Ik ben niet echt het type 'Second Chance', dus niet opschroeven
Ik laat mensen niet gemakkelijk in mijn leven, dus als ze het verpesten, is het voorbij. Ik geef geen tweede kans op grote fouten, zoals grote leugens of vals spelen. Waarom zou ik? Voor mij krijg je het de eerste keer goed of kun je iemand anders zoeken die wat geduldiger is met je BS.
Je wilt gewoon nog meer kansen. Dus je gaat het deze keer op magische wijze goed krijgen? Ik betwijfel het. Je vraagt gewoon om een derde kans wanneer je waarschijnlijk hetzelfde stomme ding opnieuw doet. Sorry, maar het vertrouwen is weg en ik ga je niet alleen doorgaan met doen. Daar heb ik geen tijd voor.
Als je het nu nog niet zeker weet, waarom zou ik dan blijven?? Wil je een tweede kans, alleen omdat je je niet realiseerde hoeveel je om me gaf tot het te laat was? Ik denk het niet. Hoe weet ik dat je niet van gedachten verandert, iets stoms als bedriegen doet (opnieuw) en verwacht dat ik vergeef en vergeet? Het zou niet mogen duren om me te realiseren dat je me waardeert. Wat voor soort verwrongen logica is dat?
Je respecteert me duidelijk niet. Het enige dat ik van elke relatie eis, is respect. Jackass zijn en me laten zien dat je duidelijk niets om mij geeft, is niet de weg naar mijn hart. Ik geef geen tweede kans aan iemand die me geen respect toont. Het is niet moeilijk en ik heb duidelijk gemaakt dat dit een dealbreaker voor mij was. Vergeef me niet wanneer ik afscheid neem.
Het is niet mijn taak om je problemen op te lossen. Je hebt problemen en ze laten je domme dingen doen om je relaties te verpesten. Sorry, maar dat is niet mijn probleem. Ik heb mijn eigen problemen om mee om te gaan - ik heb niet de tijd of energie om de jouwe op te lossen. Ik ben blij om ondersteunend te zijn, maar ik ben niet je moeder of je psychiater. Hier is een advies: neem je act samen voordat je met iemand gaat daten.
Zie ik eruit als een push-over? Je zou me nu goed genoeg moeten kennen om te weten dat ik geen oplichter ben. Ik zou een idioot moeten zijn om tweede kansen te geven. Ik kan net zo goed een bord op mijn voorhoofd plakken en zeggen "open seizoen - profiteer van mijn overdreven vergevensgezinde aard." Nee. Het is gewoon een open jaargetijde waarin ik 'de hel uit mijn leven krijg'.
Ik ben er geweest, heb dat gedaan en heb er spijt van gehad. Ik heb het hele tweede-kans ding eens geprobeerd. Nadat ik de tweede keer nog erger was geneukt, heb ik gezworen nooit meer die fout te maken. Eerlijk gezegd vond ik de leugens al erg genoeg, maar toen hoorde ik dat je 'respectvol' over mij sprak met iedereen, waardoor ik vrienden verloor. Ik verdiende dat niet, vooral niet nadat ik je nog eens had geprobeerd.
Ik denk dat genoeg pijn doen eenmaal is. Als pijn je eraf maakt, goed voor je, maar daar ben ik gewoon niet zo emotioneel of fysiek in. Je hebt me al eens kwaad genoeg gedaan om me uit je leven te zetten. Waarom zou ik in godsnaam het risico lopen een tweede keer gekwetst te worden? Ga iemand anders zoeken die graag wordt behandeld als een emotionele bokszak.
Wat ga je nog meer verpesten?? Ik zou tweede kansen kunnen geven, maar ik heb het gevoel dat het hetzelfde is als elke dag opstaan en het wiel "What Will They Screw Today" draaien. Het kan op "niets" terechtkomen, maar uiteindelijk zal het op een andere fout belanden. Ik heb zo'n angst in mijn leven niet nodig. Ik kan je niet meer vertrouwen en ik ga niet proberen de manier waarop ik me voel te veranderen.
Je tweede kans kan me missen. Waarom zou ik mijn tijd verspillen aan je droevige reet wanneer er daarbuiten iemand beter is? Je tweede kans kan zijn wat mij ervan weerhoudt om mijn significante andere of nieuwe bestie te ontmoeten. Waarom zou je mijn leven verspillen in de hoop dat je het deze keer beter doet, terwijl ik weet dat er mensen zijn die me nooit pijn zouden doen?
Ik heb teveel respect voor mezelf. Kleine fouten verdienen tweede kansen. Ik ben tenslotte ook niet perfect, maar ik heb veel te veel respect voor mezelf om iemand me te laten behandelen alsof ik er niet toe doe. Als je niet beseft dat je keuzes me echt pijn doen, respecteer je me niet. Ik gaf je een kans, maar ik verlies mijn zelfrespect over jou niet.
Ik heb je niet nodig. Het zou pijn kunnen doen om het te horen, maar ik heb je echt niet nodig. Ik heb hard gewerkt om een leven op te bouwen waar ik trots op ben. Beschouw het als een eer dat ik je een kans heb gegeven om deel uit te maken van dat leven. Het is jammer dat je het beste hebt verpest dat je ooit is overkomen. Je was zeker niet het beste wat mij overkwam en de kansen zijn, ik zal waarschijnlijk niet meer aan je denken als je weg bent. Dus stop met bedelen voor die tweede kans. Het gaat nooit gebeuren.
