Ik ben altijd aangetrokken tot jongens die fixatie nodig hebben en het vermoordt me

We willen allemaal onze geliefden helpen in tijden van nood, maar wie gaat op zoek naar dat soort relaties? Ik blijkbaar. Hier is waarom het totaal onhoudbaar is en hoe ik leer om uit dat patroon te komen.

Ik heb altijd van mensen houden gekoesterd. Misschien is het moederinstinct, misschien is het gewoon een knuffeljunkie - hoe dan ook, ik vind veel vreugde in het bieden van comfort en koestering aan mensen. Dit geldt zowel voor vrienden als partners. Soms zelfs totale vreemden! Ik geef graag en ik zal bijna elke gelegenheid aangrijpen om dat te doen.

Op een of andere manier blijf ik me aangetrokken voelen tot jongens die hulp nodig hebben. Ik zie een patroon ontstaan ​​in mijn romantische leven. Het lijkt meer en meer alsof de jongens die ik aantrek en aangetrokken zijn in een of andere noodtoestand verkeren. Of het nu gaat om hun mentale gezondheid of hun bankrekening, ik moet een baken hebben dat signalen geeft aan elke man die hulp nodig heeft, dat ik open ben voor zaken.

Ik merk dat ik empathisch ben voor deze kerels. Elke keer als ik een van deze jongens ontmoet, komt mijn empathie in werking en ik merk dat ik onmiddellijk steun, troost en begrip bied. Soms word ik zelfs gevraagd meer te geven dan praktisch is, zoals geld lenen of psycholoog spelen. Op de een of andere manier verdrijft de drang om te helpen soms mijn eigen betere oordeel.

Een deel van elke relatie is het geven van ondersteuning. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat wederzijdse ondersteuning een integraal onderdeel is van elke relatie. Het sleutelwoord dat hier is wederzijds. Als jij of je partner een moeilijke tijd doormaken, is het logisch om elkaar te helpen. Het is wanneer de schalen uit balans zijn dat er mogelijk een probleem is en dat is heel erg het geval voor mij.

Het wordt een beetje slepend. Hoe graag ik ook steun geef, het wordt na een tijdje oud. Als alles wat ik doe altijd zorgt voor de behoeften van iemand anders, is dat geen relatie, dat is een afhankelijkheid. Zonder gelijkheid in een relatie (om nog te zwijgen van het vermogen van ieder van ons om voor onszelf te zorgen), zullen we een aantal grote problemen tegenkomen.

Soms is het veel te veel. Iemand kan alleen zoveel geven en als ik merk dat ik de grenzen van wat ik te bieden heb aan het aansnijden ben, weet ik dat het onhoudbaar is. Dit geldt met name als het gaat om jongens die ik net heb ontmoet. We hebben nauwelijks een relatie, je zou het meer kunnen zien als een reeks noodoproepen. Er zijn tijden geweest dat ik mijn empathiebak leeg had gemaakt en daardoor totaal uitgeput was. Dit is toch niet hoe een gezonde relatie eruit ziet?

Het moet een onderbewust ding zijn. Zoals de meest onverklaarbare maar steeds terugkerende patronen, begint het zeker in mijn onderbewustzijn. Wat het ook is waar ik naar op zoek ben in een relatie, ik heb het ergens in mijn hoofd dat ik het zal vinden met een man die niet voor zichzelf kan zorgen. Tijd om die papa-problemen te onderzoeken ...

Vertelt de term 'redderscomplex' alle bellen? De term 'redderscomplex' verwijst naar een dwang of psychologische behoefte om andere mensen te redden, vooral degenen die zich in een wanhopige situatie of denkwijze bevinden. Hoe meer ik dit patroon onderzoek, hoe meer ik besef dat het een poging is om liefde te verdienen door redding te bieden. Yikes. Dat klinkt wild ongezond en niet iets waar ik veel zin in heb om door te gaan. Er moet een alternatief zijn!

Ik heb genoeg gezonde relaties ervaren om te weten dat dit niet klopt. Hoe het ook klinkt, ik voel me alleen aangetrokken tot energiezuigers, dat is niet het geval. Ik sta momenteel in een geweldige open relatie en dit is een geweldige template om me te laten zien hoe liefhebbend, wederzijdse ondersteuning eruit ziet. Dit als referentiepunt hebben, helpt me eens en voor altijd te zien hoe ongezond het is om betrokken te raken bij mannen die meer nemen dan ze geven.

Uit dit patroon komen is een oefening in zelfrespect. Zoals met de meeste dingen, zijn zelfliefde en zelfrespect het antwoord. Er is een manier om liefde, koestering en troost te geven zonder dat ik ervan afhankelijk ben. Door eindelijk deze patronen te herkennen en mezelf de liefde te geven die ik verdien, ben ik eindelijk begonnen me af te keren van deze kerels in nood en mezelf voor eens te verzorgen!