de intense zenuwen die door mijn lichaam stromen. Het kost me een tijdje om uit mijn schulp te komen, en ik zou echt willen dat ik gewoon door kon spoelen naar de tweede of derde date zodat ik kan ademen.