Ik heb hem nooit persoonlijk ontmoet, maar ik ben er vrij zeker van dat hij de persoon is

In een wereld waar catfishing een echt (en gemeenschappelijk) probleem is, zou je denken dat ik het beter zou weten dan te vallen voor iemand die ik nog nooit heb gezien, maar dat is precies wat er nu gebeurt. We hebben elkaar enkele weken geleden online ontmoet en ik denk dat hij misschien "De Ene" is.

Hij is een geweldige communicator. Ik praat graag. De meeste mannen die ik in het verleden heb gedate, deden dat niet, maar deze kerel is anders. Hij heeft ook de gave van het woord en houdt van onze boeiende gesprekken. We kunnen lang aan de telefoon chatten en er is nooit een saai of rustig moment. Zijn communicatie is ook consistent. Hij checkt altijd in via sms of telefoontje. Zijn engagement om dagelijks met mij te praten is een groot pluspunt.

We zijn aangetrokken tot elkaar. OK, dus ik weet wat je denkt: hoe weet je het zo zeker als je nog nooit iemand persoonlijk hebt ontmoet? Ja, catfishing is een probleem, maar er is tegenwoordig zoveel technologie om te voorkomen dat je een slachtoffer wordt. De meeste telefoons en sociale media-apps staan ​​videogesprekken toe, en daar hebben we gebruik van gemaakt. Dus ja, ik heb hem "gezien", alleen niet met het blote oog. Mijn aantrekking tot hem is hoe dan ook dieper dan het fysieke. De belangrijkste reden dat we elkaar nog moeten ontmoeten, is dat hij veel werkt en dat het meeste werk buiten de stad is. Zijn gedrevenheid en arbeidsethos maken hem aantrekkelijk. Ik hou van zijn toewijding aan zijn carrière. In veel opzichten komt het overeen met mijn eigen professionele drive.

We kunnen echt samen lachen. Mijn gevoel voor humor is een beetje anders dan de meeste. Ik lach om bijna alles, zelfs op de meest ongepaste momenten. Hij begrijpt dat niet alleen, hij omhelst het en lacht meestal met me mee. Een relatie zonder dwaze momenten is niet iets voor mij. Lachen is therapeutisch, dus ik vind het leuk om zo vaak mogelijk te grinniken als ik kan.

Hij weet hoe te spellen. Dit is een biggie voor mij. Ik ben niet de grammatica-politie, maar ik ben een schrijver, dus ik voel me aangetrokken tot mannen die effectief kunnen communiceren via tekst. Ik ben niet op zoek naar een man die AP-stijlregels kan afbreken, ik denk gewoon dat we op een gegeven moment allemaal het verschil tussen 'daar' en 'hun' moeten leren. Hij stuurde een andere keer een sms met de verkeerde. Binnen enkele seconden stuurde hij een correctie en mijn hart glimlachte. Ik kan als een complete eikel klinken, maar spelfouten en verkeerde uitspraken zijn een totale uitschakeling. Ik stopte eigenlijk met het daten van een man die "Louisville, Kentucky" uitsprak als "Lewis-ville." OK, dus misschien ben ik de grammatica politie.

Er is geen druk. We bevinden ons allebei op een punt in ons leven waarin we ons meer richten op het leven in het nu dan op zorgen voor de toekomst. Dit is waarom ik in staat ben om te genieten van deze periode tussen ons twee. We kunnen zoveel meer over elkaar leren en genieten van onze momenten door echt in te graven. Ik heb deze keer omarmd en ik voel niet de behoefte om naar meer te streven. Wat gebeurt, gebeurt.

Ik heb het gevoel dat ik mezelf kan zijn. Dit kan een ander voordeel zijn dat we nooit persoonlijk tegenkomen. Ik ben volkomen comfortabel met hem geworden. Oog in oog staan ​​met iemand kan in het begin intimiderend zijn, en hoewel ik weet dat onze dag uiteindelijk zal komen, was het op dit moment fantastisch om op afstand met hem te kunnen communiceren. We kunnen elkaar ervaren in onze eigen comfortzones.

Hij is eerlijk. Het is vanaf het begin zo geweest. In een van onze eerste gesprekken liet hij me dingen weten over zijn leven die misschien niet het meest ideaal waren. Niets dat hij tegen me zei, was een dealbreaker, maar ik waardeerde dat hij alles in de openbaarheid stak. Het toonde aan dat hij niet in spelletjes speelde of bedrieglijk was. Hij scoorde belangrijke punten bij mij omdat hij authentiek was.

Ik heb genoten van mijn ruimte. Hij had het vooruitzicht over zijn werkeisen in ons allereerste gesprek. Hij maakte duidelijk dat hij meer buiten de stad zou zijn dan thuis, en eerlijk gezegd was dat voor mij aantrekkelijk. Ik zei zelfs zoveel. Door de jaren heen heb ik geleerd mijn enige status te omarmen, misschien een fout. Het maakt het een beetje moeilijk om een ​​relatie te krijgen. Ik geniet ervan om tijd met mezelf door te brengen. Vanwege zijn werkschema kan ik nog steeds genieten van mijn 'ik-tijd'.

Hij let op details. Hij herinnert zich niet alleen wat ik zeg, hij onthoudt waarom. Het is zo verfrissend om hem vorige gesprekken te laten herinneren en dingen naar voren te brengen die ik zelfs vergeten was. Hij is in mij, en hij laat het dagelijks zien door te laten zien dat hij luistert en dat hij erom geeft.

We hebben elkaar nooit persoonlijk ontmoet. Wat me doet denken dat dit misschien wel de sleutel voor mij is om een ​​relatie te laten werken, haha. In alle ernst meen ik dat deze tijd ons in staat heeft gesteld om dichterbij te komen, meer dan wanneer we onmiddellijk een persoonlijke ontmoeting hadden gehad. Het heeft ons allebei meer ontspannen gemaakt en het dwingt ons om over de oppervlakte te gaan om elkaar echt te leren kennen. Zal het allemaal lukken als we elkaar eindelijk ontmoeten? De tijd zal het leren.