Ik ben een sterke alleenstaande vrouw, dus ik haat het om het toe te geven, maar ik ben ontstemd dat ik mijn persoon niet heb gevonden

Ik ben trots op mijn onafhankelijkheid en kracht, ja, maar soms zijn mijn gevoelens ingewikkelder dan dat. Ik ben perfect in staat solo te rollen, maar ik zou liegen als ik zei dat ik het niet leuk zou vinden om mijn partner in avontuur te vinden. Net als iedereen word ik soms eenzaam. Ik schaam me ervoor om het toe te geven, maar het is waar.

Ik kan gelukkig single zijn en toch liefde verlangen. Mensen willen het altijd zwart en wit maken. Ik ben óf een triest meisje dat wanhopig op zoek is naar een vriendje of een vrijgevige single chick die geen spijt krijgt. Het is niet zo simpel. Ik ben tevreden en ik hou van mijn leven, maar ik zou ook graag iemand vinden om het mee te delen.

Ik ben altijd een beetje een romanticus geweest. Ik ben opgegroeid met het kijken naar te veel oude films en het lezen van te veel romantische boeken. Ik dacht dat ik uiteindelijk gegarandeerd mijn enige echte liefde zou vinden! Vreemd genoeg werkt het leven niet zo. Hoewel ik nu gegroeid ben en ik begrijp dat het ingewikkelder is, verlang ik soms nog naar romantiek.

Ik dacht stiekem altijd dat het gewoon voor mij zou gebeuren. Ik heb zo mijn best gedaan om elke man te maken die ik in 'The One' had gedateerd. Ik besloot dat als ik van iemand hield, ik het zou laten werken, ongeacht hoeveel het echt niet was. Nu word ik ouder en het is moeilijk om jongens te ontmoeten waar ik echt contact mee heb, en dat is eng.

Ik maak me een beetje zorgen dat het nooit zal gebeuren. Ik ging ervan uit dat mijn persoon uiteindelijk zou komen, als een sprookjesachtig sprookje. Nu realiseer ik me dat niemand iets gegarandeerd is, inclusief liefde. Ik heb nog steeds hoop dat het voor mij zal gebeuren, maar ik ben zeker verdrietig dat ik er nu zonder zit.

Ik ben sterk en onafhankelijk, maar ook zacht en liefhebbend. Ik ben een complex wezen, dat zijn we allemaal. Het is OK om veelzijdig te zijn! Dat is wat mensen zo fascinerend maakt. Ik kan het volhouden met alleen leven en mijn ding doen, maar ik heb veel liefde te geven aan de juiste persoon, dus ik wil dat laten gebeuren.

Ik niet nodig hebben iedereen maar het zou leuk zijn om iemand te hebben. Ja, natuurlijk kan ik het alleen aan. Ik ben sowieso altijd een eenling geweest - ik woon alleen en ik ben er dol op. Op hetzelfde moment, als ik de juiste balans zou vinden in een relatie met iemand die mijn behoefte aan onafhankelijkheid begreep, zou ik opgestookt zijn. Ik weet zeker dat zo iemand bestaat.

Ik had nooit gedacht dat ik deze tijd zou bereiken zonder hem te vinden. Ik heb altijd vriendjes gehad, maar heb me nooit gerealiseerd dat ik mijn tijd met de verkeerde jongens verspilde. Nu ben ik een tijdje vrij geweest omdat ik selectiever ben en ook omdat de pickings slanker zijn. Ik kijk rond en het lijkt alsof veel van de betere kerels zijn genomen.

Ik vraag me soms af of er nog iemand voor me is. Ik denk dat ik misschien een goede kerel kan vangen in de tweede ronde nadat zijn eerste fout niet is gelukt? Nu dat ik ouder ben, lijkt het erop dat bijna elke man die ik tegenkom en die eigenlijk leuk vindt, al heel erg ingenomen is. Logisch, ik weet dat dit niet het geval kan zijn, maar het lijkt zeker zo te zijn.

Ik geloof niet meer alle geruststellende gemeenplaatsen. Ik geloofde het altijd als mensen zeiden dat de juiste persoon zou meegaan of dat alles wat ik moest doen om liefde te krijgen, er niet meer naar op zoek was. Helaas is dat niet noodzakelijk waar. Ik poets het altijd af en vertel hen dat het goed gaat maar ik word ook weemoedig van de liefde.

Ik geef niet graag toe dat het me in de steek laat omdat ik me zwak voel. Ik kan het alleengaan aankunnen en heb ook momenten van kwetsbaarheid als ik zou willen dat ik dat niet was. Ik hou er echter niet van om het op te halen, omdat andere mensen me altijd ongewenst advies geven. Ik wil mezelf uiten zonder ieders twee cent te horen.

Ik ben een mens en ik mag tegenstrijdige emoties hebben. Ik moet sterk genoeg zijn om er niet om te geven wat iemand anders denkt en gewoon mezelf te zijn. Op een dag ben ik prima en helemaal blij single, de volgende dag voel ik me een beetje naar beneden en heb ik wat genegenheid nodig. En dan? Iedereen verandert elke dag.

Ik hou er niet van om in dozen te worden gedaan, dus houd ik deze gevoelens voor mezelf. Ik probeer mijn mening voor mezelf te houden als het op anderen aan komt, want het is echt niet mijn zaak. Ik doe dat omdat ik het haat als mensen me niet op dezelfde manier respecteren. Ik zou liever stil zijn over het feit dat het leuk zou zijn om ware liefde te hebben.

Ik blijf het proberen en slaag er niet in mezelf daar buiten te zetten. Het is moeilijk om de balans te vinden tussen uit mijn comfortzone stappen en niet waar zijn wie ik ben. Ik ben niet het soort persoon dat het goed doet met online dating, dus ik heb besloten te stoppen. Ik ben ook niet zo sociaal en soort verlegen als jongens, dus dat helpt ook niet.

Ik ga heen en weer tussen niet-zorgzaam en zorgzaam zijn. Ik heb een duidelijke emotionele cyclus - een periode waarin ik druk en productief ben en van mijn leven hou, gevolgd door een stilte wanneer ik wil knuffelen en geliefd wil zijn. Ik ben er zeker van dat het een beetje hormonaal is, dus ik probeer het niet mijn acties te laten dicteren.

Ik probeer nonchalant en voorzichtig optimistisch te blijven op hetzelfde moment. In plaats van in mijn gemoedstoestand te komen, probeer ik bewust een balans tussen hen te vinden. Ik herinner mezelf eraan om het niet te serieus te nemen en zoveel mogelijk van mijn leven te genieten. Hoe veel ik ook op liefde hoop, ik wil ook mijn tijd niet verspillen met pijnen.