Mijn kracht is mijn beste kwaliteit, maar het jaagt jongens weg

Ik heb er altijd veel trots op gemaakt een sterke vrouw te zijn, maar blijkbaar ziet niet iedereen kracht als een goede kwaliteit. Gezien het feit dat jongens me de laatste tijd 'intimiderend' hebben genoemd, begin ik steeds gefrustreerder te raken met het dateringsproces dan ooit tevoren. Worden onafhankelijkheid en kracht geen positieve eigenschappen geacht?

Ik probeer niet beter te zijn dan iemand anders. Ik wil gelijk zijn aan mijn partner, niet beter dan hem. Ik weet niet zeker of deze jongens denken dat ik probeer te ontsnappen, te presteren, out-class of gewoon uit te zijn - alles, maar echt, ik doe gewoon mijn eigen ding en concurreer met niemand maar ikzelf. Als ze dat als een belediging beschouwen, dan is dat een reflectie op hun eigen doffe zelfrespect.

Als ik een man was, zou ik een sterke vrouw willen. Om eerlijk te zijn, ik ben geen heteroman, dus ik kan dit niet zeker weten. Maar persoonlijk denk ik dat moedige vrouwen zelfverzekerd zijn. Ik denk echt dat als ik een man was, ik zo'n vrouw liever zou hebben dan iemand die deed wat haar partner wilde. Maar aangezien niet veel jongens dat tegenwoordig lijken te willen, heb ik misschien helemaal ongelijk.

De eigenschappen die me 'intimiderend' maken, zijn die waar ik het meest van hou. Ik heb hard gewerkt om door de jaren heen een gedreven, zelfverzekerd persoon te worden, dus om te impliceren dat die eigenschappen me minder wenselijk maken, is eerlijk gezegd een beetje aanstootgevend. Ik heb mijn eigenaardigheden en gebreken, maar mijn ambitieuze en zelfverzekerde karakter is niet een van hen. Als iemand denkt dat ik dat voor hem zal opgeven, komt er iets anders aan.

Ze projecteren hun eigen zwakte op mij. Het zijn altijd de mensen die het ergste over zichzelf voelen dat andere mensen probeert te bereiken. Ik ben lang genoeg in de buurt geweest om te weten dat wanneer een man zich onttrokken voelt door mijn kracht, het slechts een bewijs is van hoe hij zichzelf ziet. Ik ben sympathiek tegenover iedereen die bepaalde mensen moet vermijden om zijn zelfvertrouwen overeind te houden, maar ik vind het vreselijk om deze jongens te vinden tijdens mijn zoektocht naar een goede partner.

Het maakt het belachelijk moeilijk om iemand te vinden die de moeite waard is om te daten. Er kan veel vis in de zee zijn, maar het verbaast me waarom zovelen van hen me als een haai zien. Alleen omdat ik weet wat ik wil - zowel in liefde als in het leven - wil nog niet zeggen dat ik erop uit ben om andere mensen neer te halen. Toch heb ik het gevoel dat bijna elke keer dat ik iemand vind waarmee ik mezelf kan zien, hij het verpest door me te vertellen dat mijn ambitie of uitgesproken manieren hem het gevoel geven dat hij "minder van een man" is. Spoelen, herhalen. Deze kerels maken de datingspool vrij verdomd ondiep.

Ik dacht dat we voorbij deze onzin waren geëvolueerd. Het is 2017, toch? Misschien ben ik naïef, maar ik had gehoopt dat het aantal mannen dat zich raar voelde door sterke vrouwen nu al genoeg zou zijn afgenomen, dat ze bijna onmogelijk te vinden zouden zijn. In werkelijkheid zijn ze echter overal. Ik heb veel geweldige mannen ontmoet die vrouwen als gelijken zien, maar degenen die ik de neiging heb te kiezen, zitten nog steeds vast in het verleden.

Mijn kracht maakt mij zo'n geweldige vangst. Ik ben niet het mooiste, slimste of grappigste meisje dat er is, maar ik vind het leuk om te bedenken dat ik het goedmaak met mijn kracht. Ik verwacht dat ik andere kwaliteiten heb die mensen ervan weerhouden om met mij te daten, maar ik ben echt gealarmeerd dat zoveel jongens bang zijn voor iets waarvan ik geloof dat het een fantastische partner van me maakt.

Ik heb er vertrouwen in, niet arrogant. Ik zou een beetje meer begrip hebben als ik een of andere verwaande snotaap was, maar mijn kracht is rustig, niet luid. Natuurlijk, ik weet waar ik goed in ben en ik heb dit hele 'zelfliefde'-ding zo goed mogelijk genaaid, maar het is niet dat ik daarbuiten andere mensen probeer te verscheuren. Ik ken mijn gebreken en ik blijf nederig. Ik zal nooit begrijpen waarom zoveel jongens dat als een slechte zaak zien.

Ik ben niet bang voor sterke jongens. Eerlijk gezegd ben ik liever bij een sterke man dan bij een zwakke. Ik hou van jongens die alleen van zichzelf afhankelijk zijn - degenen die weten wat ze willen en er volledig achteraan gaan. Ik denk dat mijn affiniteit met die mannen het veel verwarder maakt als mannen niet hetzelfde in een vrouw willen.

Het zorgt ervoor dat ik mijn vertrouwen in mannen verlies. Gedurende mijn hele leven ben ik omringd door ongelooflijke jongens, zowel in mijn familie als in mijn vriendenkring. Ik ben nooit een "mensenhater" geweest en zal dat ook nooit zijn. Maar het is moeilijk om te onthouden dat ik op een dag een geweldige kerel zal vinden om bij te zijn, wanneer zoveel van degenen die ik ontmoet in de daterende scène niet kunnen omgaan met wie ik ben. Ik weet dat ik gewoon moet blijven kijken - trouwens, ik zou nooit iemand willen die toch geïntimideerd is door mij - maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik me niet een beetje ontmoedigd voelde.