Toxische mannen hebben voor veel te veel van mijn voordeel genoten. Zo bescherm ik mezelf nu

Als slechts een van de miljoenen volwassenen in de VS die zijn gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis, heb ik een geschiedenis gehad waarin ik altijd voor de verkeerde jongens viel. Mijn mentale gezondheidstoestand maakte me extreem vatbaar voor giftige mannen en giftige relaties en het kostte me veel tijd om te leren hoe ik mezelf kon beschermen.

Ik leed aan een ernstig beoordelingsverlies. Ik kreeg de diagnose van een bipolaire stoornis met begin van het begin op 16, maar kreeg alleen antidepressiva en werd door artsen op weg gestuurd. Ik heb decennia lang niet de juiste geestelijke gezondheidszorg voor mijn specifieke mentale ellende ontvangen. Anti-depressiva hebben mijn manische episodes veroorzaakt, waaronder impulsieve besluitvorming. Mannen (met de volwassenheid van jongens) waren mijn obsessie. Ik verlangde naar liefde en lust, dus sloot ik me aan bij iedereen die me positieve aandacht gaf.

Ik wendde me tot zelfmedicatie. Anti-depressiva konden mijn humeur niet stabiliseren, dus ik wendde me tot medicijnen om zelfmedicatie uit te voeren. Mijn dieptepunten waren de ergste, maar ik genoot van de euforie van de manie (in het begin tenminste). Ik wendde me tot het bovendeel om dat euforische en superieure gevoel te behouden waar ik zoveel van hield. Dit maakte me aangetrokken tot andere drugsgebruikers voor gezelschap. Eén verslaafde in een relatie veroorzaakt ernstige ontwrichting. Twee verslaafden in een relatie veroorzaken totale chaos en instabiliteit.

Ik hield niet van mezelf. Ik hield niet genoeg van mezelf om me druk te maken om de emotionele mishandeling die ik in ontvangst had in mijn relaties. Ik zag alle tekenen maar koos ervoor om ze te negeren. Tijdens ernstige periodes van depressie, herinnerde bipolair me eraan hoe lelijk en nutteloos ik was. Ik was de echte liefde onwaardig en ik zou nooit een betere man vinden. Eerlijk gezegd hield ik helemaal niet van mezelf, dus ik kon geen echte liefde ontvangen die aan mij was gegeven.

Ik droeg schaamte en schuld. Samen met het gebrek aan eigenliefde droeg ik schaamte en schuld bij de ton. Gevuld met schuldgevoel dat mijn ziekte mijn schuld was, heb ik het stigma geïnternaliseerd op geestesziekte. Sinds mijn kindertijd kreeg ik de "think happy" BS van familieleden. Het dragen van al deze negatieve emoties maakte het gemakkelijk voor de giftige mannen in mijn leven om mij in brand te steken. Hun drugsgebruik, hun liegen en het stelen van mij was mijn schuld vanwege mijn ziekte. Ik heb ze deze dingen voor me laten doen. Soms was ik gek en deze waardeloze gebeurtenissen gebeurden nooit echt. Of dat is wat mij is verteld. Ik geloofde dat alles mijn fout was.

Ik heb mezelf geïsoleerd. Toen depressie mijn beste vriend was, had ik moeite om de motivatie te krijgen om tijd door te brengen met mijn beste vrienden en familieleden. Mensen om me heen hebben me letterlijk dagenlang uitgeput. Mijn geliefden waren niet in staat om de rode vlaggen te zien zwaaien en de rampenklokken luiden. Ze wisten niet dat ik ze nodig had en ik kon mezelf er niet toe brengen om om hulp te vragen.

Ik wilde de fixer zijn. Ik viel uit elkaar bij de naden. Ik kon de moed niet opbrengen om de stappen te nemen die ik nodig had om beter te worden en om een ​​behandeling voor de geestelijke gezondheid te krijgen. In plaats daarvan wilde ik 'de fixer' van anderen zijn. Ik heb projecten gedateerd die niet gerepareerd wilden worden. Ik heb mijn behoefte om te genezen overgedragen aan het proberen mijn gebroken vriendjes te helen.

Mijn reacties waren intens. Ik kan niet doen alsof ik een onschuldig meisje ben. Mijn reacties op deze giftige mannen, op het drama, op de afwijzing en op de gebroken harten waren ook giftig. Worstelend met niet-medicamenteuze bipolaire stoornis en PTSS en nooit de juiste manier leren om met mijn emoties om te gaan, leiden tot geschreeuw en vernielde telefoons. Als een gemene vriendje me zou kleineren of in de fik zou steken, zou ik pijnlijke woorden teruggeven. Ik vond verschillende manieren om hem pijn te doen, omdat mijn hart gebroken was.

Ik moest genezen. Maak je geen zorgen, dit verhaal heeft een happy end. Ik ben nuchter en ik krijg de hulp die ik nodig heb, inclusief de juiste medicijnen en therapie. Ik zal altijd worstelen met de innerlijke onrust van een psychische aandoening, maar ik leer nu de hulpmiddelen om ermee om te gaan. Ik ben drie en een half jaar bij mijn vriend geweest. Hij is degene die me de schop in de kont gaf die ik hard nodig had om beter te worden en die mijn steun was tijdens de reis naar geestelijk welzijn. Hij blijft me laten zien hoe liefde hoort te voelen en het voelt zeker als thuis.