Soms maak ik me zorgen dat ik mijn hele leven ga leven zonder verliefd te zijn
Ik ben opgegroeid en droomde van Prince Charming, sprookjesachtige eindexamens en nog lang en gelukkig. Ik geloofde echt dat voordat ik het wist, de liefde me zou overvallen ... maar liefde kwam nooit. Ik haat het om het toe te geven, maar ik ben nooit echt verliefd geweest, en ik ben doodsbang dat ik dat nooit zal zijn.
Ik begin te denken dat het misschien te laat voor me is. Misschien heb ik te lang gewacht om in de game te komen. Niet veel mannen willen bij een newbie zijn. Niemand zal het risico willen nemen mijn eerste liefde te zijn. Ik ben een vrouw die ongebroken is, dus wie wil er nu een steek in mijn hart breken? Ik ben een maagd in het spel van de liefde en ik weet niet of iemand op dit punt die kers zal willen laten knallen.
Sommige vrouwen komen echt alleen terecht. Ik moet de feiten onder ogen zien dat niet elke vrouw haar nog lang en gelukkig krijgt. Sommige mensen vinden nooit liefde, trouwen nooit en zijn voorbestemd om alleen oud te worden. Dat is gewoon de realiteit. Ik wil liefde vinden en ik probeer optimistisch te zijn, maar de angst om het nooit te vinden, vreet me weg, want wat er ook gebeurt, dat is een mogelijkheid.
Ik weet niet echt wat liefde is. Hoe kon ik als ik nooit verliefd was geweest? Hoe moet ik iets weten dat ik nog nooit heb gevoeld? Mensen zeggen dat als je van iemand houdt, je het gewoon weet, maar ik heb het nooit geweten. Ik weet niet wat liefde is en ik weet niet wie ik moet zoeken, wat ik wil, of wat ik nodig heb. Ik heb geen idee, en ik ben bang dat dat het enige is wat ik ooit zal zijn.
Ik zou niet weten hoe ik zelfs een vriendin moest zijn. Ik heb nooit deel uitgemaakt van een serieuze relatie, dus hoe moet ik weten hoe ik moet handelen? Is er een handboek dat een feeënmoeder of de godin van liefde uitdeelt als ik eindelijk klaar ben voor iets echts? Op dit moment zou ik het eerste niet weten over verliefd zijn of wat een goed vriendinnetje betekent zelfs.
Ik ben misschien te onafhankelijk voor mijn eigen bestwil. Ik ben al zo lang alleen, dat ik niet eens zou weten hoe ik deel moest uitmaken van een stel of hoe ik iemand in mijn leven kon laten. Het idee om iemand te hebben die van mij afhankelijk is, is angstaanjagend. Ik ben al heel lang alleen en dat zou op dit moment best moeilijk te veranderen zijn.
Zelfs als het niet lang duurt, wil ik gewoon weten hoe het is om geliefd te zijn. Natuurlijk, ik heb vrienden en familie, maar dat is niet hetzelfde als romantische liefde. Ik wil dat gevoel zo erg kennen dat ik me zorgen maak dat ik er wanhopig uitziet. Ik wil weten hoe het is om alles van een man te zijn, ook al is het maar voor een korte tijd.
Ik ben gedate, maar ik heb nooit iets serieus gehad. Ik heb misschien aardige jongens, slechte jongens en alles daar tussenin, maar ik heb nog nooit een echte vonk gevoeld. Ik ben niet halsoverkop gevallen - en geloof me, ik heb mezelf tijd gegeven. Ik hou ervan dingen rustig aan te doen en te zien waar de dingen gaan, maar elke "relatie" gaat naar dezelfde plaats: nergens.
Ik begin me af te vragen of liefde zelfs bestaat. Ik heb het niet gevonden, dus misschien is het er niet echt. Het feit dat het aantal echtscheidingen zo verdomd hoog is, verdedigt die theorie. Mensen denken dat ze verliefd zijn, maar het is misschien allemaal een verzinsel van lust. Totdat ik bewijs van het tegendeel vind, zal ik nooit zeker weten dat liefde echt is.
Ik wil niet voor altijd alleen zijn. Ik ben niet bang om dat toe te geven. Ik ben een sterke, onafhankelijke alleenstaande vrouw, maar ik wil liefde vinden. Ik denk niet dat daar iets mis mee is. Ik wil iemand met wie ik mijn leven kan leven, oud kan worden en nooit wil scheiden. Ik wil de rest van mijn leven niet alleen zijn, maar ik ben doodsbang dat het lot zegt dat ik het zal doen.
Ik ben eigenlijk diepbedroefd dat ik nooit mijn hart gebroken heb. Hoe triest is dat? Ik wil zo graag weten hoe liefde voelt, zelfs als die liefde eindigt in een gebroken hart. Ik geloof echt dat het beter is om lief te hebben gehad en verloren dan om helemaal nooit van te hebben gehouden. Ik ben jaloers op alle geliefden die er zijn. Ik wil wat ze hebben, want uiteindelijk weet ik dat het vinden van liefde (zelfs als het gaat eindigen) het risico waard is.