Mijn geluk hangt niet van een kerel af, maar het zou wel eens leuk zijn om er een te hebben

Ik heb het punt bereikt in mijn enige leven waar ik alles heb behalve liefde. Ik hou van mijn carrière, mijn beste vrienden, mijn appartement, mijn hele wereld. Hoewel ik super zelfvoorzienend ben en het absoluut alleen kan, wil ik nog steeds een vriend in de vergelijking opnemen. Mijn geluk hangt niet af van een man, maar hier is waarom het leuk zou zijn om er een te hebben:

Ik wil met iemand tv praten. Het is super frustrerend om te zien Stranger Things en heb niemand om over te praten omdat mijn vrienden nog niet aan hun eetbui zijn begonnen. Als ik een BF had, konden we samen kijken en dat zou de droom van de relatie zijn. Het zou letterlijk Netflix en chill zijn - geen van deze andere onzin.

Ik wil opgelucht voelen. De eindeloze hoop / frustratiecyclus van slechte eerste dates wordt behoorlijk oud. Het zou geweldig zijn om iemand te ontmoeten en een grote zucht van verlichting te ademen, dat ik gewoon kan ontspannen en genieten van iemands bedrijf zonder altijd aan mijn volgende date te denken.

Ik wil me normaal voelen. Natuurlijk snap ik dat er geen reden is om je te schamen dat je single bent en ik ben absoluut trots op wie ik ben. Maar soms zou het heel fijn zijn om verliefd te zijn en je erg normaal te voelen - door de straat te lopen met iemands hand, naar een feestje te gaan met iemand aan mijn zijde, om altijd iemand in de buurt te hebben.

Ik wil een ondersteuningssysteem. Vrienden en familie kunnen alleen zoveel doen. Het zou echt geweldig zijn om mijn eigen ondersteuningssysteem te hebben - een man die er altijd was om ideeën op te stuiteren, problemen te bespreken, dingen uit te zoeken. Hij zou niet hoeven te luisteren omdat hij een oude vriend was of met mij te maken had - hij zou er willen zijn, en dat is een groot verschil.

Ik wil plannen voor de toekomst. Er is zoveel dat ik kan doen als ik solo ben en droom van het vinden van ware liefde. Ik heb vrijwel het perfecte leven voor mezelf ontworpen en ik vind het leuk om er elke dag van te leven, maar ik vraag me af hoe de dingen zullen veranderen als ik eenmaal iemand vind, en het zou leuk zijn om eerder dan later te weten.

Ik wil alle rotzooi achter me laten. Elke keer als ik mezelf ervan overtuig dat de verschrikkelijke datums lang achter me liggen en deze volgende zal het zijn, is het alsof het universum me uitlacht. Het zou zo geweldig zijn om dit allemaal achter te laten - alle teleurstellingen, vragen, bijna relaties en sms'en BS.

Ik wil weten dat ik niet tot rust gekomen ben. Aan het eind van de dag zou ik mijn enige leven kiezen dan genoegen te nemen met een eikel ... of zelfs een goede kerel die gewoon niet goed voor me is. Ik wil mijn versie van die versie vinden en weet dat ik nergens genoegen mee heb genomen. Dat ik sterk bleef en wachtte. Dat ik geloofde dat het goed zou komen ... en ik wil weten dat alles precies zo is gebeurd als waar ik over droomde.

Ik wil een gelijkwaardige partner. Ik kan alles alleen aan, zoals ik al zei, maar dat betekent niet dat het leven niet veel minder stressvol en veel gemakkelijker zou zijn als ik een partner zou hebben die een deel van het gewicht van verantwoordelijkheden voor volwassenen zou dragen. Door samen te werken, kunnen we elkaars lasten verlichten en de inhoud voelen, wetende dat iemand aan onze zijde staat om te helpen als dingen moeilijk worden.