Ik dacht vroeger dat ik liefde nodig had om gelukkig te zijn - maar nu weet ik dat dat niet waar is

Ik geef het toe - ik was dat meisje dat op alle anderen vertrouwde voor geluk. Ik kon het mijne niet lijken te cultiveren, dus klampte ik me vast aan iedereen die me goed wilde voelen, ook al was het tijdelijk. Gelukkig ben ik eindelijk gegroeid en geleerd en realiseer ik me dat liefde niet echt gelijk is aan geluk.

Geluk kan niet van iemand anders komen. Zo veel als ik wou dat ik niet op mezelf hoefde te vertrouwen voor puur geluk, toch wel. Elke vreugde die ik dankzij een ander voel, is slechts tijdelijk. Wat gebeurt er als die persoon die je zo gelukkig maakte besluit te vertrekken? Je kunt niet bepalen hoe mensen zich gedragen of wat ze tegen je zullen zeggen, dus ik probeer al mijn gelukseieren niet in één mand te stoppen.

Geliefd zijn bij iemand betekent niet dat ik van mezelf houd. Ik heb eerder geliefd bij een aantal geweldige mannen en een paar niet-zo-geweldige mannen. Maar geen van die ervaringen heeft me ooit meer van mezelf laten houden. Ongeacht hoeveel iemand anders (of dat mijn moeder, mijn vriend, mijn vriendin of mijn hond was) van me hield, ik kon nooit van mezelf houden totdat ik eindelijk besefte dat dit de enige manier was om echt gelukkig te zijn.

Ik vertrouw liever op iets dat stabieler is voor geluk. Vertrouwen op iets zo onstabiel als liefde is nogal riskant. Serieus, liefde is een van de grootste emotionele achtbanen die je jezelf kunt aandoen, waarom zou ik proberen al mijn geluk daarop te vestigen? Ik plaats het liever op iets dat ik kan regelen, zoals bubbelbaden en lange telefoontjes met mijn moeder.

Liefde is niet alles. Ik dacht altijd dat dat zo was. Ik dacht altijd dat ik niets was als ik niet geliefd was (wauw, terugkijkend, ik klink als een echte dramakoningin). Alles in mijn leven, alle prestaties en successen werden gekleurd door het feit dat ik geen partner had om het mee te delen. Ik realiseer me nu (gelukkig) dat liefde niet de beslissende factor is voor het wel of niet hebben van een mooi leven.

Er zijn zoveel andere soorten liefde. Zelfs als jij een van die mensen bent die gelooft dat het in het leven helemaal om liefde gaat, betekent dit niet noodzakelijk dat je een romantische relatie moet hebben om je vervuld te voelen. Er zijn zoveel verschillende soorten liefde in deze wereld dat je geen relatie hoeft te hebben om het te geven en te ontvangen. Ik bedoel, er is niks leuks om van je broer of zus te knuffelen, of een versgebakken koekje van Grams kon niet repareren, toch??

Ik wil niet wachten om gelukkig te zijn. Als ik moet wachten tot ik een relatie heb om gelukkig te zijn, wie weet hoe lang ik nog zal wachten. (Heb ik al gezegd dat ik veel bagage heb?) Ik wil niet het gevoel hebben dat ik moet wachten tot ik eindelijk gelukkig kan zijn omdat het leven nu gebeurt en ik wil erbij zijn.

Het enige dat telt is dat ik weet dat ik het waard ben. Weet je nog toen je een kind was, en nadat je ruzie kreeg met een vriend, zei je moeder: "Het enige dat telt, is dat je de waarheid kent." Ja, dat maakte me altijd woedend. Terwijl ik echter door de volwassenheid navigeer, realiseer ik me steeds meer dat ze helemaal gelijk had. Wat anderen denken maakt niet uit. Het enige dat telt is dat ik weet dat ik volledige en oprechte liefde waardig ben. Anders dan dat, hoef ik me geen zorgen te maken.

Trouwens, single zijn is te leuk. Dames, laat de maatschappij je niet overtuigen dat single zijn betekent dat je ongewenst bent. Vroeger dacht ik dat dat het geval was, maar nu weet ik beter. Alleenstaand zijn is een absoluut plezier, ongeacht hoe oud je bent. Je mag doen wat je kleine hartje maar wil en je hoeft het niet eerst door iemand uit te voeren. Het plezier om single te zijn, is misschien wel het bestbewaarde geheim ter wereld (ik bedoel, de meeste alleenstaanden weten het niet eens).

Mannen zijn onvolwassen en waarom zou ik mijn geluk daarop laten vertrouwen? Kijk, mannen zijn niet de slimste soort op aarde. We weten allemaal dat zonder vrouwen de wereld zou veranderen in een door bier doordrenkte ramp (excuseer mijn stereotypen). Dus als een man me niet goed behandelt, moet ik daar dan rekening mee houden als ik mijn geluksniveau overweeg? Waarschijnlijk niet.

Ik wil niet 'dat meisje' zijn. We hebben haar allemaal in films gezien. Het is dat meisje dat rond zit, zeurt over het feit dat ze niet geliefd is of het feit dat haar vriendje geen ring om haar vinger legt. Ik wil niet het meisje zijn dat altijd klaagt tegen haar vrienden of het meisje waar mensen niet mee rondhangen, omdat ze weten dat het een jammer feest gaat worden. Ik wil iemand zijn die positiviteit uitstraalt, en ik kan dat niet doen als ik nog steeds geloof dat ik niet gelukkig kan zijn zonder liefde.