Ik ben nog nooit gekust maar hier is waarom ik het niet aan het benadrukken ben
Ik ben 29 jaar oud en ik ben nog nooit gekust. Ik weet dat het moeilijk te geloven is dat iemand van mijn leeftijd deze ervaring nog niet heeft gehad, en lange tijd dacht ik dat ik het moest uitleggen en verdedigen. Tegenwoordig schaam ik me er niet meer voor.
Ik heb zoveel om naar uit te kijken. Ik voel me ongemakkelijk als mensen hun eerste kusverhalen in een gesprek naar voren brengen en ik niets te zeggen heb, maar ik heb geleerd om niemand, zelfs mijn vrienden, me slecht te laten voelen. In plaats daarvan ben ik opgewonden, denkend aan wie ik mijn eerste zoen zal hebben en hoe het zal zijn.
Ik weet dat een magische eerste kus zeldzaam is. Vertrouw me, ik weet dat het niet zal lijken op de manier waarop het gebeurt in chick-flick films of boeken die ik heb gelezen. Ik ben niet echt bezig mijn eerste kus voor iemand speciaal te bewaren, maar ik wil dit moment delen met iemand die ik leuk vind en waar ik me comfortabel bij voel. Ik zal iemand niet kussen die ik amper ken. Ik hou niet van hook-up, dus zoenen met iemand na een paar drankjes is niet iets waar ik van zou genieten.
Ik heb nooit de drang gehad om iemand te kussen. De samenleving plaatst tijdlijnen voor seksuele ervaringen en als je hen niet op de "juiste" tijd ontmoet, ben je een loser en zul je voor altijd alleen zijn. Ik koop het niet - ik zal me niet laten misleiden tot iets waar ik nog niet aan toe ben. Ik heb al eerder van jongens gehouden en heb mijn deel van verpletterdheid en verliefdheid gehad, maar terugkijkend, heb ik nooit echt een van hen willen kussen. Ik zal mezelf niet dwingen iets te doen dat niet goed aanvoelt.
Ik ben een introvert. Het maken van praatjes met vreemden maakt mijn energie leeg. Ik geef de voorkeur aan zinvol, één op één gesprek, zodat ik iemand echt kan leren kennen. Ik ben ook een beetje verlegen en ik kan echt niet zeggen wanneer een man met me flirt. Ik ga er zelfs niet van uit dat hij me leuk vindt, tenzij hij dat expliciet zegt. Vanwege mijn persoonlijkheid kan ik mezelf niet zien dat ik lippen sluit met iemand die ik net heb ontmoet op een feestje alleen maar om mijn eerste zoen te krijgen.
Ik ben zo gefocust op het bereiken van mijn dromen. Gedurende de middelbare school en de universiteit heb ik mijn best gedaan om hoge cijfers te halen - jongens en daten was niet mijn prioriteit. Naarmate ik ouder werd, werd ik ambitieuzer en meer gedreven, dus ik was nooit in de juiste gemoedstoestand om iemand te daten. Nu ik langzaam mijn dromen bereik, wil ik bij iemand zijn die op dezelfde golflengte zit als ik. Ik wil een man, geen jongen. Helaas zijn de meeste van de jongens die ik heb ontmoet er nog niet.
Ik zal niet doen alsof kussen, liefde en seks er niet toe doen. Ik erken dat het een belangrijk onderdeel van het leven is, maar ik probeer gewoon elke dag te genieten zoals het komt. Liefde en relaties zullen uiteindelijk komen maar voor nu, ben ik blij eerst aan mezelf te werken. Ik zal niet benadrukken dat het tijdverspild is om single te zijn. In plaats daarvan zal ik ernaar kijken als de tijd die ik niet heb verspild aan oppervlakkige relaties.
Mijn waarde wordt niet afgemeten aan het aantal jongens dat ik heb gekust. Ik heb de wereld (en een potentiële partner) zoveel te bieden. Ik ben slim en grappig, ik heb een geweldige baan, goede vrienden en een vrij gelukkige instelling in het algemeen. Ik zal mijn gebrek aan kussen-ervaring niet laten bepalen hoe geweldig ik echt ben.
De mening van anderen doet er niet toe. Mijn familie en echte vrienden maken zich er niet druk over of ik de lippen met iemand heb gesloten, dus waarom moet ik bewijzen hoe wenselijk ik ben voor een vreemde? Ik omring mezelf niet met negativiteit en ik zal de maatschappij ook niet onder druk zetten. Mijn eerste kus zal gebeuren als ik klaar ben. Ik verdien het om mezelf eerst te respecteren en lief te hebben.
Ik heb de leiding over mijn leven. Er was een tijd dat ik medelijden met mezelf had toen ik mijn ervaringen (of het gebrek daaraan) vergeleek met die van anderen. Ik besef echter al lang dat ik geen man nodig heb om me gelukkig te maken. Ik heb de leiding over mijn eigen geluk. Als ik in een relatie zit, moet de man me aanvullen in plaats van mijn bestaan te definiëren. Ik wil dat mijn eerste kus wordt bij iemand die me ziet als een onafhankelijke, zelfverzekerde vrouw die blij is met wie ze is, want dat is precies wat ik ben.
