Soms maak ik me zorgen dat ik mijn vrij jaar aan het vrijen ben
Ik ben nu ongeveer drie jaar vrijgezel en hoewel ik blij ben met mezelf en mijn leven, maakt mijn gebrek aan relatie me soms erg onzeker. Ik werk aan het verbeteren van mezelf de hele tijd. Ik sta vroeg op, train elke dag, lees veel en ik start mijn eigen bedrijf. Toch maak ik me zorgen dat ik mijn "mooie jaren" aan het vrijen ben.
Als ik het goed doe, zullen al mijn jaren "mooi" zijn. Allereerst is het idee dat vrouwen maar een paar goede jaren hebben ronduit belachelijk en dat weet ik diep van binnen. Ik kan me goed voelen, er goed uitzien en heb een geweldig leven op elke leeftijd; het is verkeerd om te leven met het idee dat mijn 20s en vroege 30s de beste jaren zijn. Ja, mijn zwerver is waarschijnlijk nu het strakst, maar als ik eraan werk elke dag beter te worden, zijn al mijn jaren goed.
Alleen zijn is de beste manier om mezelf te leren kennen. Mijn jongere jaren zijn eigenlijk de beste tijd om single te zijn. Hoe zou ik erachter komen wie ik echt ben als ik altijd met een partner ben? Het is gemakkelijk om in de schaduw van iemand anders te verdwijnen. Ik ben bang om te veranderen, dus een vriend zou me leuk vinden. Ik moet de tijd nemen om mezelf nu helemaal te kennen, zodat ik later de best mogelijke partner kan zijn. Single zijn is de duidelijke oplossing - ik moet dat alleen vaker onthouden.
Ik weet dat ik niet alleen zal eindigen. Soms vergeet ik dat vrijgezel zijn niet betekent dat ik voor altijd vrijgezel ben. Als ik leef tot rond de 80, betekent het feit dat ik in de twintig ben, nu letterlijk zestig jaar om verliefd te worden en mijn geluk nog lang en gelukkig te vinden. Het is onvermijdelijk dat ik uiteindelijk iemand zal vinden om gezellig te zijn. Sterker nog, ik wed dat zelfs als ik probeerde mijn hele leven alleen te blijven, het onmogelijk zou zijn.
Ik weiger om mijn relatie (of het gebrek daaraan) mij te laten definiëren. Het maakt niet uit hoeveel ik hou van een man, ik zal altijd meer van mezelf houden. De relatie die ik met mezelf opbouw, is de langste, meest belangrijke relatie die ik ooit zal vormen. Als ik er goed voor zorg, zal ik ook in staat zijn om gezonde relaties met anderen op te bouwen. Als ik niet van mezelf kan houden, hoe moet ik dan verwachten dat anderen van me houden? In plaats van me zorgen te maken dat ik mijn 'mooie jaren' aan het vrijen ben, moet ik me zorgen maken dat een relatie dicteren bepaalt of ik iets waard ben.
Rolling solo heeft me echt in staat gesteld om het beste uit mijn "mooie jaren" te halen. Ik ben blij om te zeggen dat mijn "mooie jaren" worden besteed aan reizen. Ik reis al acht jaar en woon op twee continenten. Ik ben van Boston tot Bali naar Barcelona geweest zonder te huilen over relaties over lange afstanden. Reizen is een investering van onschatbare waarde die ik in mezelf heb gemaakt en ik zou er bijna net zoveel van hebben genoten als ik niet vrijgezel was geweest.
Het is beter dan een giftige relatie aan te gaan. Het enige dat erger is dan het verspillen van mijn "mooie jaren" single zijn, verspilt die tijd met iemand die duidelijk niet geschikt voor me is. Het beëindigen van een ongezonde relatie komt heel vaak voor en dat maakt me veel meer bang dan alleen zijn. Ik wil me nu niet gewoon voor de gek houden, alleen om me te realiseren dat het een grote vergissing was toen ik 50 was.
Single zijn zorgt voor veel trial and error dating. Vroegtijdig ontdekken wat werkt en wat niet, is super belangrijk. Ik weet nu dat ik jongens niet alleen op uiterlijk moet gaan, maar dat was alles wat ik in mijn vroege jaren twintig deed. Ik heb ook geleerd dat ik van ambitieuze jongens houd en niet van one-night-stands houd. Single zijn in mijn "mooie jaren" heeft me toegestaan om fouten te maken en dingen uit te vinden zonder druk, en het is echt vrij. Als ik nu met iemand uitga om er zeker van te zijn dat mijn 'goede jaren' niet verloren gaan, zouden we uiteindelijk uit elkaar gaan en dat zou me doden. Door in een goede relatie te zijn, zal mijn leeftijd op elke leeftijd "mooi" zijn, dus ik moet voorzichtig zijn met mijn selectie.
Ik laat de maatschappij de tijdlijn van mijn leven niet dicteren. Wie moet zeggen dat het zijn in een relatie toch de manier is om te gaan? Dat is strikt persoonlijk. Ik zou de maatschappij niet moeten laten dicteren als ik single zou moeten zijn en wanneer ik met iemand zou moeten uitgaan. Ik ben graag jong en vrij van serieuze verplichtingen. Ik vind het leuk om in te pakken en te gaan waar ik wil zonder me zorgen te maken of mijn vriend me zou volgen of verlaten. Als anderen hun "mooie jaren" liever met een SO doorbrengen, is dat cool. Het is gewoon niet voor mij. Ik zou niemand anders moeten laten vertellen hoe ik mijn leven moet leiden.
Mijn "mooie jaren" zijn mijn meest oppervlakkige. Ik bracht mijn vroege jaren '20 door die rond van de ene partner naar de andere huppelen. Ik gaf niet om de persoonlijkheid van een gast toen ik jonger was, zolang hij een strakker lichaam en blond haar had. Dat was een mislukking. Met het ouder worden heb ik jongens leren waarderen als een heel pakket. Persoonlijkheid is erg belangrijk. Als ik al mijn goede jaren doorbreng met iemand die aantrekkelijk is maar geen persoonlijkheid, verpest ik mijn kansen op geluk op de lange termijn.
Het is niet een single die mijn "mooie jaren" zal verpesten - het is allemaal zorgwekkend. Ik ben geneigd te vergeten dat het leven bedoeld is om genoten te worden. Piekeren helpt niet. Als er iets is, wordt de sfeer gedood. Ik moet mezelf er elke dag aan herinneren om het elke dag te nemen en me niet langer zorgen te maken over wat ik wel of niet zou moeten doen. Het leven begint als ik stop met verdomme. Ik heb meditatie opgenomen om me te helpen in het moment te leven en te stoppen met het voelen van de druk van mijn 'mooie jaren'.
