Ik ben nog lang en gelukkig met mezelf en daar ben ik goed in

Vrijwel iedereen die ik heb gedateerd heeft me teleurgesteld, dus ik heb geen andere keuze dan de tijd en energie te concentreren die ik ze in plaats daarvan aan mezelf gaf. Op dit moment kan ik me niet voorstellen dat ik zoveel van iemand houd als ik van mezelf, en dat vind ik prima.

Onafhankelijkheid is de sleutel tot elke relatie, zelfs die met jezelf. Ik weet dat de persoon die ik nu nodig heb me. Ik vertrouw mezelf, ik hou van mezelf, ik vertrouw op mezelf. Een sterke, onafhankelijke vrouw zijn betekent dat alles wat ik nodig heb in het leven, ik voor mezelf kan zorgen, geen man nodig. Het voelt geweldig.

Ik ben letterlijk mijn eigen droom echtgenoot. Ik ben altijd extreem zelfvoorzienend geweest en ik vind het leuk om dingen voor mezelf te doen. Natuurlijk was dat meestal omdat ik geen keus had, maar zelfs wanneer er in mijn leven een potentiële relatie opduikt, weet ik dat dit niet nodig is. Ik ben niet koelhartig of teruggetrokken; Ik had een geweldige moeder die me veel liefde toonde, maar ze heeft me ook geleerd nooit ergens op te vertrouwen. Ik kan een band verwisselen, ik verplaats zware dingen, ik verdien mijn eigen geld en ik kan in principe alles doen wat een man voor mij kan doen (en als ik het niet kan, zal ik het leren). Wat heb ik nog meer nodig?

Iedereen veroordeelt me ​​omdat ik zo koppig ben met daten, maar ik kan niet helpen hoe ik me voel. Mijn vrienden en familie denken dat ik vertrouwenskwesties heb en dat ik daten vermijd omdat ik denk dat er niemand voor mij is. Ze zijn volkomen gelijk. Ik wil niet gewond raken en ik heb problemen en het is gemakkelijker om het te vermijden dan om het te wagen. Ik begrijp volledig waarom het zo moeilijk is voor mijn geliefde geliefde om het te begrijpen, maar dit is precies hoe het gaat. Ik ben er geweest en ik ben gelukkig geweest, maar ik ben ook om drie uur in mijn kamer geweest. Ik huilde mezelf om te slapen vanwege een egoïstische, geen goede kerel. Ik ga er liever niet weer heen.

Teruggaan naar onafhankelijk zijn na een gebroken hart is zo moeilijk, dus waarom zou je het riskeren? Niemand kan me overtuigen om nog een pijnlijke, eenzame breuk door te maken - ik heb er genoeg van om me een levenlang te kunnen blijven leiden. Mensen zeggen dat ze makkelijker worden, maar ik weet uit ervaring dat dat BS is. Het is verwoestend om door een breuk heen te gaan en te doen alsof het goed gaat. Mijn hart is blij als ik het ben, weet je?

Ik ben er vrij zeker van dat mijn droommens niet eens bestaat. Ik weet zeker dat er een slimme, sexy vent is die misschien een geweldige vriend is die me goed zou liefhebben en me nooit pijn zou doen. Ik fantaseer er af en toe over, maar dan realiseer ik me dat ik zoveel zou verliezen door in een relatie te stappen. Ik ga graag naar films en ga alleen lunchen en nu zou ik me zorgen moeten maken of ik mijn BF wil uitnodigen of ervoor moet zorgen dat hij het goed vindt dat ik hem niet uitnodig (wat ik zeker weet dat hij dat niet zou zijn). Er is geen man die ooit in staat zal zijn om mijn verwachtingen waar te maken in de liefde, en dat weet ik heel goed.

Ik heb geen ruimte in mijn hart voor iemand anders. Persoonlijk voel ik me zo verliefd op mezelf en de vrouw die ik ben geworden dat ik me niet kon voorstellen ruimte te maken voor iemand anders. Ik begrijp dat het klinkt alsof ik vol van mezelf ben en dat ik een egoïstisch persoon ben, maar dat is het helemaal niet. Ik hou van mijn vrienden en mijn familie en ik help hen wanneer ik kan. Ik weet gewoon dat ik altijd mijn belangrijkste prioriteit zal zijn en dat vind ik ook leuk.

De meeste relaties eindigen hoe dan ook in scheidingen of scheiding. Ik vraag me altijd af waarom iedereen er zo zeker van is dat hun relatie voor altijd zal blijven bestaan. Ik probeer niet negatief te zijn of zoiets, ik ben alleen maar realistisch en ik ben me er goed van bewust dat mensen vaker wel dan niet samen blijven voor het leven. De kansen zijn zo niet in onze voordeel.

Mijn leven is compleet zoals het is en ik ben echt gelukkig. De meeste mensen geloven me niet als ik zeg dat ik blij solo rol. Ze denken dat ik zo handel, omdat ik niet de moeite voor een relatie wil doen. Eerlijk gezegd zie ik niet wat er mis is met mij, ik wil me niet inspannen. Wie kan het schelen? Het is mijn leven en ik kan doen en niet doen wat ik wil. Dat is het punt van onafhankelijk zijn, is het niet?