Mijn spiraaltje ruïneert mijn relatie

Toen ik besloot het Mirena-spiraaltje te pakken, dacht ik dat ik een verantwoorde en goed geïnformeerde beslissing over anticonceptie had genomen. Maanden nadat ik het heb ingebracht, begin ik me af te vragen of ik een grote fout heb gemaakt. Niet alleen maakt dit ding van het dagelijks leven een uitdaging, het begint ook mijn tol te eisen.

Ik krijg de meest vervelende bijwerkingen en ze maken me geïrriteerd. Ik spot bijna elke dag sinds ik het drie maanden geleden heb laten zetten en ik heb ook krampen ervaren aan en uit. Alsof dat niet erg genoeg was, is mijn tandvlees ook begonnen terug te wijken (een mogelijke bijwerking van hormonale anticonceptie) en nu ben ik echt gestresst over de toekomst van mijn gebit. Onnodig te zeggen dat dit alles mij in een constant chagrijnige bui heeft. Argh!

Ik ben de hele tijd moe en heb geen zin om veel te doen. Ik ben bijna 24/7 helemaal uitgeput en voel me vaak ook zwak. Ik wil er niet veel anders mee doen dan rondhangen op de bank en dutjes doen, wat me natuurlijk niet echt een super leuke en avontuurlijke vriendin maakt. Helaas kan ik er niets aan doen! Ik kan de motivatie om veel te doen tegenwoordig niet opbrengen.

Veel mensen geloven me niet en dat maakt het alleen maar erger. Zoveel mensen, inclusief medische professionals en vrienden, wimpelen mijn klachten en zorgen over mijn spiraaltje af alsof mijn persoonlijke ervaringen op de een of andere manier ongeldig zijn of alsof ik het verzin. Ik begrijp dat die spiraaltjes voor veel mensen prachtig kunnen zijn, maar dat betekent niet dat ze perfect zijn voor iedereen of helemaal zonder bijwerkingen. Toch zijn ieders twijfels over mijn symptomen frustrerend, en soms maakt het me paranoïde dat de druk op mijn relatie ergens anders vandaan komt.

Mijn geslachtsaandrijving draait nu van het ene uiterste in het andere. Op een dag kan ik er geen genoeg van krijgen en de volgende wil ik niet de minste vorm van genegenheid. Op andere momenten is het alsof mijn lichaam en mijn geest gewoon niet op dezelfde pagina kunnen komen - ik wil seks maar mijn lichaam kan gewoon niet aangezet worden, of mijn lichaam zal klaar zijn om te gaan, maar ik ben gewoon te mentaal uitgeput. Ugh! Mijn vriend is ongelooflijk geduldig met me geweest, maar ik kan vertellen dat hij gefrustreerd raakt. Ik en jij.

Mijn emoties zijn ook overal aanwezig. Ik huilde de andere week omdat ik begon na te denken over een willekeurige vreemdeling die ik weken eerder zag in een café dat er eenzaam uitzag. Ik snap ook mijn vriend over het allerkleinste ding dat ik normaliter zou hebben genegeerd. Zoals de meeste vrouwen (en mensen in het algemeen), heb ik hormonale schommelingen ervaren die mijn emoties hebben beïnvloed, maar dit wordt gewoon belachelijk. Mijn vriend heeft de laatste tijd gevraagd of alles OK is, en een paar dagen geleden gaf hij toe dat hij dacht dat ik twijfels had over hem en onze relatie. Nee, het is gewoon deze verdomde IUD die me emotionele onrust veroorzaakt.

Als we seks hebben, is het behoorlijk eenzijdig. Hoewel het meestal vrij licht is, blijft het feit dat ik vrijwel non-stop bloeding heb gehad sinds ik dit ding erin heb gestopt. Dit betekent dat niet heel veel aandacht specifiek aan mij besteed wordt daar tijdens seks, en het is zo ongeveer alles over hem. Ik moet toegeven dat dit grotendeels te danken is aan het feit dat ik gewoon in het algemeen ongemakkelijk ben in plaats van dat hij geëxtrapoleerd wordt (hij is eigenlijk de meest geduldige, begripvolle persoon ooit geweest), maar ik kan toch niet anders dan teleurgesteld zijn over de hele situatie.

De kosten ervan hebben me een beetje boos gemaakt. Als ik helemaal eerlijk ben, is een van de belangrijkste redenen die ik nog niet heb opgegeven voor dit spiraaltje, omdat het nogal duur was. Zoals veel gezondheidsverzekeringspolissen van vrouwen, dekt de mijne niet volledig de anticonceptiemethoden (misschien had ik ze moeten zeggen dat het Viagra was, ha!) Dus ik heb het opgezogen en zelf betaald. Ik kan er echter niets aan doen dat ik een beetje wrokkig ben tegenover mijn vriend. Ja, ik weet dat dit niet noodzakelijk eerlijk voor mij is, maar is het eerlijk dat ik altijd degene moet zijn die betaalt voor de anticonceptie waarvan wij beiden profiteren? Natuurlijk helpt het ook niet dat ik ook de enige ben die de negatieve fysieke bijwerkingen ervaart ...

Ik denk niet dat spiraaltjes slecht zijn voor iedereen Begrijp me niet verkeerd, ik denk niet dat mijn ervaringen die van alle anderen weerspiegelen. Sterker nog, ik wil niet dat iemand die dit leest, denkt dat ik de Mirena of IUD's in het algemeen bashing. Dat gezegd hebbende, ik weet alleen niet zeker of dit de juiste keuze voor mij is. Ik denk dat ik het op dit moment nog een maand zal geven, maar ik denk dat ik het zal verwijderen als ik de komende paar weken geen serieuze verbeteringen zie. Er moet tenslotte een andere vorm van geboortebeperking zijn die me niet gek maakt.