Mijn vriend en ik hebben onze lange afstandsrelatie overleefd, maar ik wou wel dat we dat niet hadden gedaan
Toen ik een baan in het buitenland kreeg, besloten mijn vriend en ik om het uit te besteden en een langetermijnrelatie aan te gaan. In tegenstelling tot veel paren in dit scenario, zijn we erin geslaagd om het te overleven en we zijn nog steeds samen tot op de dag van vandaag. Maar ik wou dat de dingen anders waren gegaan. Dit is waarom ik LDR's niet aanbeveel.
Je zult een hekel krijgen aan elkaar. Het is zo ironisch, maar uiteindelijk begin je je eenzaamheid de schuld te geven van de persoon die je wanhopig mist. Telefoontjes worden steeds monosyllabischer en prikkelbaar, en uiteindelijk kun je gewoon ruzie maken. Als je echt alleen maar in elkaars armen wilt zijn, merk je dat je op een of andere manier niets met elkaar te maken wilt hebben.
De hoeveelheid verdriet die hiermee gepaard gaat, eist een ernstige tol van uw geestelijke gezondheid. Hoe extatisch en gelukkig je ook bent als je elkaar gaat zien, de pijn van afscheid nemen zal altijd groter zijn dan dat. Het gevoel dat al je momenten samen tijdelijk zijn en de tijd uit elkaar is het echte leven zal je verpletteren, en het begint de relatie zelf tragisch te laten lijken in plaats van vreugdevol en de moeite waard.
Er is geen configuratie die het gemakkelijker kan maken. Er zijn open relaties, gesloten relaties, tijdelijk opgeschorte relaties en waarschijnlijk talloze andere opties, maar geen enkele is pijnloos. Open relaties werken voor sommige mensen, maar ze hebben beslist hun nadelen. Gesloten relaties brengen allerlei angsten en verleidingen teweeg. En tijdelijk opgeschorte relaties zijn slechts een grijs gebied dat wacht om te prooi voor uw ergste angsten. Lange-afstandsrelaties zijn meestal een kwelling, en er is gewoon geen manier omheen.
Het is een constante achtbaan. Alleen praten aan de telefoon met je significante ander zal een groot emotioneel gebeuren zijn. Elke keer dat je praat, zijn je gevoelens overal. Je zult ofwel gek zijn in de liefde of boos en afstandelijk. Het ene moment zeg je hoeveel je van elkaar houdt, het volgende moment schreeuw je dat je het uit wilt maken. Er is geen middenweg. Na een tijdje wordt het vermoeiend.
Seks is een factor. Zelfs als je in een open relatie bent en daarom in staat bent om zoveel seks te hebben als je wilt, is het heel moeilijk om geen seks met je partner te hebben als je dat wilt. En zelfs als je in een monogame relatie bent, zal het hebben van seks met je partner na weken of maanden uit elkaar zich onsamenhangend en ongemakkelijk voelen, en het zal even duren voordat je weer vertrouwd bent met elkaar.
Het maakt niet uit hoe vaak je zegt: "Ik hou van jou", er zal altijd twijfel zijn. Als het er op aan komt, hebben een of beiden van jullie besloten om uit elkaar te gaan, en daarom zal je liefde altijd enigszins in het geding zijn. Veel mensen hebben verlatingsangst met hun partners, en het feit dat een van jullie heeft besloten om uit elkaar te gaan, zal altijd pijn doen. Je zult je altijd afvragen of er een onevenwicht is in hoeveel je van elkaar houdt, of je meer van de ander houdt en of ze echt van je houden.
Je hart zal nooit helemaal in of uit zijn. Je kunt je onsterfelijke liefde voor elkaar verklaren als je vaarwel zegt, maar zodra je uit elkaar bent, zijn alle weddenschappen uitgeschakeld. Emotioneel gezien zul je je niet volledig toegewijd voelen aan je partner of volledig gescheiden zijn. Relaties op lange afstand zijn een soort romantisch vagevuur dat eigenlijk erger is dan de hel.
Er is niemand die je gelukkig kan maken. De wereld is een grote plaats met veel, vele mensen erin, en hoe zeker je ook bent dat je partner "De Ene" is, er zullen altijd tenminste enkele andere mensen in de wereld zijn over wie je precies het gevoel zou kunnen hebben dezelfde. Uiteindelijk is het een beetje logisch om een relatie op logistieke gronden te beëindigen om zo ver uit elkaar te zijn en een van de vele andere compatibele mensen te vinden die elders bestaan.
Er is teveel druk op de momenten dat jij do samen kunnen uitgeven. Terwijl elke reünie kan beginnen als een echte hemel, wordt het al snel pijnlijk duidelijk dat er gewoon te veel gewicht op elke seconde wordt gelegd. Elk woord, elke blik, elke kleine aanraking krijgt een enorme betekenis, en het is geen wonder dat dit vaak leidt tot onnodige gevechten en ongeluk in tijden waarin je het gelukkigst zou zijn.
De vraag 'wat als?' Zal je vernietigen, zelfs als je weer bij elkaar bent. Ja, de wereld is een grote plaats met veel lieve mensen erin waar je waarschijnlijk nog lang en gelukkig mee zou kunnen leven. En het maakt niet uit hoeveel je van je partner en je leven houdt, als je eenmaal je lange-afstandsrelatie hebt overleefd, je zult je altijd afvragen hoe je leven anders had kunnen zijn als je het uit elkaar had gehaald.
